EP.5 เจ้าสาวพยศ
1191 คำ
EP.5 เจ้าสาวพยศ
“ไอ้ทุเรศ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเจ็บไปหมดแล้ว” หญิงสาวโวยลั่น พยายามสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุม ทว่ามือของเขากลับแข็งราวกับคีมเหล็ก ยิ่งเธอพยายามมากเท่าไหร่คนเจ็บก็คือเธอเองหาใช่ผู้ชายหน้ายักษ์ใจหินตรงหน้า
“ผู้หญิงหน้าหนาอย่างเธอ เจ็บเป็นด้วยหรือไง”
“คุณก็ลองมานอนให้ฉันลากดูบ้างมั้ยล่ะ จะได้รู้ว่าฉันเจ็บหรือเปล่า” แม้ว่าจะเสียเปรียบเขาทุกประตู กระนั้นหญิงสาวก็ยังเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ ถลึงตาใส่ชายหนุ่มก่อนจะยื่นข้อเสนอที่เธอคิดว่าดีแก่ทั้งสองฝ่ายออกไป
“เอาแบบนี้นะคุณพ่อเลี้ยงอินทัช ถ้าคุณปล่อยฉันไป ฉันจะไม่แจ้งความดำเนินคดีใดๆ กับคุณ จะถือเสียว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น แบบนี้ดีมั้ย”
เมื่อได้ยินข้อเสนออินทัชก็หัวเราะร่วนราวกับเพิ่งฟังเรื่องจำอวดชวนขบขันเสียเต็มประดา แก้วมุกดาอ้าปากค้างกับท่าทางของเขาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความกรุ่นโกรธ เธอลุกขึ้นยืน ยกเท้าขึ้นหมายจะทำร้ายร่างกายเขาอย่างที่เธอเคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ผิดคาดชายหนุ่มหลบได้อย่างรวดเร็วอีกทั้งยังผลักหญิงสาวจนล้มกลิ้งลงไปกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า
“อวดดีนักใช่มั้ยแก้วมุกดา ได้!!! เธอจะได้รู้ว่าคนอย่างฉันทำอะไรได้บ้าง” เขาย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาว ก่อนจะยืนคร่อมร่างบางเอาไว้ เธอพยายามกระถดหนีดวงตาจ้องจับใบหน้าคมคล้ามทว่าไร้เมตตาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดด้วยความหวาดหวั่น
“อย่านะ คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ” หญิงสาวหวีดร้องด้วยความหวาดกลัวจับใจ
แควก!!!
สไบสวยถูกฉีกทึ้งไม่เหลือชิ้นดี ชุดไทยประยุกต์เหลือเพียงผ้าแถบเกาะอกเอาไว้เท่านั้น ซึ่งอีกไม่กี่อึดใจคงจะถูกชายหนุ่มกระชากออก แล้วต่อจากนั้นเขาก็จะ...
“กรี๊ด! ช่วยด้วย!”
หญิงสาวหวีดร้องจนสุดเสียง พยายามปัดป้องมือเป็นพัลวันแต่พ่อเลี้ยงหนุ่มกลับกระชากข้อมือเรียว แล้วใช้สไบที่เพิ่งฉีกทึ้งมัดมือของเธอทั้งสองข้างเอาไว้ โดยเหลือความยาวไว้จับเพื่อจะได้ลากหญิงสาวได้ง่ายขึ้น
แก้วมุกดาลืมตา ใจหายใจคว่ำ นึกว่าตาพ่อเลี้ยงในคราบโจรจะกลัดมัน ข่มขืนเธอกลางป่าเสียแล้ว
“ผิดหวังล่ะสิ”
หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันสนิท มองชายหนุ่มราวกับจะตรงเข้าแล่เนื้อเถือหนัง “ต่อให้ทั้งโลกนี้เหลือคุณเป็นผู้ชายคนเดียว ฉันก็ไม่เอาคุณทำพันธุ์ อย่าประเมินตัวเองสูงไปหน่อยเลย”
“โอ๊ย!”
หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อมือหนาบีบที่ปลายคางจนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวผิดรูป “แล้วเธอคิดว่าผู้หญิงอย่างเธอควรค่าที่ฉันจะลดตัวลงมายุ่งเกี่ยวงั้นเหรอ อย่างเธอมันเหมาะกับไอ้สราวุธ ผู้ชายหน้าตัวเมีย ผู้หญิงชั่วชายโฉดสมกันดี แต่อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้เธอกับมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น” ชายหนุ่มขบกรามเข้าหากันเป็นสันนูน เส้นเลือดปูดโปนขึ้นที่ขมับ ผิวสีคล้ำอย่างคนออกแดดเป็นนิจส่งให้ชายหนุ่มดูหยาบกร้านและดุร้ายจนหญิงสาวใจไม่ดี
“ถ้าฉันกับคุณวุธจะมีความสุขแล้วทำไมคุณต้องทุกข์ หรือว่าคุณเป็นเกย์ แอบรักคุณวุธถึงได้ทำกับฉันแบบนี้” หญิงสาวจงใจยียวนกวนประสาทอีกฝ่าย ด้วยหวังให้เขารำคาญจะได้ปล่อยตัวเธอไป แต่เธอคิดผิด เมื่อเขาบีบไหล่บางจนเป็นรอยช้ำ มองหน้าหญิงสาวแน่นิ่งจนเธอรู้สึกหนาวยะเยือกไปถึงสันหลัง
“ฉันขอบอกให้เธอสงบปากสงบคำ ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” น้ำเสียงทุ้มต่ำเค้นลอดไรฟัน อะไรบางอย่างในดวงตาของเขาทำให้นางเสือสาวถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“ตามฉันมา!”
เขากระชากสไบเพื่อให้หญิงสาวออกเดินตาม แก้วมุกดาเดินตามอย่างเสียไม่ได้ เพราะถ้าเธอขืนดื้อแพ่งเธอจะโดนลากไปกับพื้น ซึ่งนั่นทำให้ตามเนื้อตัวแขนขาของเธอเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจนแสบร้อนไปหมด
ความหวังของหญิงสาวค่อยๆ ริบหรี่ลงพร้อมกับแสงของพระอาทิตย์ที่ค่อยๆ จางหายไป เธอไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน อยู่ส่วนไหนของป่าในจังหวัดเชียงราย และคำถามที่หญิงสาวอยากรู้ที่สุดก็คือ เขาจะพาเธอไปที่ไหน... ต้นไม้สูงชัน เสียงนกและแมลงทำให้หญิงสาวหวาดกลัว กลัวว่าหากเขาพาเธอไปฆ่าทิ้งในป่า เธอจะทำอย่างไร หรือไม่อย่างนั้น หากเขาเอาเธอไปขายโดยส่งข้ามชายแดนพม่าล่ะเธอจะทำอย่างไร
แต่นั่นล่ะ...พม่าจะซื้อเธอไปทำไม หญิงสาวครุ่นคิดไม่ตก...
เธอต้องหนี ต่อให้หนีเตลิดเข้าป่าจนโดนสัตว์ร้ายกัดกินจนตาย ก็ยังดีเสียกว่ารอคอยความตายจากพ่อเลี้ยงอินทัช เพราะเธอไม่รู้เลยว่านับจากนี้เขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง เพราะดูเหมือนเขาจะเกลียดเธอเข้าไส้ ทั้งที่เธอกับเขาไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกัน แล้วทำไมเขาต้องทำกับเธอถึงขนาดนี้ด้วย
แค่หญิงสาวยกมือขึ้นหมายจะกัดสไบให้ขาด คนตัวโตก็หันมามองด้วยสายตากร้าวจนหญิงสาวถึงกับชะงัก “ฉันไม่อยากใช้กำลังกับเธอนะแก้วมุกดา เธอไม่ควรทำให้ฉันโมโหไปมากกว่านี้” อินทัชหันมากระชากเสียงดุดันแล้วออกเดินต่ออย่างไม่สนใจหญิงสาวอีกต่อไป
แก้วมุกดาไม่ได้โต้เถียง เพราะรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ ในเมื่อเขาไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้น หญิงสาวเหนื่อยล้ามาตั้งแต่เมื่อวาน เพราะต้องวิ่งวุ่นเตรียมงานแต่งงาน ไม่ได้นอนทั้งคืน ต้องลุกมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่ตีสอง พอเข้าพิธีรดน้ำพระพุทธมนต์ก็โดนลากตัวเข้ามาในป่า ป่านนี้มารดาคงร้องไห้จนเป็นลมล้มพับไปหลายตลบ หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ เป็นห่วงมารดากับยายที่นอนป่วยเป็นอัมพาตมากว่าห้าปี
เธอโดนจับตัวมาต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ไม่รู้ว่าแม่จะเป็นอย่างไรบ้าง
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวก็น้ำตาคลอ ลำบากแค่ไหนเธอทนได้ ใครจะทำร้ายเธอ กลั่นแกล้งเธออย่างไรเธอทนได้อีกเช่นกัน แต่หากเป็นเรื่องครอบครัว...หญิงสาวค่อนข้างอ่อนไหว เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มารดาสบายไม่ต้องหาบขนมขาย หวังเหลือเกินว่าเงินค่าสินสอดในครั้งนี้จะสามารถพายายไปรักษาตัวในโรงพยาบาลดีๆ ซื้อบ้านหลังเล็กๆ ให้ท่านทั้งสองอยู่อาศัยในยามบั้นปลายชีวิต
แต่แล้วความฝันของหญิงสาวก็พังทลาย เพราะผู้ชายใจร้ายที่ชื่อ...พ่อเลี้ยงอินทัช!
- ผู้เขียน
