วิลเลี่ยมอุ้มอลิชาขึ้นมายังห้องนอนของเธอด้วยสภาพหมดเรี่ยวแรง ดวงหน้าสวยคมซุกพิงแผงอกกว้างของชายหนุ่มจนรับรู้ถึงความอบอุ่นที่เขาแอบซ่อนไว้ลึกๆ อลิชารู้สึกว่าถูกทะนุถนอมก็ตอนที่ชายหนุ่มวางเธอลงบนเตียงนุ่มอย่างแผ่วเบา มือหนาปัดปอยผมที่ปกปิดแก้มนวลแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ออก ริมฝีปากหยักได้รูปจุมพิตหน้าผากมนราวกับรักใคร่เธอหนักหนา
"ต่อไปนี้คุณต้องฟังคำสั่งของผมทุกอย่าง แล้วผมจะทำให้คุณมีความสุข" วิลเลี่ยมพูดกับเธอแม้ว่าเธออาจจะไม่รู้เรื่องก็ตาม
"คุณเป็นแฟนกับคุณโดโรธีหรือเปล่าคะ" เธออดถามเรื่องไม่ได้ อลิชาเพียงคิดว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะถาม
"ไม่ เราเป็นเพื่อนกัน" วิลเลี่ยมตอบสั้นๆก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มผืนหนามาห่มให้เธอ
"คุณจะไปไหนคะ" อลิชาเห็นว่าเขากำลังจะเดินออกไปจึงลุกขึ้นและคว้าข้อมือของชายหนุ่มไว้
"ผมยังมีงานค้างอยู่ ผมจะทำโทษคุณคราวหลังที่คืนนี้คุณทำให้ผมไม่ได้นอน เพราะต้องกลับ
