“สิงหา...คือถ้าแสนรัก ความจำเสื่อม คุณจะทำยังไง”
“ผมจะดูแลเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
“ใครเป็นญาติคนไข้ครับ” แพทย์ก้าวออกมาถามญาติที่รออยู่ด้านนอก
“ผม/ฉันค่ะ” ผู้จัดการส่วนตัวกับนายหัวพูดขึ้นพร้อมกัน “งั้นเชิญคุณ” เกี๊ยวเป็นฝ่ายถอย ปล่อยให้คนที่เข้าใจว่าเป็นคนรักของแสนรัก ได้เสนอตัวรับผิดชอบ
“อาการบาดเจ็บภายนอกไม่น่าเป็นห่วง แต่สมองที่ได้รับความกระทบกระเทือนส่งผลกับความจำ คงต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูความจำ ซึ่งหมอเองก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน”
“แล้วความจำของเธอจะกลับมาหรือเปล่าครับ”
“กำหนดแน่นอนไม่ได้ ขึ้นอยู่กับคนดูแลรวมทั้งตัวคนไข้เองด้วยครับ”
“อีกอย่างครับ ลูก...ลูกของผม” คำถามนี้เสียงนายหัวสั่นสะท้าน แทบจะประติดประต่อเป็นคำพูดได้ยาก หัวใจเขาแห้งผากร้าวรวดไปหมด
“วะ...ยังไงนะคะ” เกี๊ยวถึงกับตาโต สีหน้าเป็นกังวล หล่อนหูฝาดหรือว่าตอนนี้สติไม่ดี เหตุจากการตกใจมากกันแน่ ถึงได้ย
