บทที่ 24 เจ้าชีวิต

1611 คำ

"โห…แก้วตาในชุดนักศึกษา สวยมาก!" ทันทีที่เดินลงมาถึงชั้นล่างเสียงของน้อยก็ลอยมาแต่ไกล วันนี้ฉันต้องไปเรียนวันแรกด้วยสมองที่ไม่มีข้อมูลอะไรเลย เขาสั่งให้ไปเรียนฉันก็แค่ทำตาม ส่วนตั้งใจเรียนไหมนั้นบอกได้เลยว่าตั้งใจมาก เห็นแบบนี้ก็ใฝ่เรียนอยู่นะ อยากเรียนมาแต่ไหนแต่ไรแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาสกับเขาเสียที วันนี้ฉันจะได้ทำตามความฝันกับคณะที่ชอบแล้ว แม้จะถูกบังคับให้เรียนก็ตาม แต่ก็นั้นแหละชีวิตฉันไม่เคยเลือกอะไรได้ เมื่อมีโอกาสเข้ามาแล้ว ฉันก็แค่ทำให้เต็มที่ เผื่อวันหนึ่งฉันจะได้เป็นอิสระทั้งสถานะและความรู้สึกของตัวเอง "ขอบใจนะน้อย ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวสาย" "แล้วไม่กินข้าวก่อนเหรอ คุณสงครามยังไม่ลงมาเลย" "คงไม่" "เดี๋ยวฉันเรียกการ์ดให้ ภูมิใจมีเพื่อนสวย" "ฉันนั่งรถเมล์ไปเอง ไม่ใช่เจ้านายเธอสักหน่อยที่ต้องให้ใครไปส่ง" "แต่แกก็ได้สิทธิพิเศษมากกว่าใครในบ้านนะ คุณสงครามเขาดูชะ…" "หยุดน้อย อย่าพูด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม