เช้าวันต่อมา..
ก๊อกๆ ก๊อกๆๆ "คุณราชสีห์คะคุณล็อกประตูห้องทำไมคะ" เช้ามาหยกก็เอานมมาให้ราชสีห์เหมือนทุกวัน แต่วันนี้ประตูห้องของเขามันได้ถูกล็อกไว้
หยกยืนเคาะเรียกอยู่แบบนั้นสักพัก คนที่อยู่ด้านในก็เริ่มตื่นจากภวังค์ เพราะเสียงเรียกของคนที่อยู่หน้าห้อง
"ปล่อยนะ!!" พอหญิงสาวตื่นขึ้นมาก็พบว่าเขากอดเธอไว้แน่น
"อืออ.. จะรีบตื่นไปไหน" ชายหนุ่มงัวเงียขึ้นมาแต่ก็ไม่ปล่อยเธอจากอ้อมกอด เขายิ่งกอดเธอรัดแน่นกว่าเดิม
"คุณไม่ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นเรียกหรือไง" แม้แต่ชื่อของหยก ไออุ่นยังไม่อยากจะเอ่ย เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครร้ายเท่านี้มาก่อน
"ได้ยิน.. ถ้าไม่มีใครเปิดประตูคงจะยอมแพ้ไปเอง" ขณะที่พูดเขาก็ยังไม่ได้ลืมตา
"คุณไม่กลัวว่าเธอคนนั้นจะงอนเอาเหรอคะถ้าไม่รีบไปเปิด"
"ทำไมต้องงอนด้วย" ดวงตาคมค่อยๆ หรี่ขึ้นเล็กน้อย
"ทำไมต้องให้ได้อธิบายด้วยล่ะ ก็มันเห็นๆ กันอยู่" เธอพูดพร้อมกับจ้องม
