บทที่ 6

1334 คำ
"ที่เธอขอโทษ เธอขอโทษฉันหรือขอโทษพี่ชายฉัน" ไทเกอร์จ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความโกรธ "คือ.. ฉัน.." ไออุ่นไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เพราะเธอก็ตกกระไดพลอยโจนเหมือนกัน "เดินดีๆ นะลูก" คนเป็นแม่อาสาพาลูกชายที่มองไม่เห็นขึ้นมาส่งบนห้อง พอไทเกอร์และไออุ่นได้ยินเสียงนั้นทั้งสองรีบหันไปที่ประตูแล้วหันกลับมามองหน้ากัน แกร่ก! แอดดดด~ "ขอบคุณค่ะคุณแม่" "แม่ฝากด้วยนะ" หญิงสาวส่งยิ้มให้เล็กน้อยก่อนที่จะพยุงสามีกลับเข้ามาในห้อง พอส่งลูกชายเสร็จพิมพ์พรก็ออกไป "ไอจะอาบน้ำเหรอ" ราชสีห์ลูบคลำที่แขนและลำตัวของเธอ ก็รู้แล้ว ว่าตอนนี้เธออยู่ในชุดเตรียมพร้อมที่จะอาบน้ำ หรือไม่ก็อาบน้ำเสร็จแล้วแต่ยังไม่ใส่เสื้อผ้า "ค่ะ คุณนั่งรออยู่นี่นะคะ ฉันอาบเสร็จแล้วคุณค่อยอาบต่อนะ" ไออุ่นพาราชสีห์ไปนั่งลงที่เตียง แล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำ พอเธอเปิดประตูห้องน้ำไทเกอร์ก็เดินออกมา แล้วไออุ่นก็ทำสัญญาณมือให้อีกฝ่ายออกไปจากห้อง แล้วไทเกอร์ก็เดินผ่านหน้าพี่ชายไปที่ประตู พอไทเกอร์เอื้อมมือไปเปิดประตูหน้าห้อง ไออุ่นก็เปิดประตูห้องน้ำให้เสียงประตูมันดังพร้อมกัน จังหวะนั้นเธอแอบมองไปทางด้านราชสีห์ที่นั่งอยู่บนเตียง เพราะกลัวว่าเขาจะสงสัย แต่เขาก็ทำหน้าตานิ่งมาก "ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ คุณถอดเสื้อผ้าก่อนนะ" พอหญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินมาหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง "ฉันทำเองได้" ราชสีห์รีบลุกขึ้น แล้วเดินไปทางห้องน้ำโดยการค่อยๆ ขยับขาไปทีละก้าวแบบช้าๆ "เดี๋ยวคุณก็สะดุดล้มให้ฉันช่วยดีกว่าค่ะ" หญิงสาวรีบเดินตามหลังเขาไป "บอกว่าไม่ต้องไง" ชายหนุ่มสะบัดมือของคนที่ยื่นมาจับออกแบบไม่ระมัดระวังจนเธอล้มลงไป "โอ้ย!" หญิงสาวรีบยกมือขึ้นมาดูเพราะตอนที่ล้มมันกระแทกเข้ากับพื้นจนเจ็บ แต่ราชสีห์ไม่ได้สนใจเลย เขายังค่อยๆ ขยับเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูล็อกไว้ ก๊อก! ก๊อก!! "คุณล็อกห้องน้ำทำไมเปิดประตูนะ เดี๋ยวก็เกิดอุบัติเหตุในอ่างน้ำอีกหรอก" มือที่ยังเจ็บอยู่พยายามเคาะให้เขาปลดล็อก ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าเขายังคงยืนผิงอยู่หลังประตูบานนั้นแบบใช้ความคิด ก๊อก!! ก๊อก!! "คุณสิงห์คุณเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ถ้าคุณไม่เปิดฉันจะไปตามคนมาเปิดให้" เธอแนบหูกับประตูเพื่อฟังว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ "คุณอย่าเงียบสิฉันใจไม่ดี เปิดประตูให้ฉันนะ" สักพักหญิงสาวก็ได้ยินเสียงน้ำฝักบัว เธอไม่กล้าออกไปจากตรงนั้น ยังแนบหูฟังที่ประตูตลอดกลัวว่าเขาจะลื่นล้ม พอเสียงน้ำฝักบัวหยุดไออุ่นก็เริ่มเคาะประตูเรียกอีกครั้ง ก๊อกๆๆ "คุณค่อยๆ เดินออกมานะคะ เดี๋ยวลื่นล้ม" เธอแนบหูไว้ที่ประตูฟังว่าเขาเดินมาถึงตรงไหนแล้ว สักพักราชสีห์ก็เปิดประตูห้องน้ำ "ฉันช่วยค่ะ" เขาเดินออกมาทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรปิดบังร่างกายเลย หญิงสาวคิดว่าเขาคงจะคลำหาผ้าเช็ดตัวไม่เจอ แล้วเธอก็รีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ออกมากำลังจะเช็ดให้ "ฉันทำเอง" น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปมาก แล้วชายหนุ่มก็กระชากผ้าเช็ดตัวผืนนั้นจากมือหญิงสาวมาพันรอบท่อนล่างของตัวเองไว้ คนร่างสูงค่อยๆ คลำไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อที่จะไปหาเสื้อผ้ามาใส่ "คุณเป็นอะไรคะ คุณให้ฉันช่วยนะ" เธอคิดว่าเขาเป็นอะไรตั้งแต่ขึ้นมาดูท่าทางของเขาเปลี่ยนไป จะว่ามองเห็นไทเกอร์ก็ไม่ใช่เพราะเขาตาบอด หรือว่าตอนอยู่ข้างล่างเขาสงสัยอะไรหรือเปล่า แต่ราชสีห์ไม่พูดอะไรพอเปิดตู้เสื้อผ้าได้ ก็เริ่มคลำหาชุดที่จะใส่ พอเขาใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ค่อยๆ เดินมาที่เตียงนอน แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนั้น หญิงสาวรีบหาผ้าห่มมาคลุมตัวให้ ในใจของเธอก็อยากจะถามว่าเขาเป็นอะไรทำไมเปลี่ยนไปมาก แต่เธอก็ไม่กล้าพูด เช้าวันต่อมา.. ตอนนี้ทุกคนพร้อมกันอยู่ที่โต๊ะอาหาร ไออุ่นก็ทำเหมือนทุกวันคือป้อนข้าวให้เขา แต่วันนี้ชายหนุ่มปฏิเสธโดยการตักกินเอง "ให้แม่ป้อนดีกว่า เลอะหมดแล้วลูก" แล้วพรพิมพ์ก็บอกให้ไออุ่นขยับออกมา แม่ของเขาเข้าไปนั่งแทนแล้วก็ป้อนลูกชาย "ถ้างั้นไอขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ" พอเห็นกิริยาของราชสีห์ และยังมีไทเกอร์ที่มองดูเธอตลอด หญิงสาวจะนั่งร่วมโต๊ะอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้วต้องรีบปลีกตัวออกมาก่อน "ผมขอขึ้นไปหยิบของบนห้องก่อนนะ" ไทเกอร์รีบเดินตามหลังไออุ่นขึ้นไป โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่กำลังมองตามหลังพวกเขาขึ้นไปด้วย พอหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนก็เลือกที่จะเดินไปนั่งข้างเตียง ประตูห้องของเธอถูกเปิดออกแบบช้าๆ ไออุ่นหันขวับไปดูที่ประตูนั้น พอเห็นว่าเป็นใครที่เปิดเข้ามาเธอถึงกับตกใจ "คุณเข้ามาอีกทำไมออกไปนะ!" คนตัวเล็กกำลังจะลุกออกจากเตียง แต่ก็ไม่ทัน ไทเกอร์รีบก้าวเท้าเข้ามาอย่างไว..พอมาถึงก็กระชากตัวเธอกดลงไปที่เตียงทันที "ปล่อยฉันนะคุณเสือ!!" "ถ้าวันนี้เธอให้คำตอบฉันไม่ได้ อย่าหวังว่าฉันจะปล่อย" เขาพูดเบาๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาหาหญิงสาวทีละนิดแบบช้าๆ "ฉันขอโทษ คุณอย่าบอกเรื่องนี้กับพี่ชายของคุณเลยนะ" เสียงที่เปล่งออกมาทำให้คนที่ฟังอยู่รับรู้ได้เลยว่าเธอกลัวมาก "เธอเห็นว่าพี่ชายฉันตาบอด ก็เลยจะหลอกเขางั้นเหรอ" "ฉันมีเหตุผลที่ต้องได้ทำแบบนี้ และฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีให้คุณเข้าใจ" แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังสิ่งที่เธอกำลังอธิบายเลย ใบหน้าหล่อคมโน้มเข้ามาใกล้ จนคนที่อยู่เบื้องล่างรีบเบือนหน้าออกห่าง "ฉันไม่ได้คิดจะหลอกพี่ชายคุณเลยนะ" "ไม่หลอกพี่ชาย.. ถ้างั้นก็หลอกแค่ฉันน่ะสิ" "คุณเสือ!! อือ!!" ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังเธออธิบายเลย หญิงสาวรีบปิดปากตัวเองไว้ เพราะใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้มาก เหลือเพียงแค่นิดเดียวก็จะสัมผัสถึงริมฝีปากของอีกฝ่ายได้แล้ว "คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นพี่สะใภ้ของคุณ" "ถ้าพี่ชายฉันรู้ความจริง เธอคิดว่าจะยังอยู่ในตำแหน่งนี้ได้อีกงั้นเหรอ เธอรู้ไหมว่าพี่ชายของฉันเป็นคนนิสัยยังไง" ได้ยินคำขู่แบบนั้นใจเธอก็เริ่มเต้นแรงหายใจแทบจะไม่ออก "คือ.. ฉัน.. " ไออุ่นจะบอกว่าไม่ได้หลอกลวง แต่สิ่งที่เธอกระทำอยู่มันไม่ได้ต่างจากการหลอกลวงเลย "เธอจะโกหกอะไรฉันอีก คิดก่อนค่อยพูดออกมาแล้วกัน อย่าให้คำพูดตัวเองมันคาคอ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม