พอกลับถึงบ้านอาร์เทอร์ก็บอกให้น้องไปอาบน้ำ ส่วนตัวเขาก็มานั่งสูดอาการตอนกลางคืนที่ริมระเบียง พลางนึกถึงคนที่อยู่ในห้องน้ำ
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น อาร์เทอร์หยิบขึ้นมาดูรายชื่อพอเห็นเท่านั้นถึงกับกุมขมับทันที
เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเเม่ของเขา
"ฮัลโหลครับ"
"อาร์เทอร์ ลูกซ่อนเด็กที่ไหนไว้ห้ะ ลิลลี่มาฟ้องเเม่แล้วนะ ฟ้องนานแล้วด้วย เเม่พึ่งว่างจะโทรหา ไหนบอกเเม่มาสิ คุยกันให้รู้เรื่องไปเลย เอาลูกชายใครเขามาเลี้ยง ไปขโมยใครเขามา"
พอเปิดโทรศัพท์มายังไม่ทันได้พูดอะไรมากเเม่ของเขาก็บ่นขึ้นมาทันที
"หรือแกไปทำใครท้องไว้นานแล้วห้ะ"
"ใจเย็นๆฟังผมก่อน"
"หึ....ไหนเล่ามา"
"เด็กคนนี้ไม่มีพ่อเเม่ครับ ผมเลยรับเลี้ยงเขา และเขาก็ไม่ได้เด็กขนาดนั้น "
"ไม่เด็กได้ยังไง ลิลลี่มาบอกเเม่ว่าเห็นแล้วน่าจะอายุราวๆ 14-15 เอง"
"สงสัยเธอคงตาฝาด...น้องอายุ18-19 แล้ว"
อาร์เทอร์พูดบอกคนเป็นเเม่พลางมองไปที่เด
