แพรหวานมองลูกสาวที่ตอนนี้ตักกินไอศกรีมไม่หยุดก็เริ่มร้องห้ามทันที ฟีน่าเป็นเด็กไม่ค่อยแข็งแรงถ้าเกิดว่าป่วยขึ้นมาทีหนึ่งจะลำบาก ยาที่กินประจำก็เยอะอยู่แล้วถ้าต้องมารักษาอาการด้วยโรคทั่วไปอีกลูกจะไม่ไหวเอา
"พอแล้วค่ะอย่ากินเยอะ ถ้าหนูป่วยนอนโรงพยาบาลจะอดเที่ยวนะคะ"
"ไม่ค่ะฟีน่าไม่นองโยงบาล"
เด็กน้อยรีบปล่อยช้อนใส่ถ้วยก่อนจะรีบส่ายหน้าด้วยความกลัว เธอต้องถูกเจาะน้ำเกลือที่มือไหนจะต้องพ่นยาบ่อยๆเป็นเรื่องปกติที่เด็กน้อยจะไม่ชอบ
"ไปขู่เด็กแบบนั้นได้ยังไง"
ฟีฟ่ามองแพรหวานอย่างไม่เข้าใจ ก็แค่เด็กกินไอศกรีมมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง ทำไมต้องบังคับเรื่องอาหารการกินด้วย
"ท่านรองไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่าค่ะ ฟีน่าเป็นโรคหัวใจตั้งแต่กำเนิดทุกวันนี้ต้องกินยาประคองอาการเพื่อรอผ่าตัด ถ้าป่วยขึ้นมาฟีน่าลำบากกว่าเด็กทั่วไปคุณรู้มั้ยคะ"
"อะไรนะ..."
เขาดูอึ้งไปเพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าเด็กคนนี
