ตอนที่ 1.1
3765 คำ
ตอนที่ 1
“ยายจันทร์ เป็นอะไรไป..น้องร้องไห้ ทำไม” เสียงพี่ชายถามจากดินแดนไกล อย่างเป็นห่วงใย
“ฮื่อๆ..พี่ดิน...คุณพ่อถูกจับค่ะ”น้องสาวบอกเล่าเสียงกระท่อนกระแท่นจับใจความได้ยาก
“เมื่อไร..ทำไมจันทร์ถึงเพิ่งโทรมาบอกพี่ล่ะ” ดินร้อนรน เขาเป็นห่วงพ่อและน้องสาวมาก
“พ่อถูกจับข้อหาร่วมมือกันวางเพลิงไร่สิงหราช แล้วก็ข่มขู่ชาวบ้าน เพื่อซื้อที่ดินตามคำสั่งของนายจอมทัพค่ะ”
“พี่เคยเตือนพ่อหลายครั้งแล้ว แต่พ่อไม่เคยเชื่อพี่เลยสักครั้ง แล้วตอนนี้จันทร์เป็นอย่างไรบ้างล่ะ”
ดินเป็นห่วงน้องสาวคนเดียวมาก ตั้งแต่กำนันทิวแยกทางกับชมดาว แม่ของพวกเขาก็แต่งงานใหม่กับเศรษฐีในกรุงเทพ กำนันทิวได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูดินและชมจันทร์ เขารักและตามใจลูกสาวคนเดียวเป็นอย่างมาก
“พี่ดินจะกลับมาได้ไหม..” น้องสาวถามอย่างมีความหวัง ถึงแม้มันจะริบหรี่ก็ตาม
“จันทร์..พี่อยากกลับไปหาน้อง ไปอยู่เคียงข้างยามน้องทุกข์ร้อนนะ แต่มันเป็นไปได้ยากนะสิ การแข่งขันฟุตบอลเยาวชนจะเริ่มขึ้นเดือนหน้านี้ พี่ทิ้งไปไม่ได้จริงๆ”
ดินรักการเป็นนักฟุตบอล แม้เขาจะได้รับอุบัติเหตุจนทำให้ลงแข่งขันไม่ได้ แต่เขาก็สามารถเป็นโค๊ชให้เด็กไทยไปแข่งขันที่ต่างประเทศได้ มันเป็นอาชีพที่เขารักและทุ่มเทมากๆ
“คุณแม่ว่าอย่างไรบ้าง ท่านรู้เรื่องพ่อหรือยัง” น้ำเสียงคาดคั้นอย่างมีความหวัง อย่างน้อยน้องสาวยังมีมารดาอยู่ใกล้ๆ
“จันทร์ไม่ได้บอกท่านค่ะ..” พี่ชายรู้ดีกว่าน้องสาวไม่ค่อยชอบครอบครัวใหม่ของมารดา โดยเฉพาะลูกชายของสามีใหม่แม่อย่างนายหิน
“พี่ดินไปทำหน้าที่ของตนเองเถอะค่ะ จันทร์ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จันทร์อยู่ได้” น้องสาวพูดให้พี่ชายสบายใจ
“จันทร์ดูแลตัวเองดีๆนะ มีอะไรเกิดขึ้น จันทร์โทรหาพี่ได้ตลอดเวลานะ พี่รักน้องสาวมากๆเลย”
พี่ชายให้กำลังใจน้องสาว ถึงห่วงเธอเท่าไรแต่หน้าที่ความรับผิดชอบมันก็สำคัญสำหรับดินมากเหมือนกัน
หลังจากพี่ชายวางสายไปแล้ว เธอก็อยู่กับความคิดตนเอง
“จันทร์จะต้องหาทางช่วยคุณพ่อให้ได้ค่ะ”
ชมจันทร์นั่งคิดนอนคิดหาวิธีช่วยกำนันทิว ถึงแม้เธอจะรู้ว่าพ่อของเธอทำความผิดไว้ก็ตาม
“อย่างน้อย ขอให้ผ่อนหนักเป็นเบาก็แล้วกัน” สมองคิดหนักตาลอย
“หรือว่าจันทร์จะไปขอความช่วยเหลือจากสามีใหม่คุณแม่ดี แต่ หัวเด็ดตีนขาด พ่อคงไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตพวกเราแน่นอน”
“ยายส้มซ่ามีอะไร โทรมาตอนนี้” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มารับสาย
“เป็นไงหล่อน ได้ข่าวพ่อเธอถูกจับเหรอ มีอะไรให้ฉันช่วยไหม”
ส้มซ่ากับชมจันทร์เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย เที่ยวไหนเที่ยวกัน ในแก๊งมีสามสาว ชมจันทร์ ส้มซ่า..แยมส้ม สามสาวซ่าแสบ..
“พวกเราคงช่วยท่านไม่ได้หรอก เรื่องนี้มันถึงมือตำรวจแล้ว ฉันคิดหาวิธีช่วยพ่อจนสมองแทบระเบิดแล้วก็ยังคิดไม่ออก”
ชมจันทร์สารภาพออกมาจากใจ
“เราช่วยท่านไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะช่วยไม่ได้ จริงไหมล่ะ”
ข่าวในจอโทรทัศน์เป็นภาพนายพลเข็มทิศอดีตนายพลใหญ่ ที่กุมอำนาจทั้งการเมืองและราชการส่วนใหญ่
“จริงของเธอ ฉันต้องหาทางช่วยท่านให้ได้” แววตาหญิงสาวเริ่มมีความหวังมากขึ้น
“คืนนี้เราไปหาอะไรกินแก้เครียดดีไหม ไม่เจอกันนานแล้ว”
“ได้เลยจ้าเพื่อนรัก แต่ฉันของเลือกร้านนะจ๊ะ”
“ได้เลย แล้วแต่หล่อนแล้วกัน..ฉันกับแยมส้มได้ทุกร้านอยู่แล้ว..” ส้มซ่าเอ่ยบอก
…………
ร้านอาหารยามดึก เสียงเพลงดังกลบเสียงพูดคุย
“หล่อนกลับมาทำไมไม่ยอมบอกพวกเราเลยล่ะ หายหัวไปเกือบปี ไม่ติดต่อมาเลย นึกว่าแต่งงานมีลูกมีผัวไปแล้วซะอีก”
ชมจันทร์จิบเหล้าเบาๆ สายตาสอดส่ายเหมือนมองหาอะไรสักอย่าง เธอแทบไม่สนใจฟังสิ่งที่หญิงสาวร่างอวบ เอวเป็นเอว สะโพกกลม โหวกเหวกโวยวายถาม
“5555 คนอย่าง ยายจันทร์นะเหรอ จะมีคนเอาไปเป็นเมีย ทำอะไร ไม่เป็นสักอย่าง มีดีแค่ความสวยกับบ้านรวย”
สาวหุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจชาย นามแยมส้มตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม
“ฉันแค่ไม่อยากให้พวกเธอเป็นห่วงมากกว่า ตอนนี้ฉันกลับมาแล้วไง ความสนุกกลับมาหาพวกเราเหมือนเดิม..”
“นี้หล่อนพูดกับพวกฉัน แต่สายตามองหาอะไรอ่ะ”
“พวกเธอลองมองโต๊ะโน้นสิ ใช่คุณเพชร ลูกชายท่านนายพลเข็มทิศหรือเปล่า...”
“ไหนๆ คนไหน หล่อนชี้ให้ฉันดูก่อนซิ”
แยมส้มหัวเราะเบาๆ “คุณเพชรลูกชายนายพลเข็มทิศ หนุ่มเนื้อหอม เป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วกรุงเทพฯ”
“ใช่แล้ว เขาเพิ่งกลับมาจากอังกฤษหมาดๆ แต่ขอบอก เสือผู้หญิงชัดๆ ควงผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้า”
“ช่วยไม่ได้ พ่อรวยมีอำนาจ ทำอะไรไม่เคยผิด ขนาดจัดแข่งขันรถยนต์กลางกรุง ยังทำมาแล้วเลย”
ส้มซ่าบรรยายสรรพคุณเพชร เหมือนเข้าไปอยู่ร่วมบ้านกับเขาอย่างนั้น
“ฉันไม่ชอบเลยผู้ชายแบบนี้ ดูๆสายตามัน ยังกับจะถอดเสื้อผ้า หญิงสาวตรงหน้าได้ หื่นซะไม่มี” ส้มซ่าเบ้ปาก
“แต่ฉันว่าเขาก็คงไม่สนใจแกเหมือนกัน ยายสัมซ่า” แยมส้มถือโอกาสเยาะเย้ยเพื่อนรัก ให้แสบๆ คันๆ เล่น
“พอๆ ทั้งสองคนล่ะ มาเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง” ชมจันทร์ปรามเบาๆ
“ว่าแต่เธอสนใจเขาหรือไง เห็นมองไม่วางตาเลยนะ”แยมส้มเอ่ยจากสิ่งที่เห็นชมจันทร์ทำ
“ฮื่อๆ”
“ยายจันทร์” สองสาวประสานเสียงพร้อมกัน
แยมส้มกับส้มซ่า สองสาวจอมแซบมองตามสายตาเพื่อนรักไปยังโต๊ะชายหญิงที่กำลังดื่มกินกันอย่างออกรสชาติ
เพชรหันมาสบสายตากับชมจันทร์ เขายกแก้วเหล้าเป็นการเชิญชวนให้หญิงสาวดื่มด้วยกัน
“ตายแล้ว แยมส้ม เขาสนใจฉันด้วยล่ะเธอ”
“ส้มซ่าๆ หล่อนตื่นจากความฝันเถอะ เขามองยายจันทร์หรือเปล่า”
“โฮ้ย!! ฉันเข้าใจผิดหรือเนี๊ยะ. อ้าวนั่นยายจันทร์ หล่อนจะไปไหนของหล่อน”
“ฉันขอตัวไปห้องน้ำแป๊บ พวกหล่อนจะไปด้วยไหม”
“ไม่ดีกว่า แกไปเถอะ ชั้นขอมองหนุ่มๆ หล่อๆ เป็นอาหารตาอาหารอาหารใจดีกว่า”
ชมจันทร์ลุกขึ้นเซเล็กน้อย
“แกไหวไหม”
“ไหว ฉันไม่เมา แค่อาการ ไม่เหมือนเดิมเท่านั้น”
“555 ยายจันทร์คนเดิมกลับมาแล้ว”
หน้าห้องน้ำหญิง
“อุ๊ย!! ขอโทษ ครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
สายตาชมจันทร์มองชายหนุ่มตรงหน้า ที่เธอแอบลอบมองเขาอยู่ตลอดเวลาที่ดื่มกินกับเพื่อน
“ใครจะว่าอ่อยผู้ชายก็ต้องทำแล้วล่ะยายจันทร์เอ๊ย เพื่อพ่อที่รักของเรา” หญิงสาวบอกตนเองในใจเบาๆ
“ผมเพชรครับ แล้วคุณ?” สายตาหวานเยิ้มพร้อมละลายหญิงสาวชุดแซกรัดรูปสีดำเลยทีเดียว
“ชมจันทร์ค่ะ” ชายหนุ่มเอื้อมมือมาจับมือหญิงสาวเป็นการทักทาย
“คืนนี้ผมขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงขอโทษที่เดินชนคุณ กับฉลองมิตรภาพใหม่ของพวกเราด้วยนะครับ”
“แต่ฉันมากับเพื่อนอีกสองคนนะคะ” หญิงสาวทำท่าทางลังเลเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อนคุณจันทร์ก็เหมือนเพื่อนผม”เขายิ้มหว่านเสน่ห์ใส่หญิงสาว
“ผมมองกลุ่มคุณจันทร์อยู่ อยากรู้จักพอดีเลยครับ”
“งั้นก็.ได้ค่ะ” ชมจันทร์เอ่ยอย่างเกรงใจ แม้ในใจจะหวาดหวั่นกับบางสิ่งที่เธอต้องทำ
เพชรกับเพื่อนๆ มารวมโต๊ะเดียวกับชมจันทร์ ทุกคนพูดคุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนรู้จักกันมานาน
“คุณเพชรคะ แยมส้มกับส้มซ่า เพื่อนของจันทร์ค่ะ”ชมจันทร์แนะนำเพื่อนแต่ละคน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เพื่อนผม นายตรีกับโทนี่ครับ”
ทุกคนทักทายกันอย่างสนิทสนม ด้วยวัยใกล้เคียงกันและเป็นคนชอบเที่ยวเหมือนกัน
“งานนี้ผมขอเลี้ยงฉลองมิตรภาพของพวกเรานะครับ”
สายตาเพชรมองชมจันทร์อย่างไม่วางตา ทำให้เพื่อนๆ เขาอดลอบยิ้มออกมาได้
“เสืออย่างนายเพชร เจอเหยื่ออันโอชะเข้าให้แล้ว”
ชมจันทร์แม้จะอึดอัด แต่เธอพยายามทำตัวให้สนุก กลมกลืนไปกับเพื่อนๆ ทุกคน
“ว้าย ดึกแล้ว” แยมส้มเริ่มโวยวายอย่างเพิ่งนึกอะไรบางอย่างออกมาได้
“คุณเพชรคะ แยมส้มต้องขอตัวก่อนนะคะ พรุ่งนี้มีนัดกับลูกค้าแต่เช้าเลย นี่มันตีหนึ่งกว่าๆแล้ว”
“จันทร์ ฉันก็ต้องกลับแล้วเหมือนกัน” ส้มซ่ากระซิบเพื่อนรัก ชมจันทร์พยักหน้ารับรู้
“งั้นพวกเราคงต้องขอตัวกลับก่อน แยมต้องไปส่งจันทร์ด้วย เสียดายจังเลยกำลังสนุกอยู่เลย”
“เอาแบบนี้ไหม เดี๋ยวผมไปส่งคุณจันทร์ดีกว่า” เพชรขอความเห็นจากเพื่อนสาวของเธอ
“ไม่เป็นไร พวกเราเกรงใจคุณเพชรค่ะ”
“ผมยินดีไปส่งครับ ทางคอนโดไปผมบ้านคุณจันทร์อยู่แล้วครับ ไม่ต้องเกรงใจ”
สองสาวมองหน้าเพื่อนรักอย่างขอความเห็น
“หล่อนสองคนกลับไปก่อนก็ได้ ฉันกลับกับคุณเพชรก็ได้จ้ะ”
“ถึงบ้านแล้วโทรหาด้วยแล้วกัน”
หลังจากสองสาวลุกขึ้นไป สองหนุ่มเอ่ยขึ้นมา
“เราสองคนต้องขอตัวเหมือนกัน พรุ่งนี้มีงานเหมือนกัน”
ตรีเอ่ยโดยมีโทนี่พยักหน้ารับ
“เอาไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่แล้วกันครับ”
ชมจันทร์ผ่อนลมหายใจเบาๆ สมองเริ่มหนักอึ้ง แต่ทำอย่างไรได้ อย่างน้อยครั้งนี้เธอทำเพื่อพ่อเธอ
“ถ้านายไม่ใช่ลูกชายนายพลเข็มทิศ ที่จะช่วยพ่อฉันได้ ฉันไม่คุยด้วยหรอก..” ชมจันทร์คิดในใจ เธอฝืนยิ้มหวานให้เพื่อนเพชร
“ได้ค่ะวันหน้าเจอกันนะคะ”
ชายหนุ่มทั้งคู่โบกมือและลอบส่งยิ้มให้เพชร สายตารู้เท่าทันความคิดชายหนุ่ม
แยมส้มกับส้มซ่าเดินมาที่ลานจอดรถยนต์
“แกว่ายายจันทร์มันแปลกๆไหม”
“ยังไง ฉันก็เห็นมันสนุกสุดเหวี่ยงเหมือนเดิม”
“หมือนมันวิ่งเข้าหาคุณเพชรยังไงไม่รู้”
“หล่อนคิดไปเองหรือเปล่า คนอย่างยายจันทร์นะหรือจะวิ่งเข้าหาผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกัน ถ้าเป็นพี่สิงห์ล่ะไม่แน่”
“คุณเพชรมันก็ไม่น่าไว้ใจ เหมือนเป็นเสือผู้หญิงด้วยนะ เราสองคนผิดไหมวะที่ทิ้งเพื่อนไว้กับเสือร้าย”
“มันคงดูแลตัวเองได้ล่ะ”
หลังจากนั้นทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน ชมจันทร์อยู่ในอาการมึนเมา
“คุณจันทร์เป็นอะไรครับ นิ่งเงียบเชียว”
“อ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ”
ในสมองของหญิงสาวมีแต่ความคิด เธอจะเริ่มต้นอย่างไรในการขอร้องให้เพชรพาไปหานายพลเข็มทิศพ่อเขา เพื่อเธอจะขอความช่วยเหลือเขาให้ช่วยกำนันทิว
รถสปอร์ตวิ่งปาดซ้ายขวา แสดงความเป็นเจ้าของท้องถนนยามค่ำคืน เพชรขับรถอย่างคึกคนองไม่สนใจใคร ชมจันทร์นั่งข้างๆ พร้อมเปิดเพลงบรรเลงเบาๆ
“ผมขอแวะซื้อของแป๊บนะครับ”
“ตามสบายเลยค่ะ จันทร์ขอลงไปเดินเล่นเหมือนกัน รู้สึกมึนๆ เหมือนกัน”
ชายหนุ่มหายไปสักพักแล้วกลับมาพร้อมน้ำสองแก้ว เขาส่งแก้วหนึ่งให้ชมจันทร์ หล่อนรับมาถือไว้ แต่ไม่วางใจชายหนุ่ม จนเขายกแก้วในมือเขาขึ้นจิบเบาๆ
“ดื่มน้ำเสียหน่อย อาการมึนๆจะหายไป”
“ขอบคุณค่ะ” เธอยกมันขึ้นจิบเบาๆ
“คุณจันทร์เหมือนมีความกังวลใจอะไร มีเรื่องอะไรที่ผมจะช่วยได้ขอให้บอกนะครับ”
หญิงสาวใช้ความคิดว่าเธอควรพูดอย่างไรดี รู้จักเขาเพียงแค่คืนเดียว
“จันทร์ เอ่อ มีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือค่ะ”
“พูดมาได้เลย ผมยินดีช่วยอยู่แล้วครับ”
กลายเป็นหญิงสาวอึกอักไม่รู้จะเอ่ยอย่างไรดี
“เอาไว้คุณจันทร์อยากพูด ค่อยพูดก็ได้ครับ”
ความร้อนรุ่มที่อาจเกิดจากฤทธิ์เหล้าเข้าสู่ร่างกาย ชมจันทร์โอนเอนเหมือนจะล้มกองกับพื้น
“คุณจันทร์เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เอ่อ.จันทร์ไม่เป็นอะไรคะ” หญิงสาวพยายามฝืนร่างกาย แต่ทำไม มันร้อนวาบหวิวอย่างนี้
“มาๆผม ช่วยประคองพาไปส่งบ้านนะครับ”
สายตาชายหนุ่มเป็นประกายอย่างเสือที่พร้อมตะครุบเหยื่ออันโอชะ
กลายเป็นเพชรแทบอุ้มหญิงสาวขึ้นรถยนต์ เธอเอนกายลงนอน พยายามหลับตาข่มความรู้สึกบางอย่างไว้
“คุณจันทร์พักสายตาก่อนได้นะครับ”
“คุณเพชรไปส่งจันทร์ที่บ้านเถอะค่ะ”
รถยนต์จอดลงช้าๆ ชมจันทร์ลืมตามองอย่างไม่คุ้นสายตา
“คุณเพชร ที่นี่มันที่ไหนคะ” พยายามฝืนตัวให้ลุกขึ้น
“คอนโดผมเอง ลงมาก่อนนะครับ” ชายหนุ่มดับเครื่องยนต์ พยายามชักชวนหญิงสาวลงรถ
“จันทร์จะกลับบ้าน”หญิงสาวเริ่มโวยวายอย่างไม่พอใจ เริ่มเหวี่ยงใส่ชายหนุ่ม
หญิงสาวเปิดประตูรถยนต์ พยายามฝืนเดิน แต่ร่างกายมันไม่เป็นใจ ชายหนุ่มเข้ามากระซิบเบาๆ
“ขึ้นไปต่อที่ห้องผมดีกว่า ผมรู้คุณต้องการอะไร เราไปสนุกกันต่อดีกว่านะครับ”
“ฉันไม่ต้องการ” หญิงสาวตะโกนเสียงดัง
“คุณอาจไม่ต้องการ แต่ร่างกายคุณมันต้องการปลดปล่อย มัน ร้อนรุ่มต้องการรสสัมผัสใช่ไหม”
เขาใช้มือลูบไปที่แขนหญิงสาว อย่างแสดงความเป็นเจ้าของตัวเธอ
“นายเอาอะไรให้ฉันกิน นายมันชั่วช้าจริงๆเลย”
“ไปกับผมดีๆ เถอะครับ ดึกอย่างนี้ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก 555 รับรองความสนุก สุขจนคุณต้องร้องขออีกครั้ง”
“ไม่..ฉันไม่ไปกับนาย”
หญิงสาวพยายามช่วยตนเอง แต่มันไม่สามารถสู้แรงชายหนุ่มตรงหน้าและฤทธิ์ยาบางอย่างที่มันทำให้เธอ ร่างกายอ่อนระทวยต้องการใครสักคนเข้ามาปลดปล่อยตัวตนของเธอ
“เชื่อผม เราสองคนต้องสนุกแน่ๆเลย”
“ปล่อยเธอ” เสียงกร้าวแข็งแสดงอำนาจ
“นายเป็นใคร หมูเขาจะหามอย่าเอาคานมาแทรก”
ชายหนุ่มที่อยู่ในอาการกลัดมันมองตาขวางอย่างไม่พอใจคนที่มาขัดขวาง
“ช่วยฉันด้วย”หญิงสาวพึมพำ
“ปล่อยเธอ ถ้านายไม่อยากเจ็บตัว”
เพชรพยายามขัดขืน แต่ไม่สามารถต้านทานแรงชายหนุ่มกายสูงใหญ่
ผัวะๆ
เพชรล้มไปกองกับพื้น ตามแรงหมัดของชายหนุ่มที่เข้ามาช่วย หญิงสาว
“ไปกันได้แล้ว” เขารีบอุ้มหญิงสาวและเดินหายไป
“นายเป็นใคร” เพชรลุกขึ้นหายเมาเป็นปลิดทิ้ง
“นายกล้ามากที่มาแย่งผู้หญิงของฉันไป”
รถยนต์วิ่งอย่างเร็ว ชมจันทร์บิดกายไปมา
“ ร้อนๆ มันร้อนเหลือเกิน” น้ำเสียงเธอร้อนรน
“นายหิน นายต้องช่วยฉัน” มือไม้หญิงสาวเริ่มอยู่ไม่สุข มาลูบไล้แขนชายหนุ่ม
“คุณจันทร์ตั้งสติเข้าไว้” เขาพยายามปลอบประโลม
“จันทร์ไม่ไหวแล้ว ทำไมมันร้อนอย่างนี้” หญิงสาวแทบถอดชุดที่ใส่มาออกจากร่างกาย
“ตายแล้วล่ะงานนี้ นายหินเอ๊ย” เขาจอดรถยนต์ข้างทาง เพิ่มความเย็นของแอร์ให้เพิ่มขึ้น
“เอาไงดี สงสัยเมาผสมยาปลุกเซ็กแน่ๆเลย”
“นายหินช่วยฉันด้วย ร้อนเหลือเกิน”
ห้องน้ำในคอนโดศิลา
“นายหินอย่าทิ้งฉันไป ฉันร้อนเหลือเกิน”
หญิงสาวสมองขาวโพลน อยากปลดปล่อยอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านในตัวเธอ หญิงสาวกอดรัดชายหนุ่มตรงหน้า
“นายหิน อย่าคิดทำอะไรเธอนะ เรื่องใหญ่แน่ๆ”
เสื้อผ้าที่เปียกน้ำ ชุดที่บางเบา มันเน้นส่วนเว้าส่วนโค้ง แถมนมที่กลมใหญ่โตมันล้นทะลักออกมา ทำให้กายชายหนุ่มร้อนวาบหวิวเกินห้ามไหว
“เอาความเย็นของน้ำช่วยแล้วกัน..”
ซู่ๆ!!
กลายเป็นหญิงสาวพยายามดึงชายหนุ่มเข้ามาร่วมกัน เขาสัมผัสผิวเนื้อนุ่ม กลืนน้ำลายลงคออย่างอยากเย็น
“นายหินช่วยฉันด้วย” หญิงสาวครางกระเส่าอย่างต้องการความเป็นชายในตัวตนเขา
“คุณอย่ามาเสียใจที่หลังนะ”
มันเหมือนเป็นการพูดกับตนเองมากกว่า เพราะหญิงสาวไม่รับรู้อะไร ขอแค่ให้เขาปลดปล่อยความร้อนรุ่มเร่าร้อนออกจากตัวเธอเท่านั้น
“ฮื่อๆ..”
ชายหนุ่มเปิดโพรงปากหญิงสาว ควานหาความหวาน สะบัดลิ้น ทำให้หญิงสาวเอนกายรองรับ มือที่เคล้าคลึงสองเต้างามอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
“คุณ..” สิ่งที่หญิงสาวมันแสดงออกมา
“คุณไม่เคยแม้แต่ถูกชายหนุ่มจูบหรือนี้”
“ฉัน...”หญิงสาวตอบรับการกระทำของเขาอย่างงุนงง ไม่คุ้นเคย
“ตายแน่ๆ เลยนายหิน หล่อนเป็นสาวซิงๆ”
“นายทำอะไรของนาย” มือเล็กลูบไล้ไปตามเนื้อตัวชายหนุ่ม มันเพิ่มดีกรีความร้อนรุ่มที่ต้องการปลดปล่อย
“ผมต้องช่วยคุณแน่ๆ”
ชายหนุ่มบดขยี้ริมฝีปากหญิงสาว มือลูบผิวกายที่ร้อนแรง เอนกายรองรับสัมผัสชายหนุ่ม
ซู่ๆ
เขาเปิดน้ำเย็น จับตัวเธอใส่อ่างอาบน้ำ ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวให้ หญิงสาวผ่อนคลาย ลมหายใจแรงๆ ทำให้อกให้ล้นออกมา จนเขาแทบไม่อยากถอนสายตา
“ฮื่อๆ..” เสียงครางสุขสมแล้วหลับไป
กลายเป็นชายหนุ่มต้องอุ้มหญิงสาวขึ้นมา
“หลับไปแล้ว ยัยตัวแสบ” มองหญิงสาวและพยายามถอดชุดออกจากตัวเธอที่มันใหญ่โตเกินกว่าที่จะเห็นได้จากภายนอก
“นอนแบบนี้แล้วกัน อย่างให้ถึงขนาดต้องใส่เสื้อผ้าแล้วกันนายหิน”
ศิลาหายใจอย่างหอบเหนื่อย สะกดอารมณ์ตนเอง
“คุณสบายไปแล้ว” มองหญิงสาวกายเปล่าเปลือยใต้ผ้าห่ม เธอหลับตามพริ้มอย่างสุขสม
“ผมทำไงล่ะทีนี้ คุณปลุกมันขึ้นมาแล้ว”
ชายหนุ่มรีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างร้อนล้น
“เมื่อกี้ช่วยคนอื่น คราวนี้ต้องช่วยตัวเองแล้วเรา”
แสงแดดลอดมารำไร
“กี่โมงแล้วล่ะเนี่ย” ชมจันทร์ลืมตา มองรอบห้องอย่างไม่คุ้นตา
“มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน เสื้อผ้าฉันอยู่ไหน”
หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง มองไปทั่วห้องนอน เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
“นายหิน นายทำอะไรฉัน นายมันคนฉวยโอกาส”
ชมจันทร์อยู่ในความโกรธ เธอปาหมอนใส่ชายหนุ่มและกำลังจะลุกไปทำร้ายเขา แต่เธอทรุดนั่งแทบไม่ทัน
“เสื้อผ้าฉันอยู่ไหน” น้ำเสียงขุ่นเคืองอย่างแสดงอำนาจ
ชายหนุ่มส่งเสื้อผ้าของเขาให้หญิงสาว
“ชุดของฉันอยู่ที่ไหน” แววตาพร้อมเอาเรื่องและฉีกเนื้อคนตรงหน้าให้แหลกเป็นชิ้นๆ
“กองอยู่ในห้องน้ำ”
หญิงสาวใช้ผ้าห่มพันกาย เดินเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล
“ตายแล้วมันเปียกหมด ฉันทำอย่างไรดี” ชุดชั้นใน เสื้อผ้าเปียกน้ำกองรวมอยู่
“เอาเสื้อกับกางเกงนอนผมไปใส่ก่อน”
หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างไม่พอใจ
“หรือว่าคุณจะไม่ใส่อะไรเลย ก็ตามใจนะ”
หญิงสาวหายใจแรงๆ ทำให้หน้าอกใหญ่สั่นไหวตาม
“นายอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้ ออกไปได้แล้ว”
ปังๆ
หญิงสาวปิดประตูใส่หน้าอย่างไม่เกรงใจ
“รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ให้นายเพชรมันจัดการเสียก็หมดเรื่อง”
บ่นตามหลังเสียงดังให้อีกฝ่ายหนึ่งได้ยิน ชมจันทร์เปิดประตูออกมา
“แล้วใครใช้ให้นายมาช่วยฉัน ไม่ทราบ”
“นายหิน หนอ นายหิน ช่วยงูพิษแท้ๆ มันฟื้นก็แว้งกัดคนที่ช่วยมัน”
หญิงสาวได้แต่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอย่างไม่พอใจ
“นายทำอะไรกับฉัน คอฉันมีรอยฟันนายด้วย ตายแล้ว เนื้อตัวมีรอยจ้ำแดงๆด้วย ชมจันทร์เอ๊ย จะทำอย่างไร” ความหวาดวิตกเกิดขึ้นในใจ
“เกิดท้องขึ้นมา ฉันจะทำอย่างไร ไม่เป็นไรครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอก” หญิงสาวใส่เสื้อผ้าเนื้อตัวสั่นเทา
“ชมจันทร์เธอต้องใจเย็น อย่าคิดมาก”
หลังจากเธอออกมาจากห้องน้ำ เห็นศิลานั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ มองนาฬิกาผนังห้อง บอกเวลาเกือบสิบโมงเช้า
“กินอะไรหน่อยไหม” เขามองหญิงสาวในเสื้อผ้าเขาที่ยาวรุ่มร่าม แถมไม่ใส่ชุดชั้นไหน หญิงสาวเห็นสายตาชายหนุ่ม รีบเอามือกอดอกปิดมันไว้
“คุณไม่ต้องห่วงมันหรอก เมื่อคืนเห็นหมดแล้ว”
“นายอย่ามาลามกใส่ฉันนะ”
“มันเรื่องจริงทั้งนั้น หรือว่า..”ทั้งสายตาน้ำเสียง มันชวนให้หญิงสาวขนลุกชัน
“เราสองคนจะมาทบทวนกันอีกครั้ง”
หญิงสาวสะบัดหน้าหนี เดินไปนั่งไกลชายหนุ่มที่สร้างปัญหาให้กับเธอ
“ฉันอยากกลับบ้าน นายไปส่งด้วย” หญิงสาวออกคำสั่งอย่าง วางอำนาจ เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
“ได้ซิ ไม่ใช่ปัญหา ไปกันเลยดีไหม”
หญิงสาวคิดไปมาอย่างหาคำตอบที่ดีให้ตนเอง
“เรื่องเมื่อคืนนี้..” หญิงสาวพยายามกลืนน้ำลายลงคอ แม้มันจะยากเย็นก็ตาม “ขอให้มันจบลงเท่านี้แล้วกัน”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “คุณจันทร์ คุณมันจริงๆ เลย”
“ถ้าต้องการคำว่าขอบใจ ไม่มีนะ นายทำร้ายฉัน ฉันไม่เอาเรื่องนายก็บุญของนายแล้ว”
“ไอ้หินกลายเป็นคนผิดไปซะแล้วงานนี้”
รถยนต์ศิลาวิ่งเข้ามา หญิงสาวใหญ่เป็นน้องสาวแม่หินที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เล็ก แม้แต่พ่อหินแต่งงานใหม่ เธอก็ยังอยู่เลี้ยงดูหลานชาย เธอกลัวแม่เลี้ยงจะมาทำร้ายหลานชายเธอ แต่ที่จริงเธอแอบหลงรักพี่เขย แต่เขาคิดกับเธอแค่น้องสาว นางรีบเดินออกมาต้อนรับ
“สวัสดีครับน้าน้ำ ผมคิดถึงมากๆ เลยครับ”
ศิลายกมือไหว้ เข้าไปกอดหญิงสาววัยกลางคน
“คิดถึงหลานมากๆ เลยรู้ไหม “ นางหอมแก้มซ้ายขวา
“ผอมไปหรือเปล่า” มือเรียวจับกายใหญ่พลิกตามแรงหมุนของ มือเล็กๆ
“อ้วนต่างหาก 555 น้าน้ำสบายดีนะครับ ดูอย่างไงก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ”
“ปากหวานจังเลย หลานชายน้า ไปหาเจ้าสัวก่อนไหม”
- ผู้เขียน
