ตอนที่ 8
ถนนที่รถยนต์ไม่พลุกพล่าน ศิลาขับรถด้วยความเร็วสูง แต่มันช้ากว่าความรู้สึกชมจันทร์
“นายหิน ฉันรู้สึกใจเต้นแรงอย่างไรไม่รู้ล่ะ” หญิงสาวหันมองหน้าสามีส้มหล่นของหล่อน
“คุณคงคิดถึงกำนันทิวมากซิครับ ท่านสบายดีตามสภาพ แต่ถ้าท่านได้คุยกับคุณ ท่านคงรู้สึกดีมากขึ้นนะครับ”
ศิลาเอื้อมมือไปจับมือหญิงสาวลูบเบาๆอย่างส่งกำลังใจ
“ฉันไม่รู้ว่าควรพูดประโยคแรกกับท่านว่าอย่างไรดี มันหนักอึ้งไปหมด ในใจมีแต่ความรักท่าน”เธอตาแดงเสียงเริ่มสั่นเครือ
“ท่านก็คิดถึงคุณไม่น้อยกว่าที่คุณคิดถึงท่านหรอกครับ ความเป็นพ่อลูกไม่มีอะไรทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนได้หรอกครับ ผมเชื่ออย่างนั้น”
ชมจันทร์จับมือชายหนุ่มสายตามองไปด้านหน้า ความรู้สึกรักพ่อบังเกิดเกล้ามันมีมากมาย ไม่มีอะไรมาขีดขวางความรู้สึกรัก เป็นห่วงท่านได้ แม้ตอนนี้ท่านจะสิ้นอิสรภาพก็ตามแต่
“จันทร์ รักคุณพ่อค่ะ”
รถยนต์จอดช้าที่หน้าเรือนจำ
“คุณพร้อมแ
