ว่าที่เมีย ตอนที่ 23
(ผักบุ้ง)
“พี่เหนือไม่ต้องจับก็ได้ น้องเดินเองได้”
ทันทีที่พูดจบ สายตาคมกริบของคนซึ่งกำลังจูงมือฉันอยู่นั้น ส่งมาให้เป็นสัญญาณเตือนว่าหากฉันยังไม่หยุดพูด จะโดนฆ่าหมกป่าแน่นอน
เราเดินมาได้ราว 10 นาทีแต่ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะเจอทางออก อย่าบอกนะว่าดาวเหนือก็หลงเหมือนกันหนะ
“พี่เหนือ พี่หลงปะเนี่ย”
“พี่ไม่ใช่เรานะ”
ชะอุ้ย รุนแรง ฉันไม่ใช่คนที่จำทางไม่ได้ ชอบหลงไปนู้น ไปนี่สักหน่อย ไม่ใช่ ไม่ใช่ฉันนะ
ครื้น ครื้น
อยู่ๆเสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้น ลมพัดแรงจนดาวเหนือต้องดึงฉันเข้าไปหลบหน้าห้องน้ำใกล้ๆ
อ้าว นี่เราถึงห้องน้ำแล้วหรอเนี่ย ><
“ท่าทางฝนจะตกหนัก”
ดาวเหนือเงยหน้าขึ้นมองฟ้าพลางบ่นพึมพำ ก่อนเขาจะปล่อยมือฉันแล้วเดินไปนั่งตรงโต๊ะข้างห้องน้ำแทน
“ทำไรอะพี่เหนือ”
“หลบฝนไง อีกตั้งไกล อีกอย่างด้านหน้าเป็นเนินด้วยขืนวิ่งไปตอนนี้ ดีไม่ดีล้มหัวฟาดพื้นตาย”
“ถามนิดเดีย
