ตอนที่ 7 ว่าที่มาเฟียวิศวะ
~ และมันก็คล้ายว่าเราไม่เคยรักกัน ไม่มีใครสนใจกันตั้งแต่แต่วันนั้น วันที่เธอเป็นคนใจร้าย วันที่ตัวฉันทำเธอหล่นหาย เรื่องราวก็เหมือนเส้นขนาน ไม่มีวันได้รักกันอีก ~
สองอาทิตย์ผ่านไป
(ดาวเหนือ)
“พรุ่งนี้เหนือจะมาหากิ๊ฟอีกรึเปล่าคะ”
ผู้หญิงฝั่งข้างคนขับถามขึ้นขณะที่ผมกำลังขับรถไปส่งเธอในมหาลัย จะพูดให้ถูกผมแค่จะไปเรียนแล้วเธอก็ขอติดรถมาด้วยต่างหาก
“คงไม่”
“ทำไมล่ะคะ”
มือเรียวเอื้อมมาลูบขาผมพลางขยับขาตัวเองจนกระโปรงล่นขึ้นเกือบถึงเอว ผมเบือนหน้าหนีก่อนจะถามเสียงนิ่ง
“จะให้เหนือส่งตรงไหน”
“ด้านหน้านี่ก็ได้ค่ะ กิ๊ฟนัดเพื่อนไว้ที่คณะสัตวแพทย์มันคนละทางกับวิศวะเดี๋ยวกิ๊ฟเดินต่อไปเอง”
กึก สัตวแพทย์อย่างนั้นหรอ ทำไมแค่ผมได้ยินชื่อคณะ ใจผมกลับกระตุกวูบทั้งที่โซนนั้นผมไม่เคยคิดจะเฉียดไปด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวเหนือไปส่ง”
“จริงหรอคะ เหนือน่ารักที่สุดเลย”
อยู่ๆภาพความทรงจำ
