“เรื่องนี้แม่สายพินไม่รู้ดอกค่ะ มีแค่ฉันกับลูกจันทร์แล้วก็หม่อมอีกคนหนึ่งเท่านั้นที่รู้”
“อุ้ย... คุณพี่ช่างกล้านะคะ ประเดี๋ยวเถอะ คุณพี่สายพิณจะได้เอ็ดเอา”
“เอ็ดก็คงต้องยอมล่ะค่ะหม่อม”
“แต่ฉันว่าก็ดีนะคะ สมัยนี้ผู้หญิงเราก็ต้องเก่งกล้าทุกทาง สิ่งใดที่เห็นว่าชอบว่าควรก็ทำไปเถิดค่ะ ไม่ได้จำเป็นเลยที่จะต้องมีคู่ อยู่อย่างคุณพี่ส้มจีนหรือคุณพี่พิกุลก็มีความสุขดี จะทำอะไรก็ไม่ต้องคอยเกรงอกเกรงใจใคร”
“เสียดายที่หม่อมไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนกันอีกคนนะคะ”
“คุณพี่ก็...”
หม่อมประยงค์อมยิ้มเอียงอายกับคำสัพยอกของคุณป้าส้มจีน นั่นทำให้ลูกจันทร์ต้องยิ้มตาม แม้จะไม่เข้าใจเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันสักเท่าไร แต่แค่หม่อมประยงค์ไม่มองว่าแปลกที่หล่อนอยากเป็นแม่สื่อก็พอแล้ว ดังจะเห็นจากที่หม่อมสนับสนุนและยินดีให้ใช้สถานที่ของร้านเป็นที่นัดพบบรรดาสาวๆ เหล่านั้น หม่อมท่านว่าทุกคนที่เข้ามาคือลูกค้า ส่วนลูกค้าจะพู
