ตอนที่ 5
766 คำ
ก๊อก ก๊อก
ประตูห้องทำงานเปิดออก เจ้าของห้องหน้าตาคมสัน รูปร่างสูงปานกลาง ผิวสีน้ำผึ้ง คิ้วเข้มหนา ดวงตาคมกริบ กำลังจ้องมองร่างบางที่ก้าวเข้ามาแล้วปิดประตูลง นาราภัทรเดินมาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของเขา ระวังท่าทีอีกฝ่าย เธอไม่อยากถูกล่วงเกินอีกแล้ว
“เมื่อคืน” เขาเว้นคำพูด “ได้ข่าวว่าไปที่ห้องของคุณภีมพลมาเหรอ” คิ้วขมวด ดวงตาคมกล้ามองมา สีหน้าไม่พอใจ
“ค่ะ” เธอตอบตรง แล้วเงียบ
คนถามขมวดคิ้ว “มีแค่นี้เหรอ” เสียงเริ่มดุดันมากขึ้น
“ใช่ค่ะ จะให้ฉันตอบอะไรล่ะคะ ฉันก็ตอบตามตรงเมื่อคุณถาม”
เขาลุกยืนแววตาวาวโรจน์ “ไหนบอกไม่ขายตัวไง ที่กับฉันทำเล่นตัว แต่พอเห็นผู้ชายหล่อรวยอย่างภีมพลเข้าหน่อยระริกระรี้กระดิกหางไปเอากับมันถึงที่!” เสียงด่าทอดังลั่น คนถูกตำหนิกัดฟันกำมือแน่น
หญิงสาวจงใจเหยียดยิ้มท้าท้ายอีกฝ่าย
“ก็เพราะเขาโสดแต่คุณมันมีเมียแล้วไงที่มันต่างกัน อีกอย่างคุณภีมพลเขากระเป๋าหนักแถมหล่ออีกต่างหาก ไม่เหมือนคุณ ที่มีปัญญาให้ได้แค่สองหมื่นแถมหน้าตาก็ไม่ได้หล่อเหมือนเขาเลยสักนิด!”
ชัยวุฒิกัดฟันกรอด เดินตรงเข้ามาหา แต่หญิงสาวยกนิ้วชี้
“ถ้าคิดทำอะไรฉัน จำไว้ว่าคุณต้องแลกด้วยเรือลำนี้ ภรรยาคุณไม่เอาคุณไว้แน่!” เธอข่มขู่ซึ่งมันได้ผล ชัยวุฒิหยุดการกระทำของตนเอง
ตุบ!
เธอโยนเงินไว้ตรงหน้าเขา ชัยวุฒิมองแล้วขบกรามแน่น เงินจากการไปนอนกับผู้ชายรวย เมื่อคืนนาราภัทรได้ขนาดนี้เชียวหรือ
“สองแสนห้า นี่คือเงินที่ฉันใช้หนี้คุณ!”
“แต่หนี้ระหว่างเรายังไม่หมด รู้ใช่ไหม”
คนเป็นหนี้เม้มริมฝีปาก “ฉันรู้!”
“ยังไงเธอก็ต้องทำงานใช้หนี้ฉันต่อไปนารา เงินสองล้านเธอเพิ่งหาใช้ได้ห้าแสนเท่านั้นเอง” เขาก้าวเข้ามาใกล้ เชยคางมนขึ้นมา “ถ้าเธอยอมเป็นเมียฉัน ฉันจะล้างหนี้ให้ทั้งหมด ดีไหม...”
เธอปัดมือเขาออก แล้วหรี่ตามอง
“ฉันยอมกระโดดน้ำตายดีกว่าเป็นเมียคุณ!” พูดจบเธอหันกายเร่งฝีเท้าออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
ชัยวุฒิกัดฟันข่มใจ สักวันนาราต้องเป็นของเขา ยังไงก็ต้องเอามาให้ได้เลยคอยดู!
ร่างเพรียวระหงส์ยกขาขึ้นไขว่ห้าง เดรสสั้นส่งผลให้เกือบเห็นถึงเนื้อใน เธอยิ้มยั่วยวนกวาดตามองรอบ แล้วหยุดที่ชายหน้าตาหล่อเหลาตรงหน้า ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยง มือบางเอื้อมหาแล้วกุมมือเขาแผ่วเบา ภีมพลช้อนสายตามอง ชุดเว้าตัววีเผยให้เห็นทรวงงามซึ่งถูกปกปิดด้วยบราเซียสีดำ สีหน้าแววตาชายหนุ่มเรียบนิ่ง ไร้อารมณ์ใดๆ
“คุณไม่ควรทำแบบนี้” เขาบอกเสียงเบา หันไปสนใจกับเอกสารตรงหน้าต่อ
“ภีม... คุณอย่าทำเย็นชากับขวัญได้ไหมคะ” ขวัญจิราออดอ้อน
ภีมพลเงยหน้าจากกองเอกสารแล้วทอดสายตามอง ขวัญจิราแฟนเก่าของเขาซึ่งผันตัวมาเป็นแม่เลี้ยง เธอสวย เพราะเป็นลูกครึ่งนิวซีแลนด์ ผิวขาว ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมยาวตรงสีดำสนิท รูปร่างเพรียว ทรวดทรงน่ามอง ริมฝีปากอวบอิ่ม จมูกโด่ง เธอเคยทำงานเป็นนางแบบชื่อดังมาก่อน
เขาเคยรักเธอมาก และอยากแต่งงานด้วย แต่เธอกลับเลือกบิดาของเขา ซึ่งปรนเปรอเงินทองให้ได้ไม่อั้น ในตอนนั้นเขายังไม่สามารถบำรุงบำเรอขวัญจิราได้ แต่เวลานี้ไม่ใช่ เขาสร้างทุกอย่างมาด้วยมือตัวเอง พ่อไม่ได้ช่วยเกื้อหนุน เพียงแต่ส่งเรียนหนังสือเท่านั้น เพราะพ่อตั้งใจให้ลูกสร้างเนื้อสร้างตัวเอาเอง และเขาก็ทำสำเร็จ
การที่เขามาขึ้นเรือลำนี้ เพราะอยากได้มัน แต่ไม่คิดว่าขวัญจิรานั้นจะติดตามมาด้วย
“ผมทำเย็นชาตรงไหน ผมมาทำงาน อีกอย่างเราสองคนสถานะเป็นแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงคุณอย่าลืม!” เสียงเข้มเริ่มดุ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังคิดเกิน
คนฟังหน้างอ “ก็ขวัญอยากให้คุณดูแลขวัญ เหมือนตอนเคยรักกัน”
“มันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะคุณเป็นเมียพ่อผม ลืมแล้วหรือไง!” เขาสวนกลับทันควัน จ้องมองขวัญจิราแววตาไม่พอใจ
- ผู้เขียน
