“ไม่ยักรู้ว่าเจ้าของตระกูลมหาเศรษฐีจะชอบมาเดินข้างถนนแบบนี้นะนิลา..”
อนิลามองหน้าของอัคราฟ ก่อนที่เธอจะส่ายหน้าเบาๆ แล้วเดินผ่านเขาไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ไม่ให้เดินข้างถนนเจ้าจะให้ข้าไปเดินกลางถนนหรืออย่างไรอัคราฟ”
ริมฝีปากของอัคราฟยกยิ้มก่อนที่เขาจะเดินตามอนิลามาเรื่อยๆ
“กับข้า เจ้าไม่คิดอ่อนโยนเลยนะนิลา”
เธอหยุดเท้าที่กำลังเดินก่อนจะหันหน้ามาหาเขา
“เจ้าคือสหายของข้า จะมาเรียกร้องเอาความอ่อนโยนอะไรกัน ถอยไปได้แล้วข้ามีธุระ”
มันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เลยอย่างนั้นหรือความรู้สึกของเขาน่ะ ไม่มีวันส่งถึงเธอได้เลยงั้นเหรอ หรือว่ามันส่งถึงแล้วแต่อนิลาทำเหมือนกับมองไม่เห็นมัน..
“ข้าเองก็มีธุระที่จะต้องเข้าไปในร้านอาหารนี้เหมือนกัน จะมีคณะราชทูตเดินทางมาจากต่างเมืองและข้าคือดยุค อย่าลืมสินิลาว่าข้าเข้ารับตำแหน่งดยุคแห่งโรแลนด์แล้ว ข้าเองก็มีงานที่จะต้องทำเหมือนกัน”
อนิลาหัวเราะเบาๆ
