บทที่ 11 ที่ระบายอารมณ์(NC)

2003 คำ

ฉันรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเข้ามาในห้อง น้ำเสียงดุดันไม่เป็นมิตร ร่างกายของฉันที่มันปวดร้าว มันร้อนระอุอยู่ภายใน ฉันไม่สามารถฝืนบังคับเปลือกตาให้ลืมขึ้นมามองผู้ชายคนนั้นได้ เป็นไปได้ฉันไม่อยากให้เขาเข้ามาในห้องนี้ เขาควรปล่อยให้ฉันตายไปเลย เรื่องราวทุกอย่างมันจะได้จบลงสักที แต่ผู้ชายคนนั้นกลับไม่ยอมปล่อยให้ฉันตาย ตรงกันข้ามกลับเอายามายัดใส่ปาก และจับกรอกน้ำยัดลงไปในลำคอ ฉันสำลักน้ำแทบตาย ถ้าไม่เต็มใจจะทำจะเอายายัดใส่ปากฉันทำไม แถมยังเอาผ้ามาเช็ดตามลำตัวฉันอีก มันช่างย้อนแย้งกับคำพูดเขาเหลือเกิน ฉันทั้งเจ็บและแสบบริเวณที่เขาเอาผ้ามาเช็ด ฉันไม่อยากให้เขาแตะต้องตัวฉันเลยสักนิด แต่ฉันไม่สามารถต่อต้านการกระทำของเขาได้เพราะพิษไข้มันกำลังเล่นงานฉันอย่างหนักหน่วง เพียงไม่นานเขาก็หายออกไป จนรู้สึกโล่งใจมากที่ไม่ต้องทนอยู่ร่วมกันในห้องอันคับแคบนี้ ผ่านไปหลายชั่วโมงเสียงประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง ได้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม