บทที่ 22 กลายร่าง

1934 คำ

"รีบเข้ามาสิ จะได้รีบทำแผล ฉันง่วงนอนจะแย่ ฉันเสียเวลาต้องไปเก็บเธอกลับมา" ปากไวไปแบบนั้นแหละ เธอชอบทำตัวลีลาจะเข้าก็ไม่เข้ายืนมองอยู่นั่น ทำอย่างกับผมเป็นผู้ร้าย "แล้วใครให้นายไปเก็บฉันกลับมาล่ะ" เอาแล้วงัย หน้าหงอยเหมือนจะร้องอีก ปลอบใครไม่เป็นด้วยมันมีแต่คำพูดตรงๆด้วยสิ ผู้หญิงเป็นเพศที่เข้าใจยาก "ก็คนมันติดกลิ่นเข้าใจปะ ถ้าไม่ได้กลิ่นแล้วมันหลับไม่สบาย" กลิ่นของเธอมันติดที่จมูก มันทำให้ผมนอนหลับสบาย "นายเป็นหมาเหรอถึงได้ติดกลิ่น" อยู่ดีๆจะให้ผมกลายร่างเป็นหมา มันจะมากไปแล้ว ผมเหมือนที่ไหน หมาที่ไหนมันจะทั้งดุ และโหดเลือดเย็นแบบผม ผมโมโหเลือดขึ้นหน้า ถ้าเป็นคนอื่นล้มทั้งยืนไปแล้ว "ไอ!! ช่วงนี้ฉันคงลงโทษเธอน้อยไปหน่อยสินะ ถึงได้ปากดีขึ้นทุกวัน" ผมพูดด้วยความโมโห เธอทำผมเลือดขึ้นหน้าวันละหลายรอบ "หรือฉันพูดไม่จริง ฉันเห็นมีแต่หมาเท่านั้นแหละที่มันติดกลิ่นเจ้าของ" เออหมาก็หมาวะ มันต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม