"นายวาดิม นายจะมานอนเบียดฉันทำไมเนี่ย เตียงออกจะกว้าง มันอึดอัด นายไม่รู้หรืองัย นายเขยิบออกไปสิ ฉันจะตกขอบเตียงอยู่แล้วนายไม่เห็นหรืองัย" ตัดภาพมาที่ฉัน ที่กำลังนอนชิดขอบเตียง หนีมือของไอ้มาเฟียเถื่อน ที่ยังเขยิบมาเบียดอยู่นั่นแหละ จะนอนกันดีๆไม่ได้ใช่ไหมคืนนี้ ฉันอยากเอามือฟาดไอ้คนหน้าด้านสุดๆ ถ้ารู้ว่ามานอนเตียงใหญ่ แล้วมันไม่ใหญ่เหมือนเตียง กลับเหลือพื้นที่แค่ขอบเตียง ฉันกลับไปนอนที่เดิมยังจะดีกว่า
"เห็น ช่วยไม่ได้เธออยากเขยิบไปเอง แล้วฉันก็จะไม่เขยิบไปด้วย นอนไกลๆกันมันจะไปได้กลิ่นอะไรวะ แล้วจะเขยิบหนีไปเองทำไม นอนติดกันก็สิ้นเรื่อง ฉันยังไม่เห็นรู้สึกอึดอัดอะไรเลย ถ้าเธอยังเขยิบหนีอีก ฉันจะตัดที่นอนให้มันเหลือนิดเดียวเอง เอางัย เขยิบมาดีๆสิ จะได้นอน" ฉันอยากจะบ้าตายกับนายนี่วันละสิบหน ไหนจะมือปลาหมึกที่มันยุกยิกบนตัว มือที่เอาแต่บีบนมฉันอยู่นั่นแหละ ไหนจะจมูกฟุดฟิดที่สูดดม
"นายเป็น
