ตั้งแต่วาดิม น้ำนิ่งและคิสตินออกจากคฤหาสน์ไป จิตใจฉันมันก็เป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา ฉันได้แต่เดินกระสับกระส่ายอยู่ในห้อง ไหนจะคำพูดสั่งที่บอกให้ฉันใช้รหัสรักษาความปลอดภัยที่ห้องอีก เขาจะกลับมาใช่ไหม ฉันไม่จำเป็นต้องใช้รหัสนั่นใช่ไหม ฉันแค่นั่งดูซีรีย์อย่างใจเย็น รอเขากลับมาเพื่อกินข้าวเย็นด้วยกันเหมือนทุกครั้ง แต่ทำไมฉันถึงทำอย่างที่ตั้งใจไม่ได้ ฉันได้แต่นั่งมองที่ประตูรอวาดิมเปิดประตูเข้าห้องมาเหมือนทุกวัน
ก๊อก~~ ก๊อก~~ก๊อก~~
แค่ได้ยินเสียงเคาะประตู ฉันก็ดูมีความหวังขึ้นมาทันที รีบดีดตัวออกจากโซฟาเพื่อไปเปิดประตู
แอ๊ด!!
ฉันเปิดประตูออกไปเพื่อดูว่าใครที่ยืนอยู่หลังประตูนั้น ขอให้เป็นวาดิม แต่ฉันต้องผิดหวัง เพราะคนที่อยู่หลังประตูไม่ใช่คนที่ฉันเฝ้ารอ แต่เป็นป้าเจิด ฉันรู้ว่าหน้าฉันมันแสดงความรู้สึกหดหู่ ออกมา ฉันไม่เก่งมากพอที่จะซ่อนมันไว้อีกแล้ว ต่อให้ฉันพยายามซ่อนความรู้สึกต่อหน้าคนอื่น ม
