Chapter 9
รัก...ห่วง...ต่างกันเพียงแค่เส้นบางๆ (1)
‘อยู่หรือไม่อยู่กันนะ’
เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้ กับการที่เตชินทร์ถือโทรศัพท์ค้างไว้อย่างนั้น เขาลังเลละล้าละลังที่จะโทร.หาม่านไหม ปลายนิ้วแกร่งทำท่าจะจิ้มลงบนรายชื่อที่เปิดค้างเอาไว้ แล้วเขาก็เปลี่ยนใจไม่กดลงไป เป็นเช่นนี้อยู่หลายครั้งเพราะกำลังชั่งใจ...ชั่งใจว่าควรกลับไปหรืออยู่ต่อ เขาไม่รู้เป็นอะไร ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมจึงต้องขับรถมาหาหล่อนถึงหน้าหอพัก นั่งกระสับกระส่ายอยู่ในรถมาได้พักใหญ่จนความมืดโรยตัวมาห่มคลุมทั่วทุกพื้นที่...แค่อยากชวนอีกฝ่ายไปร้านอาหารทะเลที่เคยไปแถวบางปู อยากทานอาหารทะเลน้ำจิ้มแซ่บๆ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ออกจากออฟฟิศแล้วตรงดิ่งมาหาม่านไหม แทนที่เขาจะโทร.ไปชวนมุกประดับ ทว่า...เขากลับไม่ทำเช่นนั้น
‘นั่นสินะ เรามาทำบ้าอะไรที่นี่’
คล้ายมีบางอย่างแวบมาสะกิดใจที่กำลังสับสนหลงทาง และเขาไม่ควรทำอะไรแบบนี้อีก เสียง
