ผมนอนคุยโทรศัพท์กับอีเจ้ของผมคุยกันตั้งแต่เช้าจนเย็น พอเธอบอกว่าลุงเวย์มาแล้วผมก็รีบเดินไปห้องของเจ้เพื่อขอโทษลุงเวย์ แต่พอเข้าไปทุกคนหายหมดเหลือแค่ลุงเวย์ที่นั่งทำงานอยู่
“ลุงครับ ผมอยากมาขอโทษเรื่องเมื่อคืนครับ” ผมเดินไปยกมือไหว้ลุงเวย์แต่กับถูกสายตาที่เหมือนด่าพ่อส่งกลับมา ผมเลยได้แต่ก้มหน้า สถานการณ์ตอนนี้คนอื่นๆคงถูกสั่งไม่ให้ออกจากห้องของตัวเอง
“แกเนี่ยหลานรักลุงเลยนะไอ้ไทน์ ไอ้ห่า!! กูให้ดูลูกกูเสือกกดลูกกูซะหมดท่าเลย” อารมณ์หัวร้อนของคนวัย40ปลายๆทำเอาไทน์ต้องกลืนน้ำลายลงคอ
“ผมขอโทษครับแต่ผมรักเจ้จริงๆนะ ผมรักของผมมานานแล้ว ผมรู้ว่าผมยังเด็กยังไม่มีอะไรในชีวิตเลยแต่...”
“เออ!! เด็กมากกก ยังไม่มีห่าอะไรเลยไอ้ไทน์แกก็รู้ว่าปลาวาฬเนี่ยลูกรักลุงเลยนะเว้ย ทำแบบนี้ได้ไงถ้าพลาดพลั้งท้องไส้มาแกจะมีปัญญาหาเลี้ยงไหม เรียนก็ยังไม่จบ งานก็ไม่มีทำ เงินก็ยังต้องขอพ่อแม่แกอยู่ คิดถึงสิ่งที่ตา
