รับตำแหน่งใหม่
967 คำ
“กูอยากลาออกวะ”
“ทำไมวะ ลาออกแล้วมึงจะไปทำงานที่ไหน”
“ก็หางานใหม่ไง กูทนไม่ได้ที่จะเห็นพี่เจมส์กับเมียใหม่มันอยู่ในบริษัทเดียวกัน กูยอมรับกูรักมันมาก มากจนอยากจะใช้ชีวิตคู่ด้วย ถ้ามันอดใจรอสักนิด มันคงเป็นคนที่ได้เจาะไข่แดงกูแน่นอน”
“อีบ้า ใครจะรอมึง ขนาดมึงคืนเดียวยังพาเสียวเลย นี่เกือบปี”
“อีอิ้ง อีเวร เหตุสุดวิสัยหรอก เกิดมาจนยี่สิบสาม มาเสียท่าเพราะเมา กูไม่น่าเลย”
พูดจบก็ยกมือขึ้นมากุมที่ขมับ เจ็บใจตัวเองที่เสียท่าให้คนที่ไม่รู้จัก ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ ป่านนี้ผู้ชายคนนั้นคงหัวเราะเธออยู่
ฮัดชิ้ว!!
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า”
อัจฉรา พี่สาวคนที่สาวถามขึ้น ขณะที่นั่งทานมื้อค่ำด้วยกัน ส่วนคนอื่นๆ รวมทั่งพ่อแม่ ออกงานกันหมด
“สงสัยจะพักผ่อนน้อย นะสิ เลยพรานเป็นหวัด”
“ช่วงนี้ก็งดเที่ยวกลางคืนบ้าง ตั้งแต่กลับมาไม่อยู่บ้านสักวัน อีกอย่างนายจะเข้ารับตำแหน่งท่านรองแล้ว อย่าให้ร่างกายดูทรุดโทรมจนไม่น่ายกย่องสิ”
“รู้แล้วละน่า …อิ่มแล้ว จะขึ้นไปพัก พอใจหรือยัง”
เขาตอบพี่สาวที่อายุห่างจากตนสองปี อัจฉรา ยี่สิบแปด แน่นอนว่า อัศวิน ยี่สิบหก
ร่างสูงของชายหนุ่ม เดินขึ้นบ้านอย่างรวดเร็ว แต่สายตาก็ยังแอบชำเลืองมองพี่สาว อัจฉรา ถูกสั่งให้อยู่บ้านเฝ้าน้องชายตัวดี ไม่อย่างนั้นคงได้ไปงานกับครอบครัวแล้ว
เมื่อเห็นว่าน้องชายเดินขึ้นบ้านไปแล้ว มันก็คงเบาใจ แต่ที่จะไม่เบาคือ กุญแจรถทุกคัน เธอต้องไปเก็บมันมาไว้ ไม่เช่นนั้น คนอย่างอัศวินมีหรือจะยอมขึ้นไปพักง่ายๆ
“รู้หรอกน่า ว่าป๊าให้เฝ้า หัวอ่อนอย่างเธอตามเกมฉันไม่ทันหรอก”
อัศวิน พูดขึ้นกับตัวเอง พร้อมยกยิ้มอย่างผู้ชนะ แต่หารู้ไม่ว่า เกมครั้งนี้อาจจะพลิกก็ได้
21.00
ร่างสูงย่องลงจากบ้าน สายตาก็กวาดหาพี่สาว สงสัยทางจะสะดวกเพราะพี่สาวตนคงจะนอนไปแล้ว
“นึกว่าจะแน่”
ชายหนุ่มเดินมาที่ตู้เก็บกุญแจรถ เมื่อเปิดมันออกเท่านั้น
“หายไปไหนวะ”
“หานี่อยู่หรือเปล่า”
เสียงของพี่สาวของเขาพูดขึ้น อัศวิน รีบหันไปมอง คนที่ใส่ชุดคลุมนอน ส่วนมือก็ถือกุญแจโชว์อยู่อย่างนั้น
“เอามาเลย นี่มันรถฉัน เป็นพี่ประสาอะไรวะ ชอบแย่งน้อง”
“ไม่ได้แย่ง แต่เขาเรียกว่าเก็บ จะไปก็ได้นะ แต่พี่จะโทรบอกป๊า เอาสิ หากคำพูดป๊าไม่เด็ดขาดพอ ก็ลองดู”
เห็นที่จะยากแล้ว ยิ่งนึกถึงคำพูดที่ป๊าบอกไว้ก่อนที่จะไปงาน มันชวนขุนลุกไม่น้อย
ถ้าแกกล้าออกจากบ้าน อย่าได้คิดกลับมาอีก บัตรแกทุกใบฉันจะอายัดให้หมด
อัศวิน กลืนน้ำลายแทบลำบาก ใช่..ตัวเขาไม่เคยลำบาก อยากได้อะไรพ่อแม่ก็หาให้ หากว่าป๊าอายัดบัตรละก็ ชีวิตคงบรรลัยแน่นอน
“ไม่ไปก็ได้วะ ไม่ใช่กลัวที่ป๊าพูดหรอกนะ แค่…อยากอยู่บ้านบ้าง อยู่บ้านสักวันจะเป็นไรไป ใช่ไหม”
พูดจบก็วางมาด เชิดหน้าแล้วเดินสวนพี่สาวขึ้นไปที่ห้องตัวเอง ส่วนอัจฉราที่เห็นว่าน้องชายกลับห้องไปแล้วก็ส่ายหัวทันที
สามวันต่อมา
“อย่างที่รู้กันนะครับว่า ลูกชายของผม อัศวินได้เรียนจบโท ที่อังกฤษมาแล้ว ด้านการบริหารต่างประเทศ ดังนั้น ตำแหน่ง รองประธานบริษัท ผมจึงขอเสนอให้ลูกชายของผมขึ้นรับตำแหน่งนี้”
เสียงของนายวิกรมพูดขึ้น ขณะที่อยู่ในห้องประชุม ตอนนี้มีคณะกรรมการบริหารต่างนั่งประชุมร่วม รวมทั้ง พี่สาวทั้งสาม การลงมติเป็นเอกฉันท์อยู่แล้ว เพราะการครอบครองหุ้น ของเขามากสุงสุด จึงไม่มีใครคัดค้าน ส่วนเจ้าตัวก็นั่งก้มหน้า รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการที่จะต้องขึ้นรับตำแหน่ง แต่อย่างนั้น ก็คงต้องทำให้ดีที่สุด
“ผมต้องขอบคุณที่ให้โอกาสผม และผมขอสัญญาว่าจะนำพาบริษัทให้เจริญก้าวหน้ามากกว่านี้ ขอบคุณครับ”
เป็นประโยคขอบคุณสั้นๆ ก่อนที่จะเลิกประชุม อัศวินถูกพามาที่ห้องทำงานขนาดใหญ่โดยมีพี่สาวทั้งสาวเป็นคนจัดแจงให้
“นี่ห้องทำงานแก ได้รับตำแหน่งใหญ่โตก็รู้จักมีความรับผิดชอบด้วยละ”
อัสมา เป็นพี่สาวคนโต ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้วแต่ยังมาช่วยพ่อทำงานที่บริษัท
“โถ่เจ๊ ผมไม่อยากรับสักหน่อย เจ๊ก็รู้”
“แต่มันถึงเวลาแล้วที่แกจะต้องทำงานบ้าง เรียนมาก็หลายปีควรเอาความรู้มาใช้ประโยคบ้าง”
“นั้นนะสิ ทั้งบ้านมีแกเป็นผู้ชายคนเดียว หากไม่พึ่งแกจะให้พึ่งใครละ”
อารญา พี่สาวคนที่สองของเขาพูดบ้าง อัศวินรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนรุมจากพี่สาวทั้งสาว ก็เลยเงียบ จากนั้นก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ แล้วถามเสียงเรียบ
“จะให้ทำอะไรละ”
สามสาวหันหน้ามองกัน แล้วเรียกเลขาเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสารกองโต
“นี่พี่แก้วตาจะมาเป็นเลขาแก ส่วนงาน พี่แก้วตาจะบอกแกเอง”
*ฝากเป็นกำลังใจให้ท่านรองมือใหม่ด้วยนะคะ
**หากชอบก็คอมเม้นมาบอกหน่อย
- ผู้เขียน
