เสียตัว
774 คำ
อัศวิน ก้มลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอของคนเมา เนื้อตัวของเธอขาวไปหมด ให้ตายเถอะดันหอมอีกต่างหาก
“อืม!!”
แน่นอนว่า ภัทรา เธอไม่ได้ลืมตาขึ้นมอง ในหัวของเธอก็มีแต่พี่เจมส์เท่านั้น เมื่อโดนกดจูบที่ซอกคอจุดอ่อนไหว เธอก็ยิ้มหวานขึ้นทันที
“เบาสิคะ”
อัศวิน ไม่แม้แต่จะเปล่งเสียงใดๆ ออกมา เขายังคงทำหน้าที่ กดจูบไปเรื่อย จากนั้นก็ถอดเสื้อของ ภัทราออก เมื่อเห็นเรือนร่างของสาวตรงหน้า แทบกลืนน้ำลายลำบากทีเดียว
“แม่เจ้าโว้ย แจ่มวะ”
อัศวิน แสยะยิ้มที่มุมปาก ส่วนคนที่นอนราบ ระส่ำระส่ายไปมาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้าคือ อัศวิน ผู้ชายปากร้ายที่อยู่ในผับ ทั้งๆ ที่เธอขึ้นรถมากับเขาแท้ๆ
ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปประชิด พลางสายตาก็มองใบหน้าหวานของคนที่นอนราบ ก่อนที่เขาจะใช้มือยกขึ้นมา จับที่เนินอกของเธอ
“อึ!! “
ตอนนี้อารมณ์ที่คลุกรุ่นอีกทั้งต่างฝ่ายต่างมีน้ำเมาในร่าง ฤทธิ์แอลกอฮอล์ ที่พอจะทำให้ร่างกายทั้งสอง ร้อนเร่าดังไฟขึ้นมา อัศวิน กดจูบไปที่เนินอกสาว จนคนที่นอนราบแอนอกรับ จากนั้นเธอก็พูดขึ้น
“พี่เจมส์ เบาสิ!!”
“….!!”
คนที่กำลังได้อารมณ์อยู่นั้น ถึงกับชะงัก ใครวะชื่อเจมส์ แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้มันไม่มีอะไรหยุดได้ ไหนๆ ก็จะเสียตัวแล้วควรบอกให้เธอรู้ว่า เขาไม่ได้ชื่อเจมส์
“เจมส์ไหน ไม่รู้จักหรอก ส่วนพี่ชื่อวิน ไม่ได้ชื่อเจมส์ครับน้อง”
เท่านั้นแหละ ชื่อที่หลุดออกมา มันเข้าไปในหูของคนที่นอนหลับตานิ่ง ภัทราขมวดคิ้วพร้อมลืมตาตื่นขึ้น สิ่งที่เธอตกใจเอามาก คือลักษณะผู้ชายที่คลอเคลียไม่ใช่อดีตคนรัก
“นะ นี่คุณ”
เมื่ออัศวิน เงยหน้าขึ้นมาแล้วยกยิ้มให้เธอเท่านั้น ภัทราถึงกับเบิกตากว้างขึ้น
“ปะ ปล่อย!!”
“ไม่ทันแล้วละ เธอปลุกมันตื่นแล้ว!!”
ภัทรา ไม่ทันได้พูดต่อ ก็ถูกปากร้อนของอัศวิน ปิดปากเธอไว้มีเพียงแค่เสียงประท้วงที่ดังขึ้น เท่านั้น “อื้ม”
ชายหนุ่มไม่เพียงแค่จูบ เขายังดูดเม้นจน คนที่นอนใต้ร่างไม่มีโอกาสที่จะหายใจ เมื่ออัศวิน ถอนจูบออก สายตาของคนทั้งสองก็จ้องตากันอยู่แบบนั้น
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิ “
เมื่อชายหนุ่มจะก้มลงประชิดร่าง เธอก็เอ่ยทัก ไม่เพียงแค่ทักยังจะยกมือขึ้นปัดป้อง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอัศวิน จับแขนทั้งสองข้างเธอตรึงไว้ แล้วกดจูบไปทั่วร่าง ตอนนี้ ร่างกายของ ภัทรา เหมือนจะหยุดการเคลื่อนไหว แน่นอนละว่า มันรู้สึกดีแปลกๆ จนไม่อาจห้ามหรือขัดขืนเขาได้
คนที่นอนนิ่งทำได้แค่เพียงเอียงคอรับจูบหวาน ไม่นานก็รู้สึกว่าท่อนร่างถูกแยกอก ภัทรา ตกใจอยู่เล็กน้อย รู้สึกหวิวๆ แปลกๆ
“มะ มะ ไม่ ไม่”
อัศวิน ไม่สนใจที่จะฟัง ในเมื่อกางเกงในตัวจิ๋วที่เธอใส่ เขาถอดมันแล้ว ก็ต้องเอาสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่ ใส่ไปแทน
สวบ!!
“อร้าง…เจ็บนะ!!”
แม้นร่างกายจะพอมึนๆ มีความเมาค้างอยู่ แต่ความเจ็บ เธอก็รู้สึกเหมือนกัน
“แน่นชิบหาย นี่เธอไม่เคยนอนกับผู้ชายหรือไง”
ชายหนุ่มเอ่ยปากถาม พร้อมการกระทำที่พยายามจะดันส่วนนั้นเข้าไป แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เพราะความคับแคบ ที่ไม่เคยมีใครมาล่วงล่ำเธอ
“ฮือ เอาออกไปเลย ไอ้คนฉวยโอกาส”
“จะออกได้ไงเล่า มันเข้าไปครึ่งหนึ่งแล้ว”
“เจ็บๆ โอ้ยย อึดอัด “
ทั้งหลับตา เดี๋ยวก็ลืมตา ปากก็บ่น ส่วนคนที่พยายามก็สู้ต่อไป สู้กับเสียงที่งึมงำอยู่อย่างนั้น จนในที่สุด น้องชายของอัศวินก็พิชิตประตูชัย!
สวบ!!
อืม… สิ่งที่เกิดขึ้น ในคืนที่เรียกว่าอุกาบาตรพุ่งชนโลก มันไม่ได้โหดร้ายเท่าที่คิด แต่สิ่งที่โหดร้ายกว่าคือ ไอ้ผู้ชายที่คุยกันไม่กี่คำ ภัทรา ยอมสละความสาวให้ ส่วนแฟนตนที่คบมาเกือบปี เธอบอกว่าอยากลองใจ แต่จะทำไงได้ในเมื่อความเมาพาไปขนาดนั้น แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ความแปลกใหม่ ใช่แปลกใหม่ ชนิดที่ว่า เม้มปากกัดฟัน พลางข่วนหลังของ อัศวินเป็นทางยาว ยิ่งกว่าทางม้าลายบนท้องถนน
- ผู้เขียน
