หลินซูซานชีวิตนี้เพื่อสองแฝด

ตอนที่ 5

ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่โรสรินได้มาอาศัยร่างของสาวน้อยหลินซูซานนางออกไปที่ร้านค้าและสั่งของมากมายมาขายจนทำกำไรมายมายให้กับร้านค้าของนางความรู้จากภพเก่านำมาให้คนงานในจวนดองผักหลายหลายรสชาติใหม่เข้าไปขาย นำหมูนำเนื้อมาทำแดดเดียวขาย นางให้จวนของนางประกาศออกรับซื้อของจากชาวบ้านด้วยราคาที่ยุติธรรมในทุกเช้าจึงมีของมาส่งที่หน้าจวนทุกวันและมีงานให้คนของนางทำ ให้ตำลึงเพิ่มให้กับทุกคนสร้างความดีใจให้กับบ่าวไพร่ในจวนที่ได้อยู่ดีกินดีและได้ตำลึงเพิ่มจนต้องไปซื้อทาสมาเพิ่มเพื่อช่วยพ่อบ้านทำงานถ้านางออกเดินทางไปที่บ้านเก่าของมารดา

ท้ายจวนนางก็ให้บ่าวพลิกหน้าดินปลูกผักทุกอย่างเอาไว้กินและขายโดยที่ไม่ต้องซื้อหาให้เปลืองตำลึงส่วนมากทาสที่ซื้อมาจะเป็นครอบครัวเพราะนางสงสารไม่อยากพรากครอบครัวของใคร จึงทำบ้านพักให้พวกเขาเอาไว้เรียบร้อยการช่วยคนก็เป็นบุญกุศลให้ส่งไปถึงเจ้าของร่างเดิมที่เกิดมาอาภัพนัก วิ่งตามคนที่เขาไม่รักจนตัวตายช่างน่าสงสารจริงๆเด็กในวัยนี้อ่อนไหวกับความรักไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอนนางจึงปักใจรักเพียงคู่หมั้นหนุ่นเพียงคนเดียว

สำหรับสาวยุคใหม่อย่างโรสรินยึดมั่นเพียงคำว่าเหนื่อยก็พักไม่รักก็พอ รักคนที่เขารักเราดีกว่าใช้ชีวิตของวัยรุ่นในยุคนี้ให้คุ้มค่าหน่อยสิจริงไหมจ๊ะโรสรินคนสวยทำแต่งานฟงแฟนก็หนีไปแต่งงานก่อนเราหมด เหอะในเมื่อได้ชีวิตที่สาวกว่าเด็กกว่าและมีคนดูแลกิจการแทนให้อีกไหนเลยจะโชคดีถึงเพียงนี้นางคิดตอนนอนในบ้านในมิติของตัวเอง

วันนี้นางเดินออกจากเรือนนอนของตัวเองเพื่อจะไปกินมื้อเช้ากับพี่ชายที่เรือนใหญ่ ใช่แล้วบิดามารดาสร้างเรือนให้นางต่างหากตามที่บุตรสาวต้องการที่จะมีเรือนส่วนตัวที่สวยงามตามนิสัยสาววัยรุ่นยุคโบราณละนะมีทั้งสระบัวสวนดอกไม้ที่พอเปิดหน้าต่างเรือนหลังเล็กของนางก็จะเจอกับธรรมชาติที่สวนงาม

สองพี่น้องกินข้าวด้วยกันด้วยความอร่อยแม่ทัพหลินซูเฉินเข้าวังทุกวันไปประชุมบางทีก็กลับเร็วกลับค่ำแล้วแต่งานที่ได้รับมอบหมาย

เพราะฮ้องเต้ถึงกับยกองค์หญิงให้สมรสราชทานกับพี่ใหญ่ดีนะที่องค์หญิงจื่อซื่อผิงเป็นเพื่อนกันกับหลินซูซานทั้งสองเข้าเรียนในสำนักของคุณหนูชั้นสูง สอนการวางตัวการครองเรือนของคุณหนูในห้องหอทั้งหลายแหล่ นางเป็นเพียงองค์หญิงของสนมที่ไม่มียศสูงจึงออกมานอกวังได้เพราะขอมารดามาเรียนข้างนอก ในวังหลังมีแต่สิ่งเน่าเฟะของบรรดาโอรสธิดาขององค์ฮ้องเต้มากมายที่แย่งกันเป็นใหญ่และอยากเป็นคนโปรดปานของโอรสของมังกรผู้ครองบัลลังก์

ทั้งสองจึงสนิทกันเพราะไม่มีใครชอบหน้าหลินซูซานสักเท่าไรก็ไม่ต่างจากองค์หญิงจื่อซือผิงที่ไม่เป็นที่รักของพี่น้องร่วมพ่อมากมายในวังนางก็น่าสงสารไม่ต่างกันจึงทำให้ทั้งสองเป็นเพื่อนกันได้ไม่ยาก

เมื่อวันก่อนพี่ใหญ่บอกว่าพี่ได้รับสมรสราชทานกับองค์หญิงจื่อซือผิงหลินซูซานก็ยินดีกับพี่ชายเพราะขัดราชโองการไม่ได้จึงต้องจำใจรับเอาเพราะไม่อยากต้องโทษ

"พี่ใหญ่เจ้าคะองค์หญิงจื่อซือผิงนางก็น่าสงสารไม่ต่างกับน้องหรอกเจ้าค่ะ นางก็ไม่มีตัวเลือกจึงต้องทำตามบิดาของนางอยู่แล้วนางเป็นเพื่อนกับน้องดีเหมือนกันพอแต่งให้พี่ใหญ่นางก็ต้องตามพี่ใหญ่ไปชายแดนด้วยข้าจะได้มีเพื่อนด้วยนางก็จะได้ไม่เหงา น้องขอรับรองว่านางเป็นคนที่ดีคนหนึ่งนะเจ้าคะพี่ใหญ่ เพราะมีแค่นางที่คบกับน้องได้เหมือนกันเพราะว่าข้าเป็นคนร้ายกาจยังไงละจึงไม่มีเพื่อนเลยก็ได้องค์หญิงจื่อซือผิงนี้แหละตอนที่น้องไปเรียนแฮะๆ" หลินซูซานหัวเราะพอพูดจบ

"ก็ดีพี่ก็ไม่ได้รังเกียจนางกับเห็นใจที่นางต้องต่อสู้กับมารดาที่เป็นสนมที่ไม่มีอำนาจอะไรในวังหลังถ้าเป็นไปได้พี่ก็อยากให้นางพามารดาของนางไปที่ชายแดนใต้ด้วยถ้าเสด็จพ่อของนางยินยอมไปเริ่มต้นที่นั้นก็ไม่มีอะไรไม่ดีน้องว่าจริงไหม " พี่ชายถามน้องสาวของตัวเองดูบ้าง

"ดีเจ้าค่ะพี่ใหญ่แต่ว่ามารดาของซือผิงคงไปได้ยากเช่นไรนางก็มียศเป็นสนมดอกไม้วังหลังของฮ่องเต้แต่ข้าจะลองพูดกล่าวไว้ อ๊ะข้าว่าจะชวนซือผิงมาที่จวนของเราก่อนที่พี่ใหญ่จะแต่งนางเข้าจวนนะเจ้าคะจะได้สนิทกันมากขึ้นอีกสักพักใหญ่เราก็จะออกเดินทางไปกันแล้ว ตอนนี้ข้าได้ให้พ่อบ้านออกไปซื้อที่ดินที่ติดแม่น้ำนอกตัวเมืองหลวงเพื่อจะทำนาเองและขายเอง ข้าจะให้พวกเขาปลูกทุกอย่างที่จะไม่ต้องซื้อจากที่อื่นมากนักทาสที่ซื้อไปก็ได้ทำการพลิกหน้าดินและเพาะปลูกไปใกล้จะเสร็จแล้วเจ้าค่ะ"

ที่ดินเกือบสามพันหมู่ทั่งคนของเราและชาวบ้านจึงทำให้งานเสร็จเร็วและน้องเองก็ได้คัดลอกวิธีทำให้กับคนดูแลทุกอย่างซึ่งก็ได้ผลเป็นที่น่าพอใจเพราะทาสที่เราซื้อมามีแต่ชาวบ้านที่เคยทำนามาแล้วทั้งนั้นจึงทำให้งานของเราเดินหน้าอย่างเร็ว

"น้องได้ให้พ่อบ้านตั้งแม่บ้านดูแลส่วนที่เราปลูกข้าวแล้วเหมือนกันทำบัญชีให้ด้วย ต่อไปเราจะมีข้าวของตัวเองออกมาขายจะได้ลดการสั่งซื้อไปได้มากเหมือนกันแต่น้องคิดว่าต่อไปจะให้พ่อบ้านกับหลงจู๊รับแค่ผลผลิตของชาวบ้านก็น่าจะพอนะเจ้าคะพี่ใหญ่ ดีกว่าพวกพ่อค้าหน้าเลือดที่ไปกดราคาชาวบ้าน นี้น้องก็ให้หลงจู๊ซื้อที่และสร้างเป็นโรงเก็บของเอาไว้รับซื้อและผลิตเองที่นอกเมืองเหมือนกันตอนนี้กำลังสร้างเลยเจ้าค่ะพี่ใหญ่"

นางบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองให้พี่ชายฟังด้วยความสุขเพราะสิ่งที่นางทำมันช่วยทั้งคนที่ขายตัวไปเป็นทาสและช่วยชาวบ้านที่ปลูกผักปลูกข้าวขายกันในหมู่บ้านที่ไกลออกจากเมืองหลวงไม่มากเท่าไร

"ซานเอ๋อร์ของพี่โตขึ้นแล้วจริงๆแถมยังเก่งกาจไม่แพ้ใครอีกเท่านี้พี่ใหญ่ก็หมดห่วงแล้วละ"

หลินซูเฉินเอามือลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดูตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ก็ผ่านมาได้เป็นเดือนแล้วน้องสาวที่เคยคอยแต่ถามข่าวหาคู่หมั้นตอนนี้ไม่มีถามสักคำ แถมยังตั้งหน้าตั้งตาหาสินค้ามาขายในร้านจนได้กำไรมากมายในเดือนเดียว อาหารแห้งของน้องสาวที่นำขึ้นโต๊ะไม่มีอะไรที่ไม่อร่อยเลยและ แม้แต่ตัวของแม่ทัพเองก็พึ่งจะเคยกินรสชาติที่แสนจะอร่อยไม่เหมือนใครนี้อีกต่างหาก น้ำพริกก็เผ็ดถึงใจตอนเช้ายังมีหมูทอดแดดเดียวทั้งหมูย่างคู่กับข้าวเหนียวร้อนๆขายอีกให้ชาวบ้านในราคาย่อมเยาที่ชาวบ้านสามารถซื้อหาไปกินได้ เรียกได้ว่านางทำสินค้าตัวไหนออกไปก็ได้รับการตอบรับอย่างล้นหลามจากชาวบ้าน