"ท่านแม่ข้าพาท่านพ่อมากินมื้อเที่ยงด้วยขอรับข้าอยากให้ท่านพ่อสอนวิชาต่อสู้ให้ข้าด้วยขอรับท่านแม่ต่อไปข้าจะได้ปกป้องท่านแม่กับน้องสาวไม่ให้ใครรังแกท่านแม่ได้" หลินต้าหลางรีบบอกสิ่งที่เขาต้องการกับมารดาทันที
"ข้าก็อยากจะเรียนด้วยเหมือนกันเจ้าค่ะเพราะจะเอาไว้ป้องกันท่านแม่กับทุกคนในจวนด้วยเจ้าค่ะแต่ตอนนี้ข้าหิวข้าวแล้วเจ้าค่ะท่านแม่" สองแฝดที่เดินจูงมือบิดามาคนละข้าง
"ได้ไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกัน" นางบอกกับลูกน้องทั้งสองด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนช่างต่างจากคุยกับสามีเช่นเขาเหลือเกิน แม่ทัพจางคิดในใจแต่ก็ดีใจที่นางไม่ไล่ตะเพิดไม่ยอมให้นั่งร่วมโต๊ะด้วยนับว่าสองแฝดคือเกาะกำบังให้กับแม่ทัพเลยละในตอนนี้ ยิ่งตอนได้กินอาหารร่วมกับลูกและเมียมันอร่อยจนแม่ทัพแทบจะกลืนลิ้นนี้มันอาหารอะไรถึงได้รสชาติดีขนาดนี้ เหลาอาหารที่ขึ้นชื่อยังชิดซ้ายไปเลยกับอาหารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ทั้งสองแฝดที่กินข้าวไปยิ้มไปปากก็
