ผ่านมาราวสิบวันวันนับตั้งแต่นางมาอยู่ที่นี่และยังได้ทำพิธีกราบไหว้พ่อบุญธรรมอย่างเรียบง่ายอาฉีก็กลายเป็นคุณหนูสกุลอ้าย เสี่ยวฮุ่ยและน้าหลานเองก็ไม่ได้เรียกนางว่าองค์หญิงเช่นเดิมแล้ว
และสิ่งที่ทำให้บ่าวสองคนกังวลอย่างมากก็คือวันต่อมาอาฉีล้มป่วยอย่างหนัก นางมีไข้สูงและอาเจียนตลอดเวลากระทั่งกินน้ำก็ยังอาเจียนออกมา
ท่านพ่อตรวจดูนางอย่างละเอียดบอกกับนางว่าความจริงนางป่วยมานานแล้ว น่าจะตั้งแต่ออกเดินทางแต่ร่างกายของอาฉีประหลาดยิ่ง กลับสามารถทนทานเอาไว้ได้
โชคดีที่อาการแสดงในยามที่ถึงบ้านแล้ว มิเช่นนั้นอาฉีอาจเอาชีวิตไม่รอด
อาฉีอาเจียนตลอด ไม่อาจกินข้าวกินปลาได้ น้ำหนักของนางลดลงอีกแล้ว แต่ท่านพ่อเป็นหมอเทวดา เมื่อกินยาไม่ได้ท่านพ่อก็เลือกวิธีการฝังเข็มและให้อาฉีค่อย ๆ จิบยาแทนการดื่ม เพื่อให้ยาซึมเข้าไปยังลิ้นเข้าสู่ร่างกาย
หมอเทวดาอ้ายเสิ่นรักษาอาฉีเพียงสองวันนางก็สามารถกินอาหารอ่อน ๆ ได้
