หลังสังหารคนแล้วอาฉีพลันรู้สึกใจสงบลงมาก นางกลับมาอีกคราน้าหลานก็จัดการเช็ดคราบเลือดออกจากตัวของอ้ายเจิงเรียบร้อย
อาฉีนั่งลงบนตั่งดูน้าหลานใส่เสื้อผ้าให้อ้ายเจิงเงียบ ๆ ใจกำลังครุ่นคิดว่าคนผู้นี้สรุปแล้วจะรอดพ้นจากด่านเคราะห์ครานี้ได้หรือไม่
สวรรค์มอบความสามารถให้นางล่วงรู้อนาคต แต่กลับไม่สามารถปะติดปะต่อสิ่งใดได้ ความสามารถครึ่งๆ กลางๆ เช่นนี้ อาฉีเองไม่เห็นจะเป็นประโยชน์อันใด
"คุณหนูเจ้าคะ จะพักผ่อนสักหน่อยหรือไม่ เดินทางเหน็ดเหนื่อยยังมิได้พักเลยสักน้อย"
น้าหลานจับคนตัวโตนอนลงและห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือ ประดุจนางพยาบาลผู้หนึ่ง ดูแลคนไข้คล่องแคล่วยิ่งนัก
"น้าหลานถ้าข้าไม่รู้จักท่าน คงคิดว่าอดีตท่านคงเคยทำอาชีพนางพยาบาลเป็นแน่"
อาฉีเอ่ยยิ้มๆ ในขณะที่น้าหลานขมวดคิ้ว
"คุณหนูนางพยาบาลคือสิ่งใดเจ้าคะ บ่าวไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อน"
อาฉีครานี้ถึงกับชะงักนิ่งไปชั่วครู่ นางพยาบาล คำนี้หรือ เ
