เดินเที่ยวชมงานจนเมื่อยอาฉียังไม่ยอมไปปล่อยโคมไฟ หวังจะรออ้ายเจิง กระทั่งมีคนผู้หนึ่งเข้ามารายงานหานเซียวเสียงเบา
อาฉีมองคนผู้นั้นได้ยินหานเซียวเอ่ยว่า
"ไปลากตัวเขามาบอกให้ได้"
คนผู้นั้นทำความเคารพหานเซียวอย่างนอบน้อมแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว
"พี่ชายไม่มาหรือเจ้าคะ"
หานเซียวไม่คิดว่าอาฉีจะได้ยิน เขาเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ เขาและคนของเขาแทบจะกระซิบคุยกันเหตุใดเด็กคนนี้ยังได้ยินได้
น่าสนใจโดยแท้
"อาฉีได้ยินที่เราสองคนคุยกันหรือ"
นางพยักหน้า
"ได้ยินเล็กน้อยพี่ชายยังไม่มาท่านอ๋องน้อยจึงบอกให้คนไปลากเขามาเพคะ"
หานเซียวถอนหายใจ เด็กคนนี้นับว่าหูดียิ่งนัก ไม่น่าเชื่อว่านางจะมีความสามารถเพียงนี้
"อาฉีพี่ชายของเจ้าหากไม่มา ก็อย่าได้สนใจเลยปล่อยโคมแล้วกลับบ้านกันเถิด"
อาฉีทำหน้าสลด นางมองม้วนกระดาษในมือกระทั่งน้าหลานจะช่วยถือนางก็ยังไม่ยินยอม นางส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า
"อาฉีขอรอพี่ชายอีกสักหน่อย
