ตอนที่ 8 ทะเลาะ
1131 คำ
"คุณหนู..."
"หนูถามว่านี่มันเรื่องอะไรกันคะ รอยลิปสติกที่อยู่บนคอปกเสื้อของคริสตินมันหมายความว่ายังไงคะ! อย่าบอกนะคะว่าคุณออกไปเจอกับผู้หญิงคนอื่นมา?" อันนาถามเสียงดังเกรี้ยวกราด เธอโวยวายออกมาโดยที่ไม่สนใจว่าใครจะได้ยินเสียงของตน
"คุณหนูใจเย็นๆและฟังผมอธิบายก่อนนะครับ"
"จะให้หนูฟังคุณอธิบายเรื่องโกหกอย่างนั้นหรอคะ หลักฐานคาตาขนาดนี้คริสตินจะอธิบายอะไรคะ?"
"ผมไม่ได้ไปทำอะไรกับผู้หญิงคนไหนมานะครับ"
"คุณทำอย่างนี้กับหนูได้ยังไงคะ ทุกอย่างมันชัดเจนขนาดนี้แล้วคุณยังแก้ตัวน้ำขุ่นๆอย่างนั้นหรอ?" คนตัวเล็กถอยหลังออกไปอีก เธอกวาดสายตามองข้าวของรอบกาย จากนั้นจึงโน้มกายบอบบางลงเล็กน้อย มือเรียววาดของทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะโซฟาลงไปกองกับพื้นจนเสียงดังโครมคราม คริสตินเดินเข้ามาประชิดร่างเล็กและรั้งข้อมือทั้งสองข้างไว้
"ปล่อยนะ! คริสตินใจร้าย หนูไม่เคยคิดมาก่อนนะคะว่าคุณจะเป็นผู้ชายแบบนี้"
"ฟังกันบ้างสิ! มันเป็นเรื่องบังเอิญ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยระหว่างผมกับผู้หญิงคนนั้น"
"บังเอิญอะไรคะ บังเอิญมีผู้หญิงเดินหกล้มแล้วก็เอาปากมาจูบกับปกคอเสื้อของคุณอย่างนั้นหรอคะ?" อันนาถามเสียงดังยิ่งขึ้น น้ำเสียงเล็กที่โวยวายออกมาแอบแฝงไปด้วยอิทธิพลที่มีผลต่อหัวใจของบอดี้การ์ดหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง
"คุณหนูครับ ผมสาบานว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างผมกับผู้หญิงคนนั้น" คริสตินโน้มกายลงเล็กน้อยและช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน เขาอุ้มเธอกลับไปยังเตียงนอน แม้คนตัวเล็กจะดิ้นขลุกขลักแต่ทว่ากลับสู่แรงของอีกฝ่ายไม่ได้
"หนูไม่มีทางให้อภัยคุณเด็ดขาด ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนอนนุ่ม อันนารีบหยัดกายลุกขึ้นนั่งและถอยขึ้นไปจนแผ่นหลังแนบชิดหัวเตียง
"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ หนูไม่อยากเห็นหน้าคริสติน หนูจะไม่มีทางให้อภัยคริสตินเด็ดขาด" เธอออกปากไล่เขา
"ผมขอโทษที่ทำให้คุณหนูโกรธแล้วก็ร้องไห้นะครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มหยัดกายขึ้นตรงและจ้องมองใบหน้าสวยจิ้มลิ้มที่กำลังร่ำไห้ออกมาด้วยแววตาตัดพ้อ เขาเลือกที่เดินออกจากห้องนอนไปเพราะไม่ต้องการทะเลาะกับหญิงสาวในเวลาตีสามเช่นนี้
"คนบ้า! ผู้ชายไม่รู้จักพอ หนูเกลียดคริสติน ได้ยินมั้ยว่าหนูเกลียดคริสติน!" อันนาตะโกนตามหลังชายหนุ่มเพราะอารมณ์โกรธ แม้จะออกปากไล่เขาแต่ทว่าความจริงในใจกลับกำลังเรียกร้องให้อีกฝ่ายเดินเข้ามาสวมกอด แต่ดูเหมือนว่าคริสตินจะไม่เข้าใจความต้องการที่แท้จริงของผู้หญิงเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเลือกที่จะเดินออกไปตามคำขอของหญิงสาวแม้จะรู้สึกเจ็บปวดหัวใจมากก็ตาม
เช้าวันถัดมา
อันนาเขี่ยอาหารในจานไปมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ใบหน้าสวยคมเศร้าหมอง ดวงตากลมโตมีแววตาที่สับสน อันเดรสมองการการะทำของบุตรสาวครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้น
"อันนา! ถ้าไม่กินข้าวก็วางช้อนลงแล้วก็ออกไปสูดอากาศหายใจให้มันดูสดชื่นกว่านี้หน่อย"
"คุณพ่อคะ คุณพ่อไม่คิดจะถามหนูเลยว่าทำไมหนูถึงเป็นแบบนี้" ใบหน้าสวยบึ้งตึงเมื่อถูกบิดาทำเสียงดุเช่นนั้น
"แล้วมันเรื่องอะไรที่ทำให้แกนั่งทำหน้าบึ้งตึงเหมือนร่างไร้วิญญาณอยู่แบบนี้?"
"ก็คริสตินน่ะสิคะ เมื่อคืนเขากลับบ้านตอนตีสามและก็ยังดื่มเหล้าจนเมามาด้วย ที่สำคัญยังมีรอยลิปสติกของผู้หญิงติดอยู่ที่คอปกเสื้อของคริสตินด้วย หนูไม่ยอมนะคะ คุณพ่อจะต้องลงโทษคริสติน อย่าให้เขาออกจากบ้านไปไหนตอนกลางคืนอีกนะคะ"
"คริสตินออกไปดูงานที่โกดังให้พ่อ มันจะกลับบ้านตอนไหนก็เรื่องของมันไม่ใช่ปัญหา มันจะดื่มเหล้าก็เรื่องของมันก็ไม่ใช่ปัญหา และเรื่องที่มันจะไปมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนก็ไม่ใช่ปัญหาอีกเหมือนกัน ว่าแต่เราเถอะมีปัญหาอะไร?" อันเดรสถามบุตรสาวเสียงดุดัน
"แต่คริสตินเขาเป็นบอดี้การ์ดของหนูอยู่นะคะ ถ้าเกิดว่าเขามีแฟนแล้วเขาก็ต้องเอาเวลาไปปรนนิบัติดูแลแฟนของเขา แล้วแบบนี้คริสตินจะมีเวลามาดูแลหนูอย่างเต็มที่หรอคะ?" คำพูดของอันนาทำให้ผู้เป็นบิดาฉุกคิดขึ้นมาเล็กน้อย
"แต่การมีแฟนจะไม่ใช่ข้อห้ามของการเป็นบอดี้การ์ด อย่าไปยุ่งเรื่องของคริสตินจนเขารู้สึกลำบากใจ"
"คุณพ่อคะ!"
"แต่ถ้าลูกลำบากใจเรื่องที่คริสตินจะมีเวลามาดูแลความปลอดภัยให้หนูไม่เต็มที่ เดี๋ยวพ่อจะเปลี่ยนบอดี้การ์ดคนใหม่ให้ก็แล้วกัน"
"ไม่เอาค่ะ! หนูหมายถึงไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกนะคะคุณพ่อ" น้ำเสียงของอันนาฟังดูแผ่วเบาลง
"แต่ถ้าคริสตินมันมีเมียจริงๆพ่อก็อาจจะเปลี่ยนตำแหน่งให้มันไปทำส่วนอื่น มันจะได้มีเวลาให้เมียมัน แล้วเราก็จะได้เลิกทำตัวเกาะแข้งเกาะขาบอดี้การ์ดเขา หัดทำตัวเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว" ผู้เป็นบิดาออกคำสั่ง
"หนูไม่เอาบอดี้การ์ดคนอื่นเด็ดขาด คุณพ่อต้องสั่งห้ามไม่ให้เขามีแฟนแล้วก็เอาเวลาทั้งหมดมันดูแลหนู" หญิงสาวโวยวายเอาแต่ใจขึ้นมาอีกครั้ง
"แกพูดแบบนี้ไม่มีเหตุผลเลยนะอันนา อายุจะยี่สิบปีอยู่แล้วเลิกทำตัวเอาแต่ใจซะที"
"หนูจะตั้งใจเรียนแล้วก็หันมาช่วยงานคุณพ่อมากขึ้น แต่คุณพ่อต้องสั่งห้ามคริสตินไม่ให้มีแฟนนะคะ" อันนาพูดเท่านั้นแล้วจึงหยัดกายลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร จากนั้นร่างบางจึงเดินจ้ำอ้าวกลับขึ้นไปยังห้องนอนของตนเองทันที
"ลูกคนนี้นี่! ใครก็ได้ตามคริสตินไปพบกูที่ห้องทำงานเดี๋ยวนี้" อันเดรสพูดเท่านั้นแล้วจึงหยัดกายลุกขึ้นและเดินตรงไปยังห้องทำงานของตนเอง ครูซซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างจึงรับคำสั่งและเดินออกไปตามคริสตินให้เข้ามาพบนายใหญ่ทันที
- ผู้เขียน
