หลบหน้า/ไม่อยากโดนก็ช่วยอยู่เงียบๆ

1144 คำ
ตกดึกคืนนั้นผมเดินไปที่ห้องของเจ้าขาแต่ประตูห้องของเธอดันล็อกไว้ ทำให้ผมเผลอกระตุกยิ้มออกมา อย่างน้อยก็ได้ชิมน้ำหวานไปบ้างแล้วถ้าเกิดเธอฮีทขึ้นมาเมื่อไหร่ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก รุ่งขึ้นชายหนุ่มเดินลงมานั่งรอด้านล่างแต่ก็ไร้วี่แววของเจ้าขาจนเจ้าคุณเริ่มสงสัย ปกติน้องสาวจะต้องลงมาก่อความวุ่นวาย "น้องกูไม่สบายหรือเปล่าไอ้เตอร์" เจ้าคุณเอ่ยถามสายตาก็มองหน้าเพื่อนด้วยความสงสัย "ไม่รู้สิ"ผมยังคงมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่โดยไม่ได้สนใจเพื่อนแม้แต่น้อย "น้องกูมีหนุ่มมาจีบหรือเปล่าไอ้เตอร์" "ไม่นะ นอกจากจะขอร้องกูไปหาผู้ชายที่คุยกันผ่านแอปแต่มึงไม่ต้องห่วงกูไม่ได้พาไปและไม่อนุญาตให้มันมา" "ดีมากนี่แหละกูถึงอยากให้มึงดูแลน้องกูก่อน กว่ากูจะได้กลับคงอีกหลายวัน" "มึงจะไปไหน!"ฉิบหายแล้วไงนี่ผมต้องดูเจ้าขาคนเดียวเหรอเนี้ย!! "ไปจัดการเรื่องบ่อนอ่ะ กูปล่อยให้ลูกน้องดูมานานแล้วขอไปเคลียร์เรื่องทางนั้นก่อน" "นานไหม? "อาทิตย์นึงแต่มึงไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวกูจะคอยโทรเช็กเจ้าขาไม่ให้ดื้อกับมึง กูรบกวนหน่อยนะเพื่อนรัก" " รักกูขึ้นมาเชียวนะเพื่อน!!! " ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจถ้าเจ้าขาเชื่อฟังผมมันก็ดีแต่เธอดื้อฉิบหายใครจะไปบ้าจี้ตามใจได้ทุกเรื่อง "เอาหน่าเดี๋ยวเดือนหน้าบอดี้การ์ดของเจ้าขาก็มาแล้ว พ่อกูเป็นคนหาให้ " "ดี!" " เฮ้อออ กูต้องไปแล้วว่ะ ฝากด้วยนะถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรไปนะ" "เออ เดินทางปลอดภัย" "พี่คุณจะไปไหนคะ?" น้ำเสียงหวานๆดังขึ้นจนผมต้องหันไปมอง เจ้าขาเองก็มองผมก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปอีกทาง " ไปทำงานน่ะ ไปอาทิตย์นึงอยู่บ้านก็ห้ามดื้อล่ะเดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องเอาเอกสารงานที่บริษัทมาให้อ่าน พร้อมเมื่อไหร่จะได้ไปทำงานกับพี่ " "ไปด้วยไม่ได้หรือคะเบื่ออยู่บ้านค่ะ" "ไม่ได้ไว้ค่อยเจอกันนะพี่ต้องไปแล้ว" "ค่ะ....ถึงแล้วโทรมาด้วยนะคะ" "โอเค ฉันฝากดูร้องสาวฉันด้วยล่ะ" "ครับ!" หลังจากที่เจ้าคุณนั่งรถออกจากบ้านไปผมก็หันไปมองเจ้าขาทันที แต่เธอรีบหันหน้าหนีก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องไป นี่แค่เบรินนะเนี้ยถ้าแทงจนยับไม่หนีกลับฮ่องกงเลยเหรอวะ ผมเดินตามเจ้าขาขึ้นมาบนห้องแต่เธอกลับล็อกประตูไว้ ผมจึงกลับเข้าห้องของผมแต่ก็พยายามแอบฟังว่าเธอจะคุยอะไรกับใครอีกไหม ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้นผมจึงลุกไปเปิดและก็เป็นเธอที่ยืนอยู่ "ฮีทหรือครับคุณหนู!" " หลังจากนี้นายไม่ต้องมาคอยตามฉันอีกต่อไป ฉันไล่นายออก!!" "ถ้างั้นเรื่องของคุณกับผู้ชายคนนั้นผมต้องเรียนให้พี่ชายคุณทราบแล้วล่ะ แต่ความปลอดภัยของผู้ชายคนนั้นจะเป็นยังไงนี่สิ" ผมทำท่าครุ่นคิดทำให้เจ้าขาโกรธจนหน้าแดง "คนเลว!!!!" เจ้าขาจะเข้ามาตบชายหนุ่มแต่ชายหนุ่มรู้ทันจึงเบี่ยงตัวหลบทำให้เธอพลาดจึงสะดุดเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มจึงปิดประตูแล้วล็อกกลอนก่อนจะจับร่างของเธอเหวี่ยงไปบนที่นอน "ปล่อยนะนายจะทำบ้าอะไร!!!" "ถ้าไม่อยากโดนแบบเมื่อวานก็ช่วยอยู่เงียบๆและฟัง!" "ก็ออกไปห่างๆฉันสิ!! " "ผมมีเวลาอยู่กับคุณแค่เดือนเดียวที่คุณต้องมีบอดี้การ์ดไม่ใช่แค่เพราะพี่ชายคุณหวงหรอก แต่เพราะธุรกิจที่บ้านคุณทำมันมีคนอยากจะปีนเกลียว ทุกคนเขาเลยเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณ!" "แค่นี้ใช่ไหมฉันจะได้กลับห้อง!!" "กลัวผมเหรอ" ผมมองสีหน้าของเจ้าขาก็อดขำในใจไม่ได้ดูเหวอมากเลยยิ่งเวลาผมยื่นหน้าไปคลอเคลียอยู่ที่แก้มของเธอ " ไม่ชอบและฉันไม่ได้กลัวนายด้วย!" ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเจ้าขาแต่เธอกำลังจะลุกหนีจึงถูกผมกระชากขาแล้วลากลงมาก่อนจะคร่อมตัวเธอไว้ "อย่านะฉันเป็นเจ้านายของนายนะ" น้ำเสียงฉันเริ่มสั่นเครือเพราะความกลัว "มองตาผม....เจ้าขา....." สาวน้อยค่อยๆมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มก่อนจะสบตากัน ทำให้เธอได้เห็นใบหน้าชัดๆและแววตาที่ดูมีอะไรหลายๆอย่างซ่อนอยู่ "ทำไมถึงมาเป็นบอดี้การ์ดคะ " " พี่ชายคุณขอให้ผมช่วย " " ปล่อยได้แล้วค่ะ..." " เลิกกลัวผมหรือยัง" "อื้อ...." ฉันพยักหน้าก่อนจะหลบสายตาของเขาที่เริ่มรู้สึกแปลกๆ " พี่ชายคุณไม่อยู่1อาทิตย์ อยากไปไหนหรือเปล่า" "ฉันอยากไปหาแบงค์พาไปได้ไหม" "ได้สิ แต่ผมต้องอยู่ด้วยห้ามคาดสายตา" ผมลุกขึ้นมานั่งส่วนเจ้าขาก็ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ผมรู้สึกว่าคนชื่อแบงค์อะไรเนี่ยจะมีอิทธิพลกับเธอเหลือเกิน ไอ้คุณรู้ตายแน่ "ฉันคบกับแบงค์มาปีนึงแล้ว แต่ไม่เคยเจอกันเลย ฉันตั้งใจเก็บทุกอย่างไว้เพื่อแบงค์เลยนะ" "ความบริสุทธิ์?" ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยแบบนี้ก็ได้เหรอวะ " อื้ม มันดูไร้ค่ามากเลยใช่ไหม" ฉันหันไปถามบอดี้การ์ดก่อนจะถอนหายใจออกมา "มอบความบริสุทธิ์ให้เขาคุณจะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ" " ทำไมเหรอ ทำไมต้องเสียใจในเมื่อฉันกับแบงค์ก็ต้องเป็นแฟนกัน แต่งงานกัน" "ตื่นครับ! " ผมดีดนิ้วเรียกสติของเจ้าขาจนเธอหันมามองหน้าผม เธอควรออกมาจากทุ่งดอกไม้ก่อน "ดูเพ้อเจ้อใช่ไหม" " ผู้ชายทุกคนก็ต่างอยากได้สาวบริสุทธิ์ทั้งนั้นแหละเพราะมันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร แต่คุณลองคิดดีๆนะ ถ้าเขาได้คุณแล้วถ้าเขาเปลี่ยนไป หรือมีแฟน มีครอบครัวอยู่แล้วจะทำยังไง ผมถึงถามว่าคุณจะไม่เสียใจใช่ไหม" "เกิดมา23ปีแค่เพื่อนผู้ชายฉันยังไม่มีเลย มีแบงค์นี่แหละที่ฉันคุยด้วยแล้วสบายใจแล้วก็นายที่ฉันยอมเปิดใจเรื่องนี้" "จะให้ผมสืบประวัติผู้ชายคนนั้นไหม" มันง่ายมากเลยนะ"ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วงเพราะดูเธอจะหลงมันเอามากๆ "พรุ่งนี้แบงค์นัดเจอฉันที่ผับนายไปด้วยนะ แล้วก็ส่งคนตามสืบให้ที" "ได้ครับ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม