สนามบิน
"มึงว่าเจ้าขาจะจำมึงได้ไหมไอ้เตอร์ " เจ้าคุณพี่ชายของน้องเจ้าขาสาวสวยที่กำลังกลับจากเมืองนอก
"กูเจอเจ้าขาตอน5ขวบ อีกอย่างเด็ก5ขวบคงไม่กรุ้มกริ่มริยะขนาดนั้นหรอกมั้ง"
" ก็ไม่แน่ "
"แล้วน้องสาวมึงกลับมาอยู่ด้วยแบบนี้ ธุรกิจสีเทาของมึงจะทำยังไงต่อ น้องมึงยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม"
" นั่นแหละที่กูกลัวถ้าเจ้าขารู้แล้วไปบอกพ่อ หุ้นบริษัทไม่ตกถึงท้องกูแน่นอน"ผมถอนหายใจก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนสนิท
"มีรูปตอนโตไหมกูอยากเห็น"
"เดี๋ยวก็ได้เห็นมึงจะรีบดูทำไม"
"สัส! กูไม่เอาไปชักว่าวหรอกไอ้คุณทำเป็นหวงไปได้!"
" แป๊บกูหาเฟซน้องกูก่อน"
"พี่คุณ!!!!"
เสียงหวานๆตะโกนเรียกชื่อเจ้าคุณจนทั้งสองหนุ่มต้องหันไปมอง สาวน้อยหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาหาทั้งสองหนุ่ม
"ตัวแสบของพี่" เจ้าคุณยิ้มหน้าบานอ้าแขนสวมกอดน้องสาวที่รักปานจะกลืนกิน
สองพี่น้องวิ่งเข้าไปสวมกอดกันเหลือเพียงชายหนุ่มที่ยังยืนมองสัดส่วนและรูปร่างของสาวน้อยอยู่ด้านหลัง
"โตแล้วสวยอะ เดี๋ยวพี่จะรีบหาบอดี้การ์ดผู้หญิงให้นะ ส่วนนี่เป็น อะแฮ่ม!!!"ผมกระแอมใส่ไอ้เตอร์จนมันสะดุ้งแล้วหันไปยิ้มให้น้องสาวผม
"สวัสดีครับคุณเจ้าขา ผมชื่อเตอร์เป็นบอดี้การ์ดของคุณครับ"
" แค่ชั่วคราวน่ะ"ผมรีบหันไปบอกน้องสาวก่อนจะรีบจูงมือน้องสาวออกมาให้ไกลจากเพื่อนผม
บ้านเจ้าคุณ
"เฮ้อ....ถึงสักทีเมื่อยจะแย่"
"อะนี่กระเป๋า หิวไหมพี่จะให้แม่บ้านทำอะไรให้กิน"
"ไม่ค่าาาา เจ้าขากำลังลดน้ำหนักอยู่ค่ะ" ฉันยิ้มแป้นให้พี่ชายก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข่าวสาร
" ลดทำไมตอนนี้ก็ดีอยู่แล้วนะ"
"เจ้าขาอยากจะมัดใจหนุ่มที่คุยผ่านแอปหาคู่ค่ะพี่คุณ"
"เฮ้ยบ้า อันตรายนะเจ้าขา พี่ไม่เห็นด้วยคนร้อยพ่อพันธ์ุแม่เอารูปคนอื่นมาใช้หรือเปล่าก็ไม่รู้"
"โอ๊ยไม่คุยแล้ว นี่คุณบอดี้การ์ดมานี่หน่อยสิ"
ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วเดินมายืนด้านหน้าจากนั้นสาวน้อยก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมายืนตรงหน้าเพื่อมองสบตาบอดี้การ์ดของเธอ
"อายุเท่าไหร่คะ"
" 29 ครับ"
"แต่งงานหรือยัง"
"ยังครับ"
"ใช้ปืนเป็นไหม"
"ของชอบเลยครับ ผมซ้อมยิงทุกอาทิตย์"
"แล้ว.....การต่อสู้ด้วยมือเปล่าล่ะ"
"ผมเคยเป็นบอดี้การ์ดของนักการเมืองมาก่อนครับ พอมีเงินก็มาเปิดบริษัทของตนเอง"
ผมโกหกเก่งไหมล่ะ ตระกูลของผมเป็นตระกูลใหญ่แถมยังติดท็อปต้นๆอีก ผมชำเลืองมองหน้าเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลังก็พอจะเดาได้ว่ามันต้องการให้ผมแต่งเรื่องไปก่อน
"ว้าววว น่าสนใจ ว่าแต่คุณบอดี้การ์ดทำอย่างอื่นเป็นไหมคะ"
"ผมถนัดเรื่องบนเตียงครับ"
"เฮ้ย!" เจ้าคุณหันขวับมามองด้วยสีหน้าตกใจแต่เพื่อนรักกับยิ้มกรุ้มกริ่ม
"พูดบ้าอะไรของคุณ"
" ผมล้อเล่นครับผมทำได้แทบทุกอย่างแหละ แล้วแต่คุณเจ้าขาจะสั่งเลยครับ"
" พรุ่งนี้8โมงเจอกันตรงนี้นะคะ แล้วที่พักของคุณบอดี้การ์ดอยู่ไหนคะพี่คุณ
" เอ่อออ ลืมเรื่องนี้เลย"
" เดี๋ยวผมกลับไปนอนที่คอนโดได้ครับเดี๋ยวตอนเช้าผมมา"
"คุณเป็นบอดี้การ์ดจะทิ้งเจ้านายได้ยังไงกัน ตอนฉันอยู่ฮ่องกงบอดี้การ์ดผลัดเวรกันยืนหน้าห้องเลยนะ
"นี่ผมต้องยืนเฝ้าหน้าห้องเลยเหรอ" ผมหันไปมองหน้าไอ้คุณตอนนี้มันแทบจะเอาหมอนอุดหน้าตัวเองตาย
"ไม่ต้องยืนเฝ้าหรอกค่ะ เดี๋ยวให้แม่บ้านจัดห้องนอนใกล้ๆฉันีกว่า ดีไหมคะพี่คุณ"
"พี่ว่าอยู่บ้านไม่เป็นอะไรหรอกบอดี้การ์ดของพี่ก็อยู่ บ้านเรามีระบบความปลอดภัยระดับสูง" เจ้าคุณยังคงค้านน้องสาวแต่เธอหัวดื้อไม่ยอมอะไรง่ายๆ
"งั้นหรือคะ แต่ถ้าคุณพ่อโทรมาพี่คุณก็เรียนเรื่องนี้ให้คุณพ่อทราบด้วยนะคะ ^ ^"
"ป้าแจ่มครับ ผมรบกวนขึ้นไปจัดห้องให้บอดี้การ์ดด้วยนะครับ เอาห้องตรงกลางระหว่างห้องผมกับเจ้าขานะครับ" เจ้าคุณตัดปัญหายอมทำตามคำขอข้องน้องสาวอย่างน้อยคุณพ่อจะได้ไม่มาวุ่นวายกับเขาอีก
"จะดีเหรอคะ นี่คุณ...." แม่บ้านอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออกเขาไม่รู้ว่าทำไมคุณเตอร์ถึงได้กลายเป็นบอดี้การ์ดให้คุณหนู
"ไปได้แล้วครับ"
การมาของเจ้าขาครั้งนี้ดูแล้วจะทำให้ทุกคนวุ่นวายแน่นอน เตอร์ได้แต่เดินตามเพื่อนออกมาหน้าบ้านเงียบๆก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกัน