“ สวัสดีค่ะ ” ทว่าทั้งสองยังคงยืนจ้องเธอนิ่ง ก่อนที่จะหันกลับไปหัวเราะต่อกระซิกกันแล้วเดินเข้าห้องไปราวกับเธอไม่มีตัวตน สิริวิมลหันมามองอุ่นเรือนอย่างเป็นห่วง เธอหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังพยายามเก็บอาการ
“ คุณอุ่นโอเคไหมคะ ” เธอส่ายศีรษะ
“ ไม่โอเคหรอกค่ะพี่มล แต่ไม่เห็นต้องใส่ใจนี่คะ แม่สอนอุ่นว่าใครจะไม่ดีกับเราก็ช่างเขา เราก็มองผ่านไปแล้วทำตามหน้าที่เป็นพอ ”
“ คุณอุ่นน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเรามาต่อด้วยรายละเอียดของงานกันดีกว่า อุ๊ย พี่ลืมเลยค่ะ ต้องลุกไปชงกาแฟให้บอสเสียก่อน ” สิริวิมลพูดพลางค่อย ๆ ยันตัวเองให้ยืนขึ้น มืออีกข้างประคองท้องที่โย้ไปด้านหน้า เป็นอุ่นเรือนที่รีบลุกขึ้นมาก่อนแล้วกดไหล่เธอให้นั่งลง
“ พี่มลพักเถอะค่ะ เดี๋ยวอุ่นไปชงเอง อุ่นจำได้ แล้วคุณผู้หญิงที่มาด้วยเค้าทานด้วยหรือเปล่า กาแฟน่ะ ”
