เดี๋ยวได้รู้ฤทธิ์
1286 คำ
รู้ทั้งรู้อย่างนั้น แทนที่จะรีบให้เธอแต่งตัวแล้วออกไปจากทีนี่ แต่ความหื่นมันบังตา ก็แท่งเข้าไปในรูเสียขนาดนั้นจะหยุดได้อย่างไร คเชนทร์ก็เลยเลือกที่จะจัดการมันให้เสร็จสิ้น
เขากระทั้นบั้นเด้าเข้าออกจนเสียงเนื้อกระทั้นเนื้อสะท้านไปทั้งห้อง เคราะห์ดีที่มันเป็นห้องเก็บเสียง ไม่อย่างนั้นสิริวิมลผู้เป็นเลขานุการคงจะได้ลาออกวันละหลายสิบหน เพราะบอสของเธอร้อนแรงเป็นบ้ามาแต่ไหนแต่ไร
“ จะเสร็จแล้วเบบี๋ จีน่าจะเสร็จแล้ว เด้าแรงอีก ลึกอีก ” เธอร้องเร่งพลางเอื้อมมือไปบีบสะโพกสอบ ก่อนยกโหนกกระแทกสู้ลำโคนใหญ่ เขาจัดให้ถี่ยิบ จนกระทั่งทั้งสองก้าวไปสู่จุดสุดยอดพร้อมกันอย่างร้อนแรง
ทันทีที่เสร็จ คเชนทร์รีบถอดถอดตนออกจากร่องสาว แล้วเร่งรีบเดินเข้าห้องน้ำ ปากก็สั่งเธอ
“ จีน่า คุณรีบสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย คุณแม่กำลังมา ผมไม่อยากเห็นคุณในสภาพที่ไม่ดี ”
จีน่าเหลือบตามองบน เธอเคยเจอคุณหญิงนิลภาตัวจริงราวหนหรือสองหน แต่เห็นตามนิตยสารไฮโซบ่อยเพราะเธอชอบไปงานการกุศล ทำบุญเพื่อเด็กอ่อน เด็กกำพร้า เด็กไร้ญาติ อะไรทำนองนี้ เธอไม่ชอบสายตาที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าไม่พึงใจต่อเธอเพียงใด สายตาจับผิดเหมือนครูที่คอยตรวจความเรียบร้อยของนักเรียน สายตาที่คาดเดาได้ไม่ยากว่าอย่างไรเสียคุณหญิงก็ไม่ยอมรับเธอแน่ ๆ
แต่กระนั้นเธอก็ไม่แคร์ เอาลูก ไม่ได้เอาแม่ ตราบใดที่คเชนทร์ยังหลงในบทรักของเธออย่างหัวปักหัวปำ จีน่ามั่นใจว่า อย่างไรเสียเขาก็สยบแทบเท้าเธอได้
เธอเดินเข้าไปหา เอื้อมมือไปกอดเอวสอบไว้แน่นก่อนจูบที่ปลายคางเขาพลางเบียดบดร่างอวบอัดเข้าไปส่ายยั่วร่างแกร่งอีกครั้ง เขารีบผลักเธอออก
“ ไม่เอาสิจีน่า ขืนคุณทำงี้เดี๋ยวเจ้างูใหญ่ก็ตื่นมาอีก ”
“ ตื่นก็ดีสิคะ รูของจีน่าอยากให้คุณอัดเข้ามาอีกแล้ว ”
วิธีที่เธอพูดยวนยั่วมันช่างเขย่าประสาทชายดีแท้ แต่ก่อนที่จะเกิดสมรภูมิกามขึ้นอีกครั้ง ประตูก็ถูกเคาะก่อนที่มันจะเปิดออก เผยให้เห็นร่างอวบใกล้คลอดของสิริวิมลที่เปิดประตูให้ ร่างของหญิงกลางคนที่สวมชุดผ้าไหมลายเรียบ เป็นเสื้อแขนสามส่วนกับผ้าถุงสำเร็จ ไม่ได้วิลิศมาหราอย่างคุณหญิงคุณนายทั่วไป กระนั้นท่านก็ยังดูภูมิฐานเหลือเกิน
“ คุณแม่ สวัสดีครับ ลมอะไรหอบมาถึงนี่ ” เสียงทุ้มของผู้เป็นลูกชายเอ่ยอ้อนก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่ ท่านกอดตอบก่อนปรายตามายังบุคคลที่สามที่อยู่ในห้อง
“ สวัสดีค่ะ คุณหญิงแม่ขา คุณหญิงแม่ยังสวยเฟี้ยวเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะคะ ” จีน่าเอ่ยทักทายพร้อมทั้งเดินเข้าหา ทำท่าจะสวมกอดท่านอย่างที่ผู้เป็นลูกชายทำ แต่ท่านเบี่ยงตัวหลบอย่างรังเกียจ ก่อนจะกระชับแว่นขึ้นมองหญิงสาวในชุดนักศึกษาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า แล้วเอ่ยถามเสียงเข้ม
“ สวัสดี นี่เวลาบ่ายโมงกว่า ไม่ต้องเรียนหรือไง ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ” จีน่าหุบยิ้มก่อนที่จะรีบเอ่ยแก้ตัว
“ อ๋อ พอดีคาบบ่ายอาจารย์ไม่มาน่ะค่ะ จีน่าเลยมาหาเชนทร์ เดี๋ยวต้องไปทำงานที่สิงคโปร์หลายวัน ไม่เจอกันเดี๋ยวขาดใจน่ะค่ะ ตามประสาคนรักกัน ”
ท่านคอแข็ง ตัวตรง ไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ตวัดสายตาไปยังลูกชายตัวดีที่รีบหลบสายตาทันที
“ เดี๋ยวคุณแม่ไปทานมื้อเย็นด้วยกินไหมคะ มีร้านอาหารญี่ปุ่นของเพื่อนนางแบบจีน่าเปิดใหม่แถวรามอินทรา นำเข้าวัตถุดิบทุกอย่างจากเมืองนอกทั้งนั้นเลย อร่อยเชียวค่ะ ”
“ ท่าทางจะแพงด้วยสินะ ”
“ แพงสิคะคุณหญิงแม่ ร้านทั้งหรู วัตถุดิบนำเข้าก็ต้องแพงอยู่แล้ว ตาสีตาสาเข้าไปกินไม่ได้หรอกค่ะ ไม่มีปัญญา ”
“ งั้นฉันก็คงต้องถูกเหมารวมไปในคำว่าตาสีตาสาด้วย เพราะกินอาหารญี่ปุ่นไม่เป็น แถมไอ้ที่นำเข้ามาทำให้ยิ่งแพงหนักเข้าไปอีกฉันก็ไม่เห็นด้วยนะ อาหารบ้านเราสดสะอาด รสชาติอร่อยก็มีเยอะแยะ ไม่เห็นประโยชน์ว่าจะเอาเงินไปละลายทิ้งทำไม ”
“ โธ่ คุณแม่ขา เงินทองคุณแม่ก็มีมากมาย จะทับตัวตายอยู่แล้ว แบ่งมากินอาหารแค่นี้ ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกค่ะ ”
คุณหญิงนิลภาเชิดหน้าขึ้น เป็นสัญญาณที่ลูกชายทราบดีว่ากำลังจะเกิดศึก เขาเลยรีบตัดบท
“ คุณแม่ท่านชอบทานอาหารไทยธรรมดาน่ะจีน่า ไม่ชอบทานอาหารต่างชาติ ”
“ งั้นไม่เป็นไรเลยค่ะ เดี๋ยวจีน่าพาไปทานที่ภัตตาคารโอชา ที่นั่นดังในอเมริกามาก ๆ นะคะ พึ่งจะมาเปิดสาขาในไทย รับรองว่าอร่อยเชียวค่ะ ” จีน่ายังคงไม่ละความพยายามที่จะเอาใจคุณหญิงนิลภา แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่นำพาไปด้วย แถมยังเพิ่มดีกรีความรำคาญจนจะถึงขีดเหลืออด ท่านเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ
“ ฉันมีธุระสำคัญที่จะต้องคุยกับลูกชาย ”
ทว่าหญิงสาวยังคงไม่รู้ตัว
“ คุยเลย จีน่ารอได้ค่ะ เดี๋ยวนั่งรอตรงโซฟาเนี่ย ”
“ ธุระส่วนตัว หากมีมารยาทก็ควรจะออกไปก่อน ” คุณหญิงนิลภาเริ่มเสียงเข้ม เช่นเดียวกับจีน่าที่หุบยิ้มทันควัน ก่อนที่จะระเบิดศึก คเชนทร์รีบจัดการกับคนของตนเองก่อนทันที
“ จีน่า คุณกลับไปก่อน ” เธอหันขวับมายังเขา ส่งสายตาเว้าวอน
“ แต่เชนทร์คะ ”
“ ผมบอกให้กลับไปก่อนไง ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเริ่มแข็งขึ้น สายตาหวานฉ่ำกลายเป็นดุดัน ถ้ามาอีหรอบนี้จีน่ารู้ตัวดีว่าต้องรีบถอยทัพก่อน เพราะเขาเองก็พิศวาสเธอเพียงตัวและบทรัก เธอรู้ดี หากจะหวังน้ำบ่อหน้าต้องอดทน น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน นี่ใจคนมีหรือจะทนมารยาหญิงได้
คิดได้ดังนั้นเธอจึงฝืนยิ้มหวานก่อนเอ่ยขึ้น
“ ถ้าอย่างนั้นจีน่ากลับก่อนก็แล้วกันค่ะ กราบสวัสดีคุณหญิงแม่นะคะ บ๊ายบายนะคะเชนทร์ เดี๋ยวจีน่าโทรหา ”
เธอเดินไปเขย่งจุมพิตปลายคางที่เขียวครึ้มไปด้วยไรเคราเขียวเบา ๆ แล้วเดินออกไปจากห้อง โดยที่ไม่มีคำลาใด ๆ จากคเชนทร์หรือคุณหญิงแม่ของเขา
หญิงสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่คนเดียว คนอย่างจีน่าไม่เคยโดนปฏิเสธ เธอจึงเกลียดเหลือเกินที่บางครั้งคเชนทร์ทำเหมือนหลงใหลได้ปลื้มในตัวเธอ แต่บางครั้งเขากลับทำเย็นชา ราวกับเธอเป็นของเล่น ทั้งที่เธอก็รู้กิตติศัพท์เขาดีว่า นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อไฟแรงอย่างเขา เปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น และเขาไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน
แต่มันก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยงไม่ใช่เหรอ ถ้าหากเขาเกิดเปลี่ยนใจรักเธอหลงเธอหัวปักหัวปำขึ้นมาล่ะ ตกถังข้าวสารชนิดใช้เงินไปอีกสามชาติก็ไม่หมด ดังนั้น เธอต้องอดทน เธอพึมพำลอดไรฟันออกมาเบา ๆ ตอนปิดประตูห้อง
“ เดี๋ยวจะได้รู้ฤทธิ์อีจีน่า อะไรที่กูอยากได้ กูต้องได้ ! ”
- ผู้เขียน
