เสียงน้ำเดือดปุดๆ เรียกความสนใจให้เธอหันไปมอง เนื้อหมูที่เธอตุ๋นเอาไว้ก่อนลงมือผัดข้าวกำลังส่งกลิ่นหอมบางเบา มือบางจึงหยิบทัพพีไม้มาช้อนฟองออกแล้วโรยขี้เถาบนเตาให้ไฟอ่อนลง ตุ๋นทิ้งไว้ทั้งวันคงต้องคอยมาดูมิให้น้ำแห้งจนไหม้ แต่น้ำซุปพอกินได้แล้วเธอจึงตักออกมาหนึ่งถ้วย โรยเกลือกับต้นหอมป่านิดหน่อย ก็สามารถเอามาซดคู่กับข้าวผัดไข่ของเธอได้
“เสร็จแล้วหรือ” เสียงทุ้มเรียกให้คนตัวเล็กสะดุ้ง เธอใจจดใจจ่อกับการทำอาหารมากไปจึงไม่ทันรับรู้การมาถึงของบุรุษผู้นี้ อีกอย่างเพราะเธอรู้ดีว่าการอยู่กับเขาปลอดภัยจึงไม่ได้เปิดการรับรู้เฉกเช่นตอนอยู่ที่สำนักและถ้าเธอไม่ระวังเขาอาจจะรู้ว่าเธอมีวรยุทธ
“เสร็จแล้วเจ้าค่ะ” เฟิ่งหงส่งยิ้มหวานไปให้คนที่เข้ามาช่วยยกของไปจัดโต๊ะ เขาช่างน่ารักยิ่ง ยามเธอเข้าครัวเขาจะไปตักน้ำมาเติมในโอ่ง เมื่อเขาได้กลิ่นหอมจะคิดว่าเธอทำอาหารเสร็จแล้ว เขาจะมารอช่วยเธอยกออกไป ยอดสามีจริงๆ
