อ่า.. จริงสินะ ช่วงนั้นบลูเองก็ได้บทเป็นนางเอกประจำของชมรมเราเลยก็ว่าได้ =_= เพราะมันแต่งหญิงขึ้นกว่าสาวๆ ทุกคนในชมรม (แน่นอนว่ารวมฉันด้วย T[]T)
“อ้าว? รู้จักกันเหรอ” พี่แทคชี้มือที่ฉันกับบลูสลับกันงงๆ ก่อนหันไปเปิดประตูรั้วให้ “เข้ามาก่อนครับ ตรงนี้แดดร้อนไปคุยข้างในกันดีกว่า” พูดพลางกุลีกุจอรับกระเป๋าเดินทางจากมือบอบบาง (?) ของหมาบลูไปถือให้ แล้วผายมือเชิญร่างระหงในชุดเดรสหวานเจี๊ยบนั้นให้ออกเดิน
“ขอบคุณนะคะ” พูดพลางยิ้มหวานให้พี่แทคและหันมาจับมือฉัน “มาด้วยกันสิพิ้งค์ ยืนตรงนี้เดี๋ยวเป็นลมแดดนะ”
ทั้งที่เสียงแกออกจะหวาน แต่ทำไมบีบมือฉันเหมือนเจ็บแค้นเคืองกันมาแต่ชาติปางก่อนฟะ!
เพราะไม่รู้ว่าบลูกำลังเล่นอะไรอยู่ ฉันเลยปิดปากเงียบเดินตามทั้งสองคนเข้ามาจนถึงมุมน้ำตกจำลองข้างบ้านที่มีโต๊ะไม้วางไว้ใต้ร่มไม้ใหญ่เย็นสบาย อาจเพราะในห้องรับแขกมันเละเทะจากการเล่นกันของเรา พี่แทคเลยเดินนำมาตรง
