บทที่24 แดนดิน
คารีน่าเห็นว่าหน้าหวาน ๆ แบบนี้ตบแหลกนะจ๊ะจะบอกให้สมัยเรียนมัธยมใครหาเรื่องอบิเกลก่อน คารีน่านี่แหละเป็นตัวเปิดก่อนเลยเป็นคนแรกแม้ว่าพวกเธอจะชอบจิกกัดกันบ่อย ๆ แต่บอกเลยว่ารักกันมาก ความรักที่เพื่อนทั้งสามคนมีให้กันมันมากกว่าคำว่าเพื่อนไปแล้วมันเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกันไปแล้วด้วยซ้ำ
“รอพวกมันเข้าห้องน้ำแล้วกูปิดประตูคอยดูต้นให้ มึงกับอีเกลสองคนก็เอาอยู่แล้วมั้ง” ริชชี่วางแผนให้เสร็จสรรพ
“ยังไม่ต้องหรอก มันยังไม่ได้ทำอะไรกูนอกจากมองแรง ถ้ามันทำอะไรกูกูก็แค่บอกวินให้มันไปจัดการ มันบอกกูเมื่อเช้าว่าใครทำอะไรให้มาบอกไม่ต้องไปจัดการเอง” อบิเกลไหวไหล่บอก
“จ๊ะ บอกผัวดีกว่าเนอะ ลงมือเองมันเจ็บมือ” ริชชี่พูดพร้อมกับบึนปากด้วยความหมั่นไส้ใส่เพื่อนแล้วก็หัวเราะออกมา
“ผัวเผลออะไรของมึง พูดไปเรื่อย”
“ไม่ผัวแล้วเรียกอะไรเย็บกันจนรอยเต็มตัว นอนก็นอนด้วยกันทุกคืนไม่เรียกผัวแล้วให้
