บทที่ 1
“เลิกเรียนหรือยัง พี่จะไปส่งเธอนะ ลัคกี้”
จอมทัพเอ่ยถาม ไม่รู้เหตุผลกลใดที่เขารู้สึกอยากเอาใจใส่รุ่นน้องสาวที่พึ่งรู้จักกันเมื่อคืนนี้โดยไม่ตั้งใจ และไม่รู้ทำไมเขาถึงได้ใส่ใจกับความรู้สึกของเธอมากมายทั้งที่ลัคณาเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูภายนอกเธอช่างไม่มีอะไรดึงดูดสายตาเพราะเธอสวมแว่นหนาและไม่แต่งหน้าด้วยซ้ำ
“ลำบากพี่แจ็คเปล่า ๆ นะคะ ฉันกลับเองได้ค่ะ”
“เธอทำเหมือนไม่อยากคุยกับพี่...ทำไมล่ะ”
จอมทัพเสียงหน่วงเพราะเขาเห็นท่าทางออกจะเหินห่างของหญิงสาว บอกตามตรงว่าตอนนี้เขาเริ่มร้อนรุ่มกับปฏิกิริยาของลัคณาที่ทำเหมือนไม่อยากเห็นหน้าหรืออยู่ใกล้ทั้งที่เธอเป็นของเขาแล้ว อาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขามักเป็นจุดสนใจของสาว ๆ มีแต่ผู้หญิงอยากเข้าใกล้ อยากควงกับเขาใจจะขาด แต่ลัคณาทำเหมือนอยากถอยห่างทั้งที่เธอพึ่งเสียพรหมจรรย์ให้เขาเมื่อคืนที่ผ่านมา สักครู่เขาก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเบา ๆ
“ฉัน
