บทที่ 6
พิมพ์พิณกล่าวทิ้งท้ายก่อนสะบัดหน้าเดินตามคนอื่นไปยังท่าเรือ และคำบอกเล่าของหล่อนก็ใช่ว่าจะไม่กระเทือนความรู้สึกของธนิน ชายหนุ่มนิ่งคิดและเริ่มไม่สบายใจกับสิ่งที่สาวสวยดาวมหาลัยพูดออกมา
ใจหนึ่งเขาไม่อยากเชื่อเพราะไม่เคยเห็นลัคณาควงผู้ชาย ในสายตาของเขาหล่อนเป็นนักศึกษาสาวที่เรียบร้อยอย่างผ้าพับไว้และไม่เคยแสดงออกซึ่งท่าทียั่วยวนใครแม้แต่เขาเองอยากจับมือหล่อนยังสงวนท่าทีและไว้เนื้อไว้ตัวจนเขาแทบจะสลัดความสงสัยในแง่ร้ายเกี่ยวกับตัวหล่อนออกไปจนหมด
แต่ถ้าเกิดว่าสิ่งที่พิมพ์พิณพูดมาเป็นความจริงล่ะ ชายหนุ่มชักไม่แน่ใจ ทว่าสิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือเดินตามรุ่นพี่ไปยังท่าเพื่อลงเรืออีกลำ มันเป็นเรือของรีสอร์ทที่จัดไว้สำหรับล่องแล่นเพื่อชมธรรมชาติและวิวทิวทัศน์ในเขื่อน น้ำเป็นสีน้ำตาลอมเขียวและปราศจากคลื่นแรงอันเป็นธรรมชาติของน้ำที่ถูกกักเก็บไว้ ขณะที่เรือแล่นไปลัคณาซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ จอ
