บทที่ 8 อกหัก
1147 คำ
หลายเดือนมานี้หัวใจช่างเรียกหา อลินแอบมาที่โรงพยาบาลแม้จะสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มาก่อความน่ารำคาญอะไรให้กับคุณหมออีก แต่ใจมันก็ร่ำร้องจะมาหาให้ได้
“รอบนี้มีข้ออ้างอะไรล่ะ” หมอแผ่นดินกอดอกถาม ทำเอาคนถูกถามทำหน้าเลิ่กลั่ก ที่ผ่านมามีข้ออ้างหลายอย่างที่ถูกใช้เพื่อจะได้มาเจอเขาอีก แต่นานไปข้ออ้างก็จะหมดให้ได้
“เอ่อ...”
“หึ แต่วันนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่อยากพูดอะไรไม่ดี” เขาเดินหนีทำให้คนตัวเล็กรีบสาวเท้าเดินตาม ใบหน้าของเขาดูผ่อนคลายจริง ๆ บ่งบอกว่ามีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้น
“คือ...มีอะไรดี ๆ เหรอคะ” ถามน้ำเสียงสดใสเช่นเดียวกัน แม้นว่าเขาจะทำทีเมินเฉยกับเธอตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าที่ผ่านมาเขาก็ตอบและคุยกับเธอเหมือนคนรู้จักกันคนหนึ่ง
“คุณแพตตี้” ว่าเสียงสดใส ซึ่งชื่อนี้ทำเอาอลินหน้าหดเหลือสองนิ้วในทันที
“ทำไมเหรอคะ” เสียงสลดลงด้วยความรู้สึกเสียใจ คราวก่อนเขาก็บอกว่าเธอคนนั้นคลอดลูกแล้ว แล้วคราวนี้มีเรื่องอะไรทำไมเขาถึงมีสีหน้ายิ้มแย้มขนาดนี้
“คุณแพตตี้กำลังจะหย่า”
“หะห๊า...” ริมฝีปากบางอ้าค้างกลางอากาศ หัวใจดวงน้อยหล่นตุบลงสู่พื้น เขาดีใจเพราะเธอคนนั้นหย่าแล้วงั้นหรือ
“หึ ดีใจชะมัด”
“แต่...เธอมีลูกแล้วนะคะ” พยายามยกเหตุผลเผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ ทว่า
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ทำไม...ผู้หญิงมีลูกแล้วมันไม่ดีตรงไหน” เขาหยุดเดินก่อนจะหันมาพูดกับเด็กสาว คำพูดของเขาทำเอาเธอน้ำตาคลอเบ้า ขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่เลือกเธอ
“กะก็ แค่...”
“อลิน เธอควรกลับไปตั้งใจเรียน ไหนบอกว่าเราจะเป็นพี่น้องกันไง เธอทำให้ฉันอึดอัดนะ” ว่าเสร็จก็สาวเท้าเดินหนีเธอไปเลย อลินก้าวขาไม่ออก แบบนี้ไม่ดีเลย หากว่าเขาลงเอยกัน...เท่ากับว่าสิ่งที่เพ้อฝันมาตลอดพังลงในพริบตาเดียว
...อลินนั่งซึมอยู่ภายในห้องคนเดียว บานประตูห้องที่ถูกเปิดออกไม่ได้ทำให้เธอหันไปมอง เป็นมารดาเองที่เดินเข้ามาหา
“อลิน...ทำไมยังไม่เก็บชั้นหนังสืออีก เดี๋ยวแม่บ้านมาเก็บก็บ่นหาของไม่เจออีก” คนเป็นแม่เข้ามาก็บ่นในทันที ทว่าพอเห็นอลินไม่โต้กลับจึงเดินอ้อมเตียงนอนมามองหน้าลูกสาว
“คุณแม่...ฮึก ฮืออ~” ร่างบางโผเข้ากอดคนเป็นแม่ ร้องห่มร้องไห้กับการอกหักจากคนเดิมซ้ำ ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยให้ความสนใจหรือให้ความหวังเธอเลย
“โธ่ อกหักมาเหรอลูก”
“ฮึก นะหนูแค่...เสียใจ” ร่างเล็กสั่นเทา ไม่คิดว่าจะต้องมานั่งอิจฉาผู้หญิงคนนั้น แม้จะแต่งงานมีลูกแล้วแต่เขาคนนั้นยังรักและหวังอยากคบหาด้วย ไม่รู้ว่าตัวเองผิดตรงไหนเสียด้วยซ้ำ
“ใครล่ะมาหักอกลูกแม่ อย่าบอกนะว่าคุณหมอคนนั้น” ผละอ้อมกอดออกถามลูกสาวด้วยความสงสัย เพราะรู้มาจากพ่อของลูกว่าลูกสาวไปตกหลุมรักใคร ก่อนที่อลินจะยอมรับ พยักหน้าเบา ๆ ให้กับคนเป็นแม่
...เห็นอย่างนั้นก็ดีใจ เธอเห็นด้วยกับสามีที่อายุของทั้งคู่ห่างกันมาก ดีใจที่ลูกสาวอกหัก อกหักก็ยังดีกว่ารักไม่เป็น
“แม่ว่ามันก็เป็นธรรมดาของชีวิตนะ เราตัดใจได้หลังจากนั้นก็อาจจะมีคนมาชอบมารักเรานะลูก” ส่ายหน้าเบา ๆ แม่ไม่เข้าใจเธอเลย
“ก็หนูชอบเขานี่”
“อลิน...”
“แม่ไม่เข้าใจหนูเลย อึก แม่กับพ่อก็เอาแต่พูดว่าหนูอายุยังน้อย แม่ไม่เข้าใจเลย” คนเป็นแม่ถอนหายใจพรืดใหญ่
“ก็ลูกยังเด็กอลิน เกิดโดนหลอกมาจะทำยังไง”
“ไม่มีใครหลอกหนูได้หรอก อึก แม่ไม่รู้จักหนูเสียด้วยซ้ำ วัน ๆ เอาแต่สนใจพี่ลัน อ้อ...แล้วยังไงต่อเหรอคะ พี่ลันไปแข่งอะไรได้รางวัลมาอีก แม่โพสต์รูปพี่ลันลงเฟซบุ๊กหรือยังคะ”
“ลิน ก็พี่เขาชนะแม่ก็ต้องชื่นชมเป็นธรรมดา” อลินเบือนหน้าหนี น้อยใจทุก ๆ อย่าง
“งั้นแม่ก็ไม่ต้องมายุ่งกับหนู”
“อลิน” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น เห็นอย่างนั้นคนเป็นแม่ก็ยอมถอยไปก่อน ตอนนี้อลินกำลังโมโห เลือดวัยรุ่นคงร้อนมาก ๆ เดี๋ยวจะพลอยทำให้ทุกอย่างแย่ไปกันใหญ่...
อลินเอาแต่เงียบมาหลายวัน จนคนเป็นพ่อเป็นแม่อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ ทั้งงานทั้งเรื่องที่บ้านทำเอาคนเป็นพ่อหัวหมุน
“ลิน...” เสียงทุ้มลึกทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมอง อลินไม่อยากมองพ่อตัวเองสักเท่าไร คนเป็นพ่อหย่อนสะโพกลงนั่งข้าง ๆ ที่ปลายเตียงนอนของลูกสาว
“พ่อมาคุยเรื่องเรียน” คราวนี้เธอหันมามอง อลินกลืนน้ำลายลงคอไม่รู้ว่าพ่อจะมาไม้ไหนกันแน่ “ที่ลูกบอกอยากเรียนนิติฯ พ่อไม่ห้ามแล้วนะ”
“อึก จริงเหรอคะ” ว่าเสียงอ่อน รู้สึกแปลกใจเพราะก่อนหน้านี้คนเป็นพ่อขัดหัวชนฝาไม่อยากให้เธอเรียน ถ้าเรียนก็หาเงินเรียนเอง แต่คราวนี้กลับเปลี่ยนใจ
“จริงสิ แลกกับการที่ลูกกลับมาสดใส โอเคไหม” เธอรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตา ส่ายหน้าเบา ๆ เพราะทำไม่ได้หรอก
“หนูรักเขา” ว่าทั้งน้ำตา พักหลังพยายามไม่ไปหาแต่ก็อดไม่ได้ ทว่าพี่ภัสสรก็บอกว่าช่วงนี้คุณหมอออกเวรบ่อยเพื่อไปหาคุณแพตตี้
“อลิน เดี๋ยวหนูโตกว่านี้จะเข้าใจเอง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เอาแต่นั่งซึมแบบนี้มันไม่ดีนะ”
“อึก คุณพ่อไม่เข้าใจหนู”
“ทำไมพ่อจะไม่เข้าใจ พ่ออายุปูนนี้กว่าจะลงเอยกับแม่หนู มันไม่ใช่ง่าย ๆ นะ เชื่อพ่อเถอะ แล้วความรักมันก็ไม่จำเป็นต้องครอบครองเสมอไปนะ หนูต้องยินดีกับคนอื่นให้มาก ๆ ถ้าเขารักคนอื่น ก็ยินดีกับเขาจะไม่ดีกว่าเหรอ”
“ฮึก...ฮือ~” เบ้หน้าพร้อมกับร้องไห้ออกมาเสียงดัง เด็กสาวพยักหน้ารับ เธอก็รู้สึกดีไปกับเขาจริง ๆ วันที่เห็นเขาดีใจ แต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่ปนไปกับความมัวหมองในจิตใจ
สุดท้ายแล้วก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะรักเขาข้างเดียวนี่
- ผู้เขียน
