หลังจากวันนั้นมันก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยสักอย่าง มีแค่บางครั้งที่เขากลับห้อง หากเกิดอารมณ์ก็เข้าหา และลงเอยด้วยการที่เธอยอม หวังว่าเขาจะรักและพึงพอใจในสิ่งที่มอบให้ ถวายให้ทั้งตัว ทั้งใจ แต่เขาก็ไม่ไยดีเช่นเดิม
“จะสอบอยู่แล้ว มีเรื่องให้คิดหรือไง” เสียงทุ้มของคนเป็นพ่อทำให้อลินหันไปมอง หากว่าพ่อแม่ติวหนังสือให้สักหน่อย ก็คงไม่ต้องนั่งเครียดอยู่อย่างนี้
“ก็...ยังเตรียมตัวได้ไม่ดีเท่าไรค่ะ แต่หนูก็จะสอบให้ได้ ถ้าปีนี้ไม่ได้ปีหน้าก็ต้องได้” ได้ยินอย่างนั้นก็ทำได้แค่พยักหน้ารับเบา ๆ ลูกสาวเอาแต่ใจยังไงก็อย่างนั้น
“แล้วไอ้หมอนั่น มันทำอะไรลูกหรือเปล่า หือ...” เฝ้าถามลูกเสมอ อยากให้ลูกสาวถอนหมั้นเต็มทน
“ไม่ค่ะ ไม่ได้ทำอะไร” ว่าเสร็จก็กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ คนเป็นพ่อก็จ้องแต่จะเอาคู่หมั้นของเธอเข้าคุก อลินไม่อยากบอกว่าเขาเอาเปรียบเธอหนักมากแค่ไหน เด็กสาวรักเขามาก
“อลิน อย่าให้พ่อต้องบังคับ”
