EP2 : 1/3
1075 คำ
วันต่อมา
"พี่น้ำขิง น้ำอุ่นตื่นเต้นจังเลย" เสียงของน้องสาวฉันเอง เธอดูตื่นเต้นกับการเปิดเรียนวันแรก
"ฮ่าๆ แรกๆพี่ก็แบบน้ำอุ่นแหละ ตื่นเต้นอยากไปเรียน ตอนนี้นะ ขี้เกียจละ ฮ่าๆ" ฉันตอบน้ำอุ่นจบก็ก้มหน้าลงกินโจ๊กคำสุดท้าย
"คิกๆ แต่น้ำอุ่นมีเป้าหมาย" น้ำอุ่นพูดไปยิ้มไป ท่าทางดูมีความสุขมากเป็นพิเศษ ขนาดกินโจ๊กน้ำอุ่นยังยิ้มเลย
"เป้าหมาย เป้าหมายอะไรเหรอ"
"ไม่บอกหรอก คิกๆ"
"อิ่มยัง อิ่มแล้วจะได้ไป"
"อิ่มแล้ว ไปสิ อยากเจอเป้าหมายจะแย่" เป้าหมายอะไรวะเนี่ย ฉันงง (ถ้าทุกคนก็งง ไปอ่านเรื่องของน้ำอุ่นจ้า ฮ่าๆ)
ฉันพาน้ำอุ่นไปมหาวิทยาลัย ระหว่างทาง ฉันเห็นน้ำอุ่นเอาแต่นั่งยิ้มกับโทรศัพท์ ถามไปเธอก็ไม่ยอมบอก
~LINE~
-ARM-
ARM : ถึงม.ยังเมีย
NAMKHING : เพิ่งถึง
ARM : ส่งสติ๊กเกอร์ โอเค
ฉันปิดแอพลิเคชั่นไลน์ แล้วเดินไปส่งน้ำอุ่นที่คณะวิศวะ น้ำอุ่นเลือกที่จะเรียนคณะนี้เพราะอะไรก็ไม่รู้ ฉันเคยถาม น้ำอุ่นก็ไม่ยอมตอบ
"พี่น้ำขิง น้ำอุ่นตื่นเต้น" น้ำอุ่นหันมามองหน้าฉันแววตาบ่งบอกถึงความรู้สึกได้โดยที่เธอไม่จำเป็นต้องบอก
"อะไรของน้ำอุ่นเนี่ย ฮ่าๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ ฮึบ" น้ำอุ่นทำตามที่ฉันบอกอย่างว่าง่าย เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆปล่อยลมหายใจออกมา
"ฮึบ ไฟท์ติ้งงง" นิ้วเรียวยกขึ้นมาสองนิ้วคือนิ้วชี้และนิ้วกลาง ใบหน้ายิ้มแฉ่งอย่างสดใส น้ำอุ่นเป็นเด็กน่ารักสดใส เหมือนเธอเกิดมาเพื่อร่าเริง เธอดูไม่เครียดกับอะไรสักเรื่อง ฮ่าๆ
"ดีมาก พี่ไปก่อนนะ" ฉันจับไหล่น้ำอุ่นไว้แล้วส่งยิ้มให้
"โอเคค่ะ" น้ำอุ่นพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปด้านใน
ฉันส่งน้ำอุ่นเสร็จ ก็หมุนตัวหันหลังจะเดินกลับไปตึกบริหาร ก็เจอกับอาร์มเข้า
"อ้าวเมีย" อาร์มเอ่ยทักฉันขึ้นมา แต่คำทักทายของ ทำให้คนแถวนั้นหันมามอง
"นายเลิกเรียกฉันแบบนี้ได้ไหม"
"ไม่ได้อะ" เออตอบตรงดีนิ-*-
"ฉันชื่อน้ำขิง"
"รู้แล้ว บอกทำไมอะ" เขาเลิกคิ้วขึ้นอีกทั้งยังยกมือขึ้นเกาหัวไปด้วย จะงงอะไรขนาดนั้นอะ
"ก็เรียกว่าน้ำขิงสิ จะเรียกเมียทำไม"
"ไม่เอาอะ จะเรียกเมีย"
"เรียกน้ำขิงสิโว๊ยยย" ฉันเสียงดังขึ้นมา อยากจะทึ้งหัวตัวเองจริงๆ ทำไมไอ้บ้านี่ดื้อด้านขนาดนี้นะ
"พี่ครับๆ นี่เมียผมครับ / น้องๆนี่เมียพี่ / มึงๆ นี่เมียกูเว้ย"
"เฮ้ย ไอ้บ้า พูดอะไรเนี่ย" ฉันอยากข่วนหน้านายนั่นมากๆ เขาเล่นเดินบอกทุกคนว่าฉันเป็นเมียเขา
"ก็บอกทุกคนว่าเธอเป็นเมียไง" เขาทำเป็นตีหน้าซื่อ
"เฮ้ออ ไปก่อนนะ" ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องหนีอะ อยู่ต่อไม่ได้แล้ว ฉันอาย...
"เดี๋ยวสิ มาตึกวิศวะทำไม คิดถึงผัวเหรอ" เขาเดินตามฉันมาจับแขนฉันไว้แล้วเอ่ยถาม
"หลงตัวเองชะมัด" ฉันกรอกตามองบน คิดได้ไงว่าฉันคิดถึงเขาเนี่ย
"นี่ยอมรับว่าฉันเป็นผัวแล้วเหรอ ฮ่าๆ"
"เบื่อจะเถียงกับนายจริงๆ ฉันมาส่งน้อง"
"ผู้หญิงหรือผู้ชายอะ"
"ผู้หญิง ชื่อน้ำอุ่น เธอเพิ่งเข้า ยังไงก็ฝากดูด้วยแล้วกัน" จะฝากได้หรือเปล่าเหอะ คนอย่างนายนี่ไว้ใจได้มากขนาดไหนก็ยังไม่รู้
"จะดูแลน้องเมียอย่างดีเลยครับผม"
"ดีมากค่ะ เดี๋ยวซื้ออาหารเม็ดมาฝากนะ"
"คนนะครับ ไม่ใช่ปลา" ฉันหมายถึงหมาย่ะ -*-
ฉันเดินหนีออกมาเลย เซ็งกับนายนั่นมาก ฉันเดินตรงมาที่โต๊ะประจำของพวกฉัน เห็นเอแคร์นั่งอยู่คนเดียว
"ชะนี คิดถึงจังเลย" เสียงเอแคร์ที่เอ่ยทักฉัน แต่คำทักทายของเอแคร์ทำให้ฉันต้องมองบน
"สะตอ! เมื่อคืนเพิ่งเที่ยวด้วยกัน แล้วโบว์ล่ะ"
"นู่น มานู่นแล้ว ว้าว มากับหนุ่มฮอตด้วย"
โบว์เดินตรงมาทางพวกเรา มีหนุ่มหล่อเดินคู่มาด้วย เอแคร์กระดี๊กระด๊า น่าหมั่นไส้มาก
ผู้ชายคนนั้นชื่อไกด์นี่เอง พวกฉันซักถามโบว์ โบว์ก็เลยเล่าให้ฟังทั้งหมด แฟนเก่าโบว์นี่มันเลวจริงๆ
"แล้วแก2คนเมื่อคืนไปเที่ยวกันเป็นไงมั่ง ฉันโทรหาไม่รับสายเลยนะน้ำขิง" โบว์ถามขึ้นมา ฉันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก็ออกอาการเบื่อหน่าย
"ไม่สนุกเลย ฉันล่ะเซ็งนายหน้าปลาดุกนั่นมาก ที่ไม่ได้รับสายเพราะไอ้บ้านี่แหละ" จะว่าเป็นเพราะอาร์มก็ไม่เชิง เป็นเพราะพีสิถึงจะถูก
"หน้าปลาดุกบ้านแกสิ นั่นหนึ่งในHD เลยนะ" เอแคร์เอ่ยขึ้นมา
"ใครอะ ว่าแต่แกยัยเอแคร์ ทำไมรู้จักนี้ดีจัง ฉันไม่เห็นรู้มาก่อนเลย"
"ใช่ ฉันก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ" ฉันพูดต่อจากโบว์ H.D. อะไรวะ ฉันไม่รู้จัก
"โอ๊ยย แกไปมุดหัวอยู่ไหนมา HD หล่อทะลุจอ ทางเพจมหาลัยตั้งชื่อนี้ให้ ในแก๊งก็มี ไกด์ คิม เจมส์ และอาร์ม อาร์มนี่คือคนที่น้ำขิงด่าว่าหน้าปลาดุกนั่นแหละ อาร์มนี่เดือนมหาวิทยาลัยเลยนะยะ" เอแคร์อธิบายยาวเหยียด
"แล้วแกไปมีปัญหาอะไรกับอาร์มเหรอ" โบว์หันมาถามฉัน
"ก็ฉันจะโดนลวนลาม นายนั่นช่วยไว้ แล้วนายนั่นก็บังคับให้ฉันเป็นแฟนปลอมๆ ของเขา เพื่อให้ฉันไปกันสาวๆ ของเขา"
"ดีจะตาย ได้อยู่ใกล้ชิดหนุ่มหล่อสุดฮอตแบบนั้น" เอแคร์เอ่ยขึ้น
"ดีกับผีสิ" อยากจะยกให้เลย ไม่เห็นจะอยากอยู่ใกล้ชิดด้วยเลยสักนิด
"เอ๊า จริงๆนะยะ มีแต่คนอยากใกล้ชิดหนุ่มๆแก๊งนั้น ฉันล่ะอิจฉาแก2คนจริงจริ๊ง"
"มาๆ พวกเรามาเล่าชีวิตช่วงปิดเทอมกัน" โบว์คงเห็นหน้าที่สุดแสนจะเบื่อโลกของฉัน เธอถึงได้เปลี่ยนเรื่อง ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่อยากจะคิดเรื่องเมื่อคืนแล้ว
พวกเราเริ่มเล่าทีละคน เรานั่งคุยกันจะกระทั่งพี่ๆปี4 มาเรียกเข้าประชุม
- ผู้เขียน
