EP3
1554 คำ
"ไงวะมึง กูเห็นรถมึงไปที่คณะบริหาร" ไอ้เจมส์เอ่ยทักเมื่อผมเดินเข้าห้อง
"ไปทำไรวะ" ไอ้ไกด์ถามต่อ
"ส่งน้ำขิง" ผมตอบเสียงเรียบ
"น้ำขิง ดาวคณะบริหารอะนะ" ไอ้ไกด์ถามกลับมาอีกครั้ง
"เออ คนนั้นแหละ"
"เหยดด ไปส่งทำไมวะ" ไอ้เจมส์ถามอีก สีหน้าท่าทางดูเสือกเหลือเกินครับเพื่อน -_-
"เมียปลอมๆ"
"แปลว่าไรวะ" ไอ้เจมส์นี่ถามไม่เลิก มันย่นคิ้วทำหน้างง
"เสือก" จบนะพวกมึง
"ฮึ" คราวนี้เสียงไอ้คิม ไอ้นี่ก็เงียบเกิ๊น น้องน้ำอุ่นชอบไรมันวะเนี่ย
"กูก็นึกว่ามึงไม่มา" ผมพูดกับไอ้คิม มันก็ยักไหล่ใส่ อาจารย์เข้าห้องมาพอดี พวกผมก็นั่งเรียนกันไป
NAMKHING TALK
ฉันนั่งเรียนกัน จนตอนนี้ก็พักเที่ยง พวกเรามากินข้าวที่โรงอาหารกัน พลางคุยเรื่องโบว์กับไกด์ไปด้วย
"แกด้วยน้ำขิง กะอาร์มนี่ยังไงคะ" โบว์หันมาถามฉัน
"อะไร ไม่มีอะไรย่ะ กินไปสิข้าวอะ" ฉันทำเป็นดุกลบเกลื่อน
ที่ต้องทำกลบเกลื่อน เพราะกลัวว่าตัวเองจะแสดงท่าทางเขินอายออกมา
"ตายละ ชะนีน้อยของฉันทั้ง2 มีหนุ่มสุดฮอตมาตามประกบ อิจฉาแก2คนจริงๆ"
"แกมีสามีละปะ จะอิจฉาเพื่อ?" โบว์ถามเอแคร์
"กินข้าวไปเลยย่ะชะนี"
"โบว์ บอยขอนั่งด้วยคนสิ" เสียงของบอยแฟนเก่าโบว์ ฉันล่ะเกลียดนักเชียว มาหักหลังเพื่อนฉันได้ไง
"ไม่ได้ ไปนั่งที่อื่น" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
"ไม่ได้ถามเธอ ฉันถามโบว์" จึก!! ฉันเสือกสินะ
"ได้สิ นั่งเลย" โบว์ตกลงซะงั้น
แต่พอบอยนั่งลง โบว์ก็ลุกขึ้น ฉันและเอแคร์ก็ลุกตาม พวกเราพากันเดินออกจากโรงอาหาร และตรงขึ้นห้องเรียน
"ฉันก็งง ทำไมแกให้นั่ง"
"เออชะนี ฉันเกือบจะด่าแกแล้วเชียว"
"ฮ่าๆ ฉันก็พูดดีด้วยไปงั้นแหละย่ะ" โบว์ตอบกลับมา
~LINE~
-NAMAUN-
NAMAUN : พี่น้ำขิง วันนี้น้ำอุ่นไปเดินห้างกับแพรวนะ พี่น้ำขิงกลับไปเลย ไม่ต้องรอ
NAMKHING : อย่ากลับดึกนะ
NAMAUN : ค่าคุณพี่
ฉันปิดแอปพลิเคชั่นไลน์ และนั่งเรียนต่อ จนเรียนเสร็จ
ฉันและโบว์เดินลงมาที่โต๊ะประจำ เห็นอาร์มและเพื่อนๆเขานั่งอยู่ คงมาเป็นเพื่อนไกด์มั้ง
เอแคร์เห็นไกด์ก็ตามเดิม ออดอ้อนซะน่าหมั่นไส้ พวกเราก็กล่าวทักทายกันปกติ
"ปะเมีย กลับบ้าน" อาร์มพูดพร้อมมาจับมือฉัน
"เมียพ่องงง" ฉันตอบกลับไป ฮ่าๆ
"ไม่ใช่เมียพ่อ แต่เมียผมครับ เชิญกลับครับเมีย" อาร์มดึงฉันให้เดินตามไป
"กลับก่อนนะทุกคน" ฉันหันมาตะโกนบอกทุกคน
"นี่นาย ปล่อยมือได้แล้ว" ฉันพยายามแกะมือของเขาออก
"เมื่อคืนยังทำมากกว่าจับมือเลย" หน้าฉันร้อนผ่าว ตอนนี้ต้องแดงมากแน่ๆ
"นายพูดอะไรเนี่ย"
"เขินฉันเหรอ ฮ่าๆ" ฉันไม่ตอบ และเดินตามเขาขึ้นรถ
รถยนต์ขับเคลื่อนออกจากมหาวิทยาลัย แต่เอ๊ะ มันไม่ใช่ทางกลับคอนโดฉัน
"ไปไหน"
"คอนโดฉันไง" ไปคอนโดอาร์มอีกแล้วเหรอ ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาเลย
"ไปเพื่อ?"
"กันสาวๆไงเมีย"
"แต่น้ำอุ่นรอกินข้าวนะ" เอายัยน้ำอุ่นมาอ้างก็แล้วกัน
"น้ำอุ่นไปห้างกับแพรว น้ำอุ่นมาบอกฉันแล้ว" น้ำอุ่นเอ๊ย จะบอกทำไมเนี่ย!
"ปะ ลง ถึงแล้ว" ฉันก็จำใจลงจากรถ เดินตามเขาขึ้นห้องไป ระหว่างที่เดินฉันก็ได้ยินเขาโทรสั่งอาหารญี่ปุ่นมา
"ตามสบายนะน้ำขิง" เสียงอาร์มบอกฉัน
"งั้นฉันไม่เกรงใจนะ"
ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องนอน เปิดแอร์ ห่มผ้า แล้วล้มตัวลงนอนหลับทันที
ARM TALK
นั่นแหละครับ พอผมบอกตามสบาย เธอก็เดินเข้าห้องนอน นอนเลย คิดจะกลัวผู้ชายบ้างไหมเนี่ย
1ช.ม.ผ่านไป
เริ่มจะเย็นมากแล้ว ผมเลยเดินเข้าห้องจะไปปลุกน้ำขิง ผมขึ้นเตียงไปนั่งข้างๆเธอ
มองหน้าเธอด้วยความหลงใหล สวยจัง หน้าใสๆ ผิวขาวๆ ปากอมชมพู
ผมไล่มองใบหน้าจนเลื่อนลงมาถึงหน้าอก ฉีกเสื้อทิ้งซะดีไหม ฟิตจนกระดุมแทบกระเด็นออกมา นั่งมองไปก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เป็นอะไรที่ฟินมาก
'ขอสัมผัสอีกทีนะเมียจ๋า' ผมปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธอออกจนครบทุกเม็ด เธอยังไม่ตื่นเลยครับ
ผมสอดมือเข้าไปในบรา สัมผัสกับเต้าสวยๆ ไม่ไหวแล้วว่ะ ขอลงลิ้นหน่อยเถอะ
ผมดึงบราลง เผยให้เห็นยอดอกของเธอ ผมค่อยๆเอาลิ้นเลียยอดอก อื้มม ฟินฉิบหาย
เหมือนเธอจะเริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ ผมเลยหยุดการกระทำ เธอลืมตามองผมตาแป๋ว
"ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ เมียจ๋า" ผมเอ่ยถามเธอ
"ถ้าไม่ตื่นจะลืมตาหรอ ถามโง่ๆ" จับว่าที่เมียโยนลงหน้าต่างซะดีไหม -*-
"ขอเลียอีกทีนะ"
"เลียอะไรของนาย" น้ำขิงย่นคิ้วเข้าหากัน ถามออกมาด้วยความงง
ผมไม่ตอบอะไร แล้วงับยอดอกเธอ ดูดซะเลย น้ำขิงเอามือดันหน้าผมออก แต่ผมไม่ยอม
"เฮ้ยย นี่ไอ้บ้า นายแอบดูดนมฉันเหรอ" น้ำขิงจิกหัวผมแล้วออกแรงดึงขึ้นมา เส้นผมหลุดเป็นกำแน่ๆ
"เปล่าจ้ะ ตอนแรกแค่แอบเลียหัว แต่ดูด เพิ่งดูดต่อหน้าเมื่อกี้เลยจ้ะ นมเมียหวานมาก ผัวติดใจ ขออีกที"
"ได้สิ ให้ดูดอีกสิบนาทีเลย"
"จริงอะ" ถามเพื่อความชัวร์ ให้ง่ายๆ แบบนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ
"จริง แต่ฉันจะไม่มาให้นายเห็นหน้าอีก" พ่างงงง หุบยิ้มแทบไม่ทัน
"โธ่ เมียจ๋า ผัวก็แค่อยากกินนม"
"เมียปลอมๆ อย่าลืมสถานะนี้สิ"
"แล้วถ้าอยากให้เป็นเมียจริงๆล่ะ"
"..." น้ำขิงมองหน้าผมนิ่งๆ เดาไม่ออกเลยว่าเธอกำลังรู้สึกอะไร หรือคิดอะไรอยู่
"เอ่อ ไปกินข้าวกันเนอะ เดี๋ยวผัวอุ่นให้" ผมเห็นน้ำขิงเงียบไป ผมเลยชวนไปกินข้าวแล้วลุกออกจากตัวน้ำขิง
ผมจัดการอุ่นอาหารญี่ปุ่นให้เธอ เธอนั่งเคี้ยวตุ้ยๆ กินไปคุยไป พูดนู่นพูดนี่ ผมไม่คิดเลยนะครับ ว่าผมจะได้ใกล้ชิดกับเธอขนาดนี้
~ปู้ดดดดดด~ เสียงตด! น้ำขิง!!!
"น้ำขิง นี่เธอ" ผมเอ่ยขึ้นหลังได้ยินเสียงตด น้ำขิงก็ทำตาโตใส่ คงตกใจที่ตัวเองตด หมดแล้วความฟิน -..-
"ไปขี้ก่อนนะ" เธอตอบกลับมาแล้วรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ
นี่ผมต้องดีใจใช่ไหม ที่ได้ใกล้ชิดจนได้ยินเสียงตดเธอเนี่ย =..=
น้ำขิงเข้าห้องน้ำเสร็จ ก็ออกมานั่งหน้ามุ่ยที่โซฟา ผมก็เดินมานั่งข้างๆเธอ
"เป็นอะไรหื้ม" ผมเอ่ยถามขึ้นมา
เธอไม่ตอบอะไร แต่ล้มตัวนอนตักผม ถึงผมจะตกใจที่อยู่ๆ มานอนตักผมแบบนี้แต่ผมก็ประคองหัวเธอให้หนุนนอนดีๆ อีกทั้งยังเอามือลูบหัวเธอไปด้วย
"มานอนตักผัว อาการไหนเนี่ย"
"ขอนอนตักหน่อย เมื่อกี้ขี้มา หมดแรง" เกือบละ เกือบฟินที่มานอนตักละ จะพูดถึงขี้ทำไม!
ยิ่งเธอเป็นแบบนี้ ผมยิ่งหลงรักเธอ ได้เห็นมุมบ้าๆบอๆของเธอ ได้อยู่ใกล้ๆเธอ เธอเป็นตัวของตัวเอง น่ารักที่สุด
20.50น.
~ออด ออด~ เสียงออดดังขึ้น ถ้าให้เดาก็แองจี้แน่ๆ
น้ำขิงสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมา เช็ดน้ำลายตัวเอง แล้วมองไปที่ประตู
"ใครมา"
"เหมือนเดิมมั้ง" ผมลุกขึ้นและไปเปิดประตู
"ที่รักขาา แองจี้คิดถึง" แองจี้จะเข้ามากอดผม
"ผัวข้าใครอย่าแตะ" น้ำขิงชนแองจี้กระเด็น แล้วเดินเข้ามากอดผมแทน
"กรี๊ด ยัยกระดาน แกอีกแล้วเหรอ"
"เออสิ ก็ผัวเมียกัน อยู่ด้วยกัน แปลกตรงไหน" เธอซบที่อกผม ดีๆ ซบนานๆ ผมชอบ ผมลูบหัวน้ำขิงอย่างอ่อนโยน
"ที่รักขา แองจี้ไม่ยอมนะคะ" แองจี้หันมาบอกผม
"ไม่ยอมก็ต้องยอม กลับไปได้แล้วยัยวอก" น้ำขิงหันไปแว้ดใส่แองจี้
"แกว่าใครวอกยะ"
"ว่าเธอไง หน้าวอกอย่างกับผี ไปชิ่วๆ จะสวีทกับผัว"
"ฉันไม่ไป" แองจี้ตะคอกใส่น้ำขิง น้ำขิงก็เลยปล่อยกอดผม
"ไม่ไปฉันตบนะ" น้ำขิงง้างมือจะตบ
"กรี๊ดด ฝากไว้ก่อนเถอะ อีบ้า" แองจี้พูดจบก็ออกจากห้องไป
"ฟู่วว เด็กนายนี่สุดยอดจริงๆ"
"ลูกเพื่อนแม่ฉันอะ แม่ฉันจะให้แต่งงานกัน แต่ฉันไม่แต่งแน่นอน"
"นายกล้าขัดแม่เหรอ" น้ำขิงเดินกลับไปที่โซฟา ผมก็เดินตามไปติดๆ
"ถ้าไม่กล้าจะเรียกเธอว่าเมียต่อหน้าแองจี้เหรอ"
"เออว่ะ ปะ ไปส่งหน่อย ง่วงแล้ว"
"ครับผม"
- ผู้เขียน
