1.โดนพ่อเพื่อนเอาจนท้อง : ฝึกงานบริษัทพ่อเพื่อน
884 คำ
"ฮัลโหลพี่คิน พรุ่งนี้แพรวไปฝึกงานที่บริษัทพ่อน้ำนะคะ แพรวไปสมัครฝึกที่บริษัทพี่คินแล้ว แต่ว่าแพรวสอบไม่ติด"
แพรวโทรคุยกับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
(ดูแลตัวเองดีๆนะ พี่ขอโทษแพรวด้วยนะที่ไม่สามารถช่วยให้แพรวมาฝึกงานในบริษัทได้ พี่ไม่อยากให้เสียระบบ แพรวเข้าใจพี่นะครับ)
"เข้าใจค่ะ แพรวฝากน้ำด้วยนะคะ น้ำเพื่อนแพรวสอบติดตำแหน่งเลขาของพี่คิน"
(อ้าว น้ำติดหรอ ได้ๆ เดี๋ยวพี่จะช่วยดูเพื่อนเรานะไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนเราน่ะก็ดูแลตัวเองดีๆตั้งใจฝึกเอาความรู้กลับมาให้ได้มากที่สุดนะครับ)
"รับทราบครับคุณแฟน คิคิ พี่คินพูดเหมือนคนแก่เลยอ่า แพรวโตแล้วนะ แพรวต้องคิดถึงพี่คินมากแน่ๆเลยค่ะ ยิ่งช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยอยากงอแงจังเลยค่ะ"
แพรวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
(ไม่เอาไม่น้อยใจนะครับ ช่วงนี้พี่งานยุ่งจริงๆไว้แพรวฝึกงานจบพี่จะชดเชยให้เยอะๆเลย เดี๋ยวพี่เคลียร์งานแล้วพาไปเที่ยวยุโรปสัก2อาทิตย์ดีไหมครับ)
คินเสนอทริปยุโรปออกมาเพื่อเอาใจแฟนสาว ช่วงนี้เขาแทบไม่มีเวลาไปเจอแพรวเลยแล้วนี่น้องต้องไปฝึกงานอีก3เดือนที่ต้องห่างกัน คินรู้สึกผิดไม่น้อย
"พี่คินพูดแล้วน้าา แพรวจะรอนะคะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะพี่คินเดี๋ยวแพรวขอไปเตรียมตัวเก็บเสื้อผ้าก่อน แพรวจองตั๋วไปน่านไฟต์5ทุ่ม เดี๋ยวจะไม่ทัน"
บริษัทของครอบครัวน้ำอยู่ที่จังหวัดน่าน ทำให้แพรวต้องเดินทางไปใช้ชีวิตอยู่ที่นู่นเป็นเวลา3เดือน แต่เธอยังโชคดีที่เพื่อนสนิทฝากเธอไว้กับพ่อตัวเองที่เป็นประธานบริษัทแล้ว เธอจึงมีที่ซุกหัวนอนเป็นคฤหาสน์ใหญ่แห่งเมืองน่านบ้านเพื่อนรักเธอนั่นเอง
(ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ)
"ค่าา รักนะคะพี่คิน"
(ครับ)
หลังจากที่แพรววางสายจากแฟนหนุ่ม น้ำเพื่อนสนิทก็เข้ามาในห้องเธอทันที น้ำอาสามาช่วยเธอเก็บของและจะพาเธอไปส่งที่สนามบินคืนนี้
"แหมมม คุยกันซะหวานมดขึ้นห้องเลยนะมึง ไหนมึงบอกพี่คินไม่ค่อยสนใจมึงไงกูได้ยินนะ แหนะๆๆ"
น้ำแซวเพื่อนรักออกมาด้วยสีหน้าล้อๆ เธอได้ยินบทสนทนาของเพื่อนสนิทกับแฟนเพราะแพรวเปิดลำโพงคุยไปจัดของไป น้ำเอ่ยเเซวเพื่อนจนแพรวเขิลหน้าแดงไปหมด
"อย่าแซวสิ นานๆจะมีนะแบบนี้น่ะ ปกติคุยกันไม่กี่คำพี่คินก็ต้องรีบไปเข้าประชุมทุกที มีครั้งนี้นี่ละคุยนานที่สุดแล้ว"
"โอ๋ๆๆไม่เอาไม่คิดมาก เดี๋ยวมึงไปฝึกงานกับที่บ้านกูรับรองลืมพี่คินแน่นอน ที่นู่นมีอะไรให้ทำและน่าสนใจเยอะมาก รับรองว่ามึงจะติดใจ"
น้ำบอกเพื่อนด้วยความมั่นใจ เธอมั่นใจถ้าแพรวไปอยู่ที่บ้านเธอแพรวต้องสนุกจนลืมพี่คินไปแน่ๆ ก็บ้านเธอน่ะธรรมดาที่ไหน โดยเฉพาะป๊าเธอแพรวคงหัวหมุ่นกองงานทัพหัวตายแน่ๆน้ำคิดออกมาขำๆ
"เฮ้อ รีบเก็บของดีกว่าเดี๋ยวตกเครื่องแล้วจะยุ่ง"
สองสาวช่วยกันเก็บของของแพรวก่อนจะพากันไปสนามบินในเวลา3ทุ่ม
"ถึงแล้วโทรมานะมึง กูจะได้โทรให้พ่อกูออกมารับที่สนามบิน"
น้ำบอกเพื่อนสนิทเธอบอกพ่อเอาไว้แล้วว่าให้ออกมารับเพื่อนของเธอด้วย เพราะกว่าแพรวจะไปถึงก็เกือบๆตี1 จะให้นั่งรถไปบ้านเธอเองเธอก็เป็นห่วง น้ำจึงบอกให้พ่อรอมารับเพื่อนเธอก่อนค่อยเข้านอน
"เกรงใจพ่อมึงแย่เลย ขอบใจมึงมากนะเว่ย กูไปแล้ว"
"บายมึงเจอกัน"
แพรวขึ้นเครื่องโดยใช้เวลา2ชั่วโมงเธอก็มาถึงสนามบินและโทรหาเพื่อนสนิททันที
(ฮัลโหลมึงถึงแล้วหรอ)
"เออกูถึงแล้ว เกรงใจพ่อมึงว่ะ จริงๆกูไปเองได้นะเว้ยไม่ต้องให้พ่อมึงมารับหรอก"
(ไม่ได้ กูบอกพ่อกูไว้แล้ว มึงนั่งรอก่อนเดี๋ยวกูโทรไปบอกพ่อมึงแล้วเอาเบอร์มึงให้พ่อกูเลยนะ ถ้าพ่อกูถึงแล้วจะได้โทรหามึงได้เลย กูจะนอนละง่วงฮ้าววว)
"เออๆได้"
(บาย)
น้ำนั่งรอสักพักพ่อของเพื่อนก็โทรมา
"ฮัลโหลค่ะ"
(ฮัลโหลหนูแพรวใช่ไหมลูก นี่ป๊าเองนะ ตอนนี้หนูแพรวอยู่ไหนป๊ามาถึงสนามบินแล้ว)
"แพรวอยู่ตรงทางออกที่5ค่ะป๊า คุณป๊าจอดรถอยู่ตรงไหนคะ เดี๋ยวแพรวเดินไปหาคุณป๊าที่รถเองค่ะ"
(ป๊าอยู่ลานจอดข้างหน้าลูก หนูเดินออกมาก็จะเจอป๊าเลย)
"โอเคค่ะ ป๊ารอแป๊บหนึ่งนะคะแพรวกำลังเดินไป"
(โอเคจ้าหนูแพรว)
แพรวเดินออกมาลานจอดข้างหน้าก่อนจะเจอรถพ่อเพื่อนจอดรออยู่
- ผู้เขียน
