ตอนที่ 2
1121 คำ
บทที่ 2
วินซ์ปล่อยมือจากหล่อนจริงๆ เขาขยับออกห่าง เอนหลังพิงกับเบาะนุ่มภายในรถ ดวงตาสีน้ำเงินอมดำที่ยากจะหยั่งถึงคู่นั้นปิดลง แต่กระนั้นริมฝีปากสุดเซ็กซี่ที่หล่อนเผลอมองทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับเขาก็ยังพ่นวาจาร้ายกาจออกมาไม่หยุด
“ผมขอเตือนคุณเอาไว้แต่เนิ่นๆ นะขวัญชีวา ซีร์ยานอฟ...” เขาเรียกหล่อนเต็มยศ และมันก็ทำให้หล่อนซาบซึ้งกับความห่างเหินได้เต็มหัวใจ
“ผมเคยชินกับการถูกตามใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ และที่สำคัญไม่เคยถูกใครด่า ดังนั้นหากคุณทำให้ผมรู้สึกว่าถูกด่าอีกละก็ คุณลำบากแน่!”
แม้คำพูดที่เล็ดลอดออกมาจากปากของวินซ์จะแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่กระนั้นมันกลับดังกึกก้องเต็มสองหูของขวัญชีวาอย่างน่าอัศจรรย์ แม้จะหวาดกลัว หวั่นเกรง แต่ก็ยั้งปากเอาไว้ไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร กับผู้ชายคนนี้หล่อนถึงได้อยากต่อปากต่อคำด้วยนัก ทั้งๆ ที่ตามปกติแล้วหล่อนไม่ใช่คนพูดมากหรือก้าวร้าวอะไรเลย
“จะให้ลูกน้องมาข่มขืนฉันหรือไง”
คราวนี้คนที่หลับตาอยู่ลืมตาขึ้นมาทันที แถมยังหันมาจ้องหน้าหล่อนเขม็ง ขวัญชีวาสูดกลิ่นอายแห่งหายนะเข้าไปจนเต็มปอดเมื่อคนตัวโตเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้น ต้อนร่างของหล่อนที่พยายามถอยหนีไปจนแผ่นหลังชิดกับประตูฝั่งของตัวเอง
“ออกไปให้ไกลนะ”
หนุ่มหล่อแสยะยิ้ม ใช้นิ้วเรียวสีแทนตรึงปลายคางมนเอาไว้ บังคับให้หันมาเผชิญหน้ากับตัวเองจนสำเร็จ
“อย่างคุณน่ะแค่ผมคนเดียวก็แทบจะรับไม่ไหวแล้วมั้ง”
นัยน์ตาคมกริบกวาดมองใบหน้าของหล่อนจนทั่วทุกซอกทุกมุม จากนั้นก็เลื่อนลงไปหยุดที่หน้าอกอวบเต่งตึงที่พุ่งดันเสื้อตัวสวยขึ้นมา สาวน้อยแก้มแดงจัด รีบยกมือขึ้นปิดสิ่งที่คนตัวโตกำลังให้ความสนใจด้วยความขุ่นเคือง
“คนไร้มารยาท!”
“ด่าเก่งจริงๆ ขวัญชีวา ผมชักอยากจะรู้แล้วสิว่าเวลาเราสนุกกันบนเตียง คุณจะยังด่าผมปาวๆ แบบนี้อยู่หรือเปล่า”
“แน่นอน ฉันจะด่าคุณจนกว่าคุณจะตายไปนั่นแหละ หากคุณมาแตะต้องเนื้อตัวของฉัน”
ตอบโดยไม่คิดจะเสียเวลาคิดเลยแม้แต่น้อย เรียกเสียงหัวเราะร่วนจากปากของวินซ์ ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงมาหามากยิ่งขึ้น เล่นเอาสาวน้อยตัวสั่นระริกแต่กระนั้นก็ยังพยายามทำปากเก่ง
“ตั้งแต่เกิดมาพึ่งมีคุณนั่นแหละที่กล้าด่าผมแบบนี้ และแน่นอนว่าผมเอาคืนแน่เมื่อเวลานั้นมาถึง รับรองว่าคุณจะต้องเสียใจที่ทำให้ผมลิ้มรสกับคำว่าด่าของคุณ”
“คุณมันก็เก่งแต่กับผู้หญิงเท่านั้นแหละ หว่านเงินซื้อนู่นซื้อนี่อย่างที่ต้องการ โดยไม่สนว่าใครจะเดือดร้อนยังไง และก็เพราะคุณอีกนั่นแหละที่ทำให้พ่อฉันต้องติดคุก!”
คราวนี้แววล้อเล่นในสายตาคมกริบถูกเคลือบทับด้วยความเดือดดาล เกรี้ยวกราดที่คนถูกมองเห็นแล้วถึงกับหน้าซีดเผือด หล่อนปากดีเกินไปใช่ไหม ขวัญชีวาร้องถามตัวเองด้วยความหวาดหวั่น ขณะมองคนตัวโตที่กำลังแปรร่างเป็นมัจจุราชด้วยความหวาดกลัว
“อย่าปากดีเกินไปนักขวัญชีวา อย่าคิดว่าผมเป็นเพื่อนเล่น และอย่าบังคับให้ผมต้องทำกับคุณเหมือนกับที่ผมทำกับคนของผมยามที่พวกนั้นทำผิด ท่องไว้ในใจให้แม่นยำว่า ต่อจากนี้ไปผมคือเจ้าชีวิตของคุณ ไม่ว่าผมต้องการให้คุณทำอะไร คุณก็ไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่ง และหากคุณบังอาจทำให้ผมรู้สึกแย่เพราะการกระทำอันโง่เง่าของคุณละก็ คุณจะได้ลิ้มรสขุมนรกทั้งๆ ที่ยังหายใจอยู่แน่นอน”
ขวัญชีวาหน้าซีดแล้วซีดอีก พยายามบอกกับตัวเองว่าไม่ต้องกลัว แต่ก็ทำไม่สำเร็จ เนื้อตัวสาวสั่นระริกกับกลิ่นอายอำมหิตที่คนตัวโตขว้างใส่หน้า
“ตายทั้งเป็นน่ะรู้จักไหม?”
ว่าแล้วเขาก็ผลักหล่อนจนหลังกระแทกกับประตูรถคันหรู ก่อนจะขยับกายใหญ่โตออกห่าง การสนทนาที่ดุเดือดจบลงทันทีเมื่อเขาเลือกที่จะหลับตาลงอีกครั้ง และแน่นอนว่าสงครามย่อยๆ ในรถครั้งนี้ วินซ์ เอเมอร์ตันเป็นฝ่ายกุมชัยชนะเอาไว้ในมือได้สำเร็จ
ขวัญชีวาน้ำตาซึมขณะจ้องมองใบหน้าหล่อลากไส้ของผู้ชายข้างกายด้วยความตัดพ้อ เขาใจร้ายเหลือเกิน ทำเหมือนกับหล่อนไม่มีชีวิต ทั้งๆ ที่หล่อนก็มีหัวใจเหมือนๆ กับเขานั่นแหละ เกลียดเป็น เจ็บเป็น และก็รักเป็น...
น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งเมื่อความน้อยเนื้อต่ำใจกัดกินหัวใจอย่างเหี้ยมโหด กลีบปากอิ่มขบกันแน่นจนเป็นเส้นตรงเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นด้วยความเสียใจเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แต่จนแล้วจนรอดมันก็ยังเล็ดลอดออกมาจนหนุ่มที่นั่งหลับตาอยู่ข้างตัวได้ยินจนได้
“น้ำตาช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะขวัญชีวา”
“ฉันไม่ได้ร้องไห้ คุณหูแว่วไปเองต่างหาก”
เถียงทั้งๆ ที่น้ำตานองหน้า จากนั้นก็รีบหันหน้ามองออกไปนอกรถเมื่อเห็นคนตัวโตทำท่าจะลืมตาขึ้นมามอง เจ็บจนแทบกระอักออกมาเป็นลิ่มเลือดเมื่อรู้ว่าวินซ์เห็นหล่อนเป็นแค่เพียงสิ่งของค้ำประกันเท่านั้น สิ่งของที่ต้องตักตวงให้คุ้มค่ากับเงินจำนวนมหาศาลที่เขาต้องจ่ายไป
“ปากแข็งชะมัด ผมว่าคุณจะต้องเรียนรู้อะไรอีกหลายอย่างจากผม อย่างเช่น เรื่องที่ว่าเวลาอยู่ต่อหน้าผมแล้วห้ามโกหก ห้ามปิดบังความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น เพราะหากผมจับได้ละก็ เรื่องเล็กๆ จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที”
“เห็นฉันเป็นนางทาสหรือไง คุณมีสิทธิ์แค่ตัวของฉันเท่านั้นแหละ แต่หัวใจไม่มีทางได้ ฉันไม่มีวันหยิบยื่นมันให้คุณหรอก”
สิ้นคำกล่าวของคนโกหก เจ้าชีวิตของขวัญชีวาก็หัวเราะลั่นคล้ายกับขบขันเสียเต็มประดา ตรงข้ามกับหล่อนที่น้ำตาเล็ดแล้วเล็ดอีก เพราะสิ่งที่พูดไปมันไม่ใช่ความจริงเลยแม้แต่น้อย หัวใจของหล่อนน่ะเหรอ มันตกเป็นของเขาตั้งแต่แรกสบตาที่สระว่ายน้ำแล้วต่างหาก ตกเป็นของเขาโดยที่เขาไม่ได้เต็มใจรับมันเลยสักนิด
“ผมไม่เคยต้องการหัวใจของใคร แม้แต่ของคุณ”
- ผู้เขียน
