บทที่ 7
1188 คำ
“นิโคลัส! ฉันไม่เคยมีใคร”
นารินดาเค้นเสียงตอบคนตรงหน้าด้วยความเสียใจ ทำไมนิโคลัสไม่เชื่อว่าเธอรักเขา หญิงสาวรู้ใจตัวเองดีว่านี่คือความรัก ไม่ใช่ความลุ่มหลงเหมือนที่นิโคลัสพูดมา และเพราะรักนิโคลัสมาก เธอจึงไม่เคยมองผู้ชายคนไหนนอกจากเขา และไม่เคยทำเหมือนที่อีกฝ่ายพูดมา
“จะให้ผมเชื่อดีไหมนาเดียว่าคุณไม่ได้หิ้วผู้ชายไปบำบัดความใคร่”
นิโคลัสเหน็บแนม ดวงตาคมกริบจ้องมองนารินดาตั้งแต่หัวจรดเท้า ทว่าหาได้มองด้วยแววแห่งรัก หรือเต็มไปด้วยไฟปรารถนาไม่! แต่ดวงตาคู่นี้จ้องมองด้วยความขยะแขยง พร้อมกับเค้นเสียงเยาะหยันอย่างไม่ไว้หน้า
“อย่าคิดว่าผมจะรับคุณเป็นเมีย บอกตามตรงว่าผมกระเดือกคุณไม่ลง ไม่รู้ว่าป่านนี้คุณจะเน่าเฟะมากเพียงใด ทางที่ดีคุณกลับไปหาพวกผู้ชายคนเก่าๆ ของคุณจะดีกว่า คุณหนูนาเดีย”
แม้จะเจ็บปวดกับคำเยาะหยันของนิโคลัส แต่นารินดาก็ยังเค้นเสียงตอบแก้ไขความเข้าใจผิดของอีกฝ่าย
“ฉันไม่เคยมีใคร ได้ยินไหม นิค ตอนอยู่ในอังกฤษ ฉันตั้งใจเรียน เพื่อให้จบตามเวลาที่คุณกำหนดไว้ ฉันไม่กลับประเทศไทย เพราะมันเป็นคำสั่งของคุณ และในวันนี้ฉันเรียนจบแล้ว ได้ใบปริญญามาแล้ว ฉันต้องการให้คุณทำตามสัญญาที่พูดไว้กับฉัน”
“ผมไม่ได้สัญญาอะไรไว้กับคุณ” นิโคลัสย้ำเสียงห้วน
“นิโคลัส ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะลืมสัญญา คุณเป็นลูกผู้ชาย คุณต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับฉันสิ”
นารินดาพยายามทุกวิธีทาง เพื่อให้นิโคลัสนึกถึงและยอมทำตามสัจจะวาจาที่ได้ลั่นไว้
“กลับไปซะนาเดีย อย่ามายุ่งกับผม...ผมเอือมและรำคาญคุณเต็มทน”
นิโคลัสเค้นเสียงออกปากไล่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่นารินดาก็ยังทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ยางอายเดินไล่ เดินต้อนนิโคลัสไปเรื่อยๆ
“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าคุณจะยอมทำตามสัญญา ยอมรับฉันเป็นเมียของคุณ”
“นอกจากจะรับคุณเป็นเมียไม่ลงแล้ว ผมไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องตัวคุณ บอกตามตรงว่าผมสะอิดสะเอียนเนื้อตัวของผู้หญิงอย่างคุณ ที่คงผ่านผู้ชายทั้งไทย ทั้งเทศมาเป็นร้อย”
“นิโคลัส...ได้โปรดเชื่อว่าฉันไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทั้งนั้น”
นารินดาวิงวอนทั้งสีหน้าและแววตา เดินเข้าหาร่างกายล่ำสันของนิโคลัสไปเรื่อยๆ จนอีกฝ่ายเดินไปจนมุมในที่สุด
“ผมเชื่อไม่ลงว่าคุณยังสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่”
นิโคลัสเอ่ยเสียงเยาะ และคำพูดของเขาก็เป็นการเปิดทางให้นารินดาเสนอตัวให้เขาอีกครั้ง
“ถ้ายังงั้นคุณก็พิสูจน์ด้วยตัวคุณเองสิคะ คุณจะได้รู้ว่าฉันพูดจริงไม่ได้โกหกคุณ”
ไม่ได้เอ่ยบอกเพียงถ้อยคำเท่านั้น เมื่อเห็นว่านิโคลัสเดินไปติดอยู่ตรงมุมห้องก้าวหนีไปทางไหนไม่ได้แล้ว ก็รีบเดินเข้าไปประชิดหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย พร้อมกับทอดสะพานแกมท้าทายนิโคลัสไปในคราวเดียวกัน
“พิสูจน์สิคะนิค พิสูจน์ว่าฉันยังบริสุทธิ์ พิสูจน์ว่าฉันไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนมาก่อน หรือว่าคุณเป็นพวกดีแต่ปาก ไม่กล้าทำตามที่ฉันพูดไป”
“ไม่มีประโยชน์หรอกนาเดีย ต่อให้คุณท้าทายผมมากแค่ไหน ผมก็ไม่หลงกลของคุณ”
นิโคลัสนึกเจ็บใจตัวเอง ที่มัวแต่เค้นเสียงถากถางนารินดาจนไม่รู้ตัวว่าตนเองเดินมาอยู่ตรงมุมห้อง ขยับหนีไปไหนไม่ได้ อีกทั้งยังรู้สึกหวาดกลัวกับท่าทีของนารินดาที่เผยให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าอยากได้เขาเป็นสามีจนตัวสั่น
นารินดาเบื่อที่จะเล่นเกมกับนิโคลัส กล้าพูดได้เต็มปากว่าเธอต้องการเขาจนเรือนกายสั่นสะเทิ้มไปหมด
“ฉันจะทำให้คุณลืมคำนั้นให้ได้ นิโคลัส”
ว่าแล้วมือเล็กก็ปลดกระดุมเสื้อพร้อมกับแหวกสาบเสื้อออกจากกัน เผยให้เห็นปทุมถันงามสล้างอวบอิ่มที่ถูกประคับประคองไว้แทบล้นบราเซียร์สีแดงสด ขับผิวพรรณให้ดูชวนพิศน่าฝังริมฝีปากและจมูกไปดอมดม
“บ้าชะมัด! นาเดีย เธอทำบ้าอะไรของเธอ”
นิโคลัสสบถลั่น ดวงตาลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ เมื่อจู่ๆ นารินดาก็เปลื้องผ้าต่อหน้าเขา แม้จะเกิดอาการหายใจติดขัด กายแข็งขึงตอบสนองชูชันในทันทีที่เห็นปทุมถันงามสล้าง แต่กระนั้นก็ยังคงโกรธจัดเป็นอย่างมาก ที่นารินดาเสนอตัวให้เขาหน้าด้านๆ
“นาเดีย ถอยออกไป”
“ฉันอยากให้คุณสัมผัสฉัน”
คราวนี้นารินดารุกหนัก ก้าวประชิดเข้าไปใกล้กับร่างใหญ่ล่ำสัน เท่านั้นไม่พอ หญิงสาวเอื้อมมือเล็กไปคว้ามือใหญ่ให้มาวางทาบทับอยู่บนปทุมถันของเธออย่างรวดเร็ว
“พระเจ้า!”
นิโคลัสคำรามลั่น ใบหน้าบูดบึ้ง ดวงตาแดงก่ำไม่ต่างจากราชสีห์บาดเจ็บ เมื่อ
ฝ่ามือร้อนๆ ต้องกับปทุมถันเต็งตึงเต็มไม้เต็มมือ อยากกระชากมือหนี ขณะเดียวกันก็อยากบีบขย้ำฟอนเฟ้นให้ทั่วปทุมถันน่ากลืนกิน ซึ่งสั่นกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจของผู้เป็นเจ้าของ
“นิค...จูบฉันสิคะ...”
นารินดาวิงวอนเสียงกระเส่า ขยับกายเข้าไปใกล้ร่างกำยำจนสามารถบดเบียนเรือนร่างอรชร กดกายเบื้องล่างให้เสียดสีกับกายแข็งขึงที่ชูชันอยู่ภายใต้กางเกงได้ในที่สุด
“ถอยไป ผู้หญิงแพศยา”
“จูบฉัน นิโคลัส...”
และก่อนนิโคลัสจะทันตั้งตัว นารินดาก็โผเข้าไปสวมกอดกายกำยำไว้แนบแน่น บดขยี้เรียวปากสีกุหลาบลงไปบนริมฝีปากร้อนผะผ่าว จูบสะเปะสะปะไปตามริมฝีปากของนิโคลัส ทำตามที่ตนเองเคยเห็นพวกเพื่อนๆ จูบกัน ตอนเรียนอยู่ในประเทศอังกฤษ
นิโคลัสนิ่งงันไปชั่วขณะเพราะไม่คิดว่านารินดาจะกล้ามากถึงเพียงนี้ เรือนกายที่บ่งบอกถึงความเป็นบุรุษเพศ อารมณ์กำหนัดตื่นเพริดไปกับร่างอรชร ที่บดเบียดเสียดสีกับกายแข็งขึงของเขาอย่างจงใจ ปทุมถันงามสล้างที่เจ้าตัวขยับถูไถกับแผงอกกว้างภายใต้เสื้อคอกลมบางๆ ทำเอาเขาต้องหลุดเสียงคำราม แทบหยุดหายใจกับการยั่วยวนอย่างเร่าร้อนของนารินดา
“นิค...ได้โปรด...จูบฉัน สัมผัสฉัน”
ความใคร่ที่แผ่คลุมทั่วเรือนร่าง กอปรกับความรักที่มีต่อนิโคลัส ส่งให้นารินดาไร้ยางอาย ขยับกายเสียดสีกับเรือนกายกำยำ ครางเสียงกระเส่าเมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มของกายแข็งขึงที่เต้นตุบๆ ประชิดอยู่กับผิวกายอ่อนนุ่มหวานฉ่ำของเธอ
- ผู้เขียน
