บทที่ 23

1219 คำ

และทันทีที่เรือนกายล่ำสันก้าวเข้ามาในห้องแล้ว นารินดาก็รีบปิดประตูห้องในทันที แถมยังยืนบังประตูไว้เพื่อไม่ให้นิโคลัสเปิดประตูห้องได้ด้วย นิโคลัสหันขวับมามองทางด้านหลังตนเองทันที เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูห้อง พอเห็นนารินดายืนขวางประตูไว้ ก็เค้นเสียงถาม “ทำบ้าอะไรนาเดีย แล้วทำไมต้องแต่งตัวด้วยชุดบ้าๆ ชุดนี้ด้วย” ชุดที่นิโคลัสพูดถึงนั้นเป็นชุดซีทรูสีดำ ซึ่งสามารถมองทะลุเห็นเรือนร่างอรชรได้อย่างชัดเจน และที่สำคัญเจ้าตัวไม่ได้ใส่บราเซียร์แม้แต่ชิ้นเดียว นารินดาข่มความอาย เพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองต้องการ ดวงตากลมโตเผยแววปรารถนาให้เห็น ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงกระเส่า “ฉันแต่งตัวรอคุณ” “จะบ้าหรือยังไงนาเดีย” นิโคลัสตะคอกใส่อย่างหัวเสีย ออกคำสั่งเสียงห้วนเพราะความโกรธจัด เมื่อรู้ว่าตนเองตกหลุมพรางของนารินดาเข้าแล้ว “ถอยไปนาเดีย” “ไม่! ฉันไม่ถอยไปไหนทั้งนั้น ฉันคิดถึงคุณนะคะนิค” นารินดาบอกเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม