แค่ก! แค่ก! แค่ก!
ฉันพยายามข่มตาหลับแต่มันก็ไม่ได้สักที เพราะไอ้อาการไอรวมถึงปวดหัวอีก เฮ้อออ....คงเป็นเพราะฉันแช่น้ำนานเกินไปแน่ๆ เลย แต่ก็นั่นแหละ.....
ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก
"คุณมีนาค่ะ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงป้าแม่บ้านที่คงเรียกฉันออกมาทานข้าวแน่เลย เพราะฉันได้บอกท่านแล้วว่าจะลงไปทานข้าวเที่ยงข้างล่างเหมือนกัน เพราะวันนี้ฉันไม่มีเรียน อาจารย์ยกเลิกคลาสกะทันหัน ฉันดูนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้มันเที่ยงกว่าแล้ว
"ค่าา เดี๋ยวมีนลงไป"
ฉันตะโกนบอกท่านไป ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่หิวก็เถอะ แต่ป้าเขาทำแล้วยังไงล่ะ
พรึ่บ!
"ปวดหัวจัง แค่ก! "
ฉันยืนมองหน้ากระจกอีกครั้ง แล้วก็ต้องตกใจกับสภาพตัวเองมาก ทำไมฉันดูไม่ได้อย่างนี้ล่ะเนี่ย
"แล้วรอยนี้อีก เฮ้อออ"
เพราะรอยที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อผ้าที่ฉันใส่อยู่นั้นมันปิดไม่มิด ทำให้ฉันต้องหยิบเสื้อกันหนาวออกมาสวมทับอีกครั้ง เพื่อไม่ให้ใครเห็น
เฮ้
