วันต่อมา...
ฉันอยากติดป้ายประกาศบอกกับทุกคนว่าฉันกับเฮียมังกรเป็นแฟนกันแล้ว แต่หลายคนก็คิดว่าเราสองคนเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม อย่างตอนนี้ที่เฮียมังกรให้ฉันเกาะแขนโดยไม่ผลักออก ทุกคนคงคิดว่าฉันกับเขาก็เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม
“เฮียเลิกเที่ยงแล้วกลับคอนโดฯเลยเหรอคะ”
“มั้ง...” ฉันพยักหน้ารับเบา ๆ เขาก็ยังคงเป็นคนพูดน้อยเหมือนเดิม แต่ก็ตอบทุกครั้งที่ฉันถาม ต่างจากเมื่อก่อนที่ให้ฉันพูดอยู่คนเดียว
“กว่าจะถึงเวลาเรียน ไปกินข้าวกันก่อนไหม”
“หิวเหรอ” เขาหันมามองฉัน “ปกติเธอไม่กินข้าวเช้านี่”
“เฮียรู้ด้วย” ฉันว่าด้วยความแปลกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะใส่ใจฉันด้วย “หรือว่าจริง ๆ แล้วเฮียก็ชอบฉัน แอบมองฉันมานาน”
“_”
“ไม่ปฏิเสธซะด้วย” ฉันอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะจูงแขนเฮียเข้าไปในโรงอาหารใต้ตึกคณะ ซึ่งเวลานี้คนเยอะมาก ๆ “จริง ๆ ฉันไม่ได้หิวค่ะ แค่อยากให้คนเห็นเราสองคนเยอะ ๆ”
“_” เขาขมวดคิ้วไม่
