พรึบ~
สายลมเย็นสบายในยามค่ำคืน ทำให้บรรยากาศในมื้อนี้ ดียิ่งกว่ามื้อในภัตตาหาร การสังสรรค์แบบเรียบง่าย ดูเหมือนจะเข้าทางเมรัยเสียมากกว่า
เมรัยพูดคุย หัวเราะร่าให้กับสิ่งที่ลูกน้องทั้งสามคุยเล่นกัน ทำให้รังสิมันต์ได้เห็นรอยยิ้มที่สดใส สมวัย ไม่ใช่หยดน้ำตา เหมือนวันแรกที่เขากลับมาเจอเธอ
"หนาวแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอา"
เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูขาวสะอาด พร้อมกับผูกเสื้อกันหนาวที่เขาเตรียมมา ปิดเรียวขาที่ต้องโต้ลมหนาว ซึ่งเธอยอมให้เขาผูกให้ แถมผิวแก้มยังขึ้นสีแดงซ่าน
"ขะ ขอบคุณค่ะ"
พูดเพราะ แสดงว่ากำลังเขินจนเสียอาการ ยิ่งทำให้ความน่ารัก น่าเอ็นดูทวีคูณเพิ่มขึ้น และก่อนที่เขาจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ก็จับเด็กสาวฟัดแก้มไปหลายที เพราะทนต่อผิวสัมผัสเนียนนุ่ม และกลิ่นหอมกรุ่นไม่ได้ ส่วนลูกน้องทั้งสามก็นั่งมองตาแป๋ว ทำตัวเหมือนธาตุอากาศ ในตอนที่เขากำลังสวีทหวานกับเมียเด็ก
"ฝากดูแลด้วย เดี๋ยวกูมา ไปฉี
