บทที่ 12

1584 คำ

"พวกมึงสามตัวพาเมียกูขึ้นไปดูห้อง เดี๋ยวกูตามไป" เมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่ยอมแสดงตัวตนว่าอยู่ในสถานะไหน ชายหนุ่มก็พูดโพล่ง ในเชิงออกคำสั่งกับลูกน้อง ให้บุคคลที่ห้ารับรู้ว่าเมรัยจะอยู่อยู่ที่นี่ ในสถานะไหน "รับทราบครับลูกพี่!" พี่จ๊อดแจ๊ดรับคำสั่งเป็นคนแรกอีกเช่นเคย ก่อนจะเดินเข้ามาผายมือให้ร่างบอบบางในชุดไปรเวทสุดแสนจะธรรมดา ย่างกรายเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่สไตล์ยุโรป ที่มีพื้นที่บริเวณรอบบ้าน กว้างใหญ่จนเธอตะลึง "จะเดินขึ้นบันไดหรือขึ้นทางลิฟต์ดีล่ะ" พี่จ๊อดแจ๊ดหันมาถามเด็กสาวด้วยคำพูดเป็นกันเอง ซึ่งเธอรู้สึกดีกว่าการพูดนอบน้อม ทั้งที่พี่เขาอายุมากกว่า "เดินดีกว่าค่ะ" "แต่ลิฟต์ไวกว่านะ" พี่เผือกเสนอทางเลือกที่สะดวกสบาย "งั้นขึ้นลิฟต์ก็ได้ค่ะ" สุ้มเสียงโอนอ่อนตอบกลับด้วยความนอบน้อม พร้อมกับกวาดสายตากลมโตมองไปรอบๆ ตัวที่ถูกตกแต่งตามสไตล์ยุโรปทั้งข้างนอกและข้างใน เธอไม่รู้หรอกว่าเจ้าหนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม